Η Άννα Κορακάκη μας γέμισε υπερηφάνεια για τη χρυσή της νίκη που της προσδίδει ιδιαίτερη τιμή. Είναι η Άννα που αντιπροσωπεύει τη νέα γενιά και παλεύει κάτω από αντίξοες συνθήκες για την επιβίωση και διάκριση. Και πάντα θα αξίζουν ιδιαίτερης τιμής όσοι διακρίνονται για το ευ αγωνίζεσθαι.
Με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες θυμόμαστε τον Ολυμπιακό Ύμνο, τον οποίο έγραψε ο μεγάλος μας ποιητής, Κωστής Παλαμάς, και μελοποιήθηκε από το Σπυρίδωνα Σαμάρα, καθιερώθηκε δε ως επίσημος Ύμνος των Ολυμπιάδων το 1958 στο συνέδριο της Δ.Ο.Ε. που έγινε στο Τόκυο. Ο Ύμνος ακούστηκε για πρώτη φορά στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο το 1896 από ορχήστρα 200 μουσικών και χορωδίας. Αξίζει να θυμηθούμε τον Ύμνο αυτό:
«Αρχαίον πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα
Του ωραίου, του μεγάλου και του αληθινού
Κατέβα, φανερώσου και άστραψε εδώ πέρα
στη δόξα της δικής σου γης και τ’ ουρανού.
Στο δρόμο και στο πάλαιμα και στο λιθάρι
Στον ευγενών αγώνων λάμψε την ορμή
Και με τ’ αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι
Και σιδερένιο πλάσε και άξιο το κορμί.
Κάμποι, βουνά και πέλαγα φέγγουν μαζί σου
σαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναός
και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής Σου
αρχαίο πνεύμα αθάνατο, κάθε λαός.»
Και δεν ξεχνάμε τον πρωτοποιητή των Ολυμπιακών Αγώνων, τον γιατρό, βουλευτή, Αντιπρόεδρο την Βουλής και φιλελεύθερο μεταρρυθμιστή Λουκά Μπέλλο (σύμφωνα με τα στοιχεία της έκδοσης για τα 100 χρόνια Νεότερης Ολυμπιακής Ιστορίας 1896-1996), που έγραψε τον «Ύμνο εις τα Διεθνή Ολύμπια» εξυμνώντας την Ελλάδα για τα ιδανικά, που χάρισε στην Οικουμένη, την αδελφοσύνη, την ειρήνη, την ελευθερία, την αρετή, το κάλος.
