Η τοποθέτηση του Κώστα Σπαρτινού για την Ασφαλιστική- Φορολογική Μεταρρύθμιση, στις 8.5.2016 στην Ολομέλεια της Βουλής
Ευχαριστώ Κύριε Πρόεδρε
Κάνουν λάθος κυρίες και κύριοι συνάδελφοι όσοι και όσες νομίζουν ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχασαν σε επανειλημμένες αναμετρήσεις την εμπιστοσύνη των πολιτών μόνο εξαιτίας των πολιτικών που ακολούθησαν τα χρόνια της κρίσης. Οι πολιτικές αυτές υπήρξαν βέβαια καθοριστικές για το μέλλον τους. Όμως οι πολιτικές που εφάρμοσαν και στην πριν από την κρίση μακρά περίοδο της εικονικής ευημερίας και της σαθρής ανάπτυξης, δεν ξεχάστηκαν ακόμα από τους πολίτες. Τότε που οι πολίτες αντιμετωπιζόντουσαν σαν πελάτες ενός πολιτικού συστήματος, που αρνιόταν να συνειδητοποιήσει την εξελισσόμενη παρακμή του. Απλώς η περίοδος της κρίσης βοήθησε ή και ανάγκασε με δραματικό τρόπο μεγάλα τμήματα της κοινωνίας να διαπιστώσουν τις πραγματικές αιτίες της θλιβερής κατάληξης αυτής της πορείας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα διαχείρισης του πελατειακού κράτους από τη πλευρά τους, αποτελεί η πορεία κατάρρευσης του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας.
Πανσπερμία ταμείων, ρυθμίσεων, συστημάτων συνταξιοδότησης ακόμα και μέσα στον ίδιο ασφαλιστικό Οργανισμό (βλ. το ΙΚΑ με τα 930 διαφορετικά ασφαλιστικά πακέτα).
Και βέβαια κινήσεις καθοριστικές αποτέλεσαν η εμπλοκή των ταμείων στο παιχνίδι του χρηματιστηριακού τζόγου, με την προτροπή των τότε κυβερνήσεων (πρώτα του ΠΑΣΟΚ, μετά και της ΝΔ). Εκείνες τις ανέμελες εποχές της αυταπάτης αλλά και της μεγάλης απάτης. Μεγάλες ποσότητες μετοχών πουλήθηκαν στη φάση της κατάρρευσης του χρηματιστηρίου, με τεράστιες ζημιές.
Στη συνέχεια ήρθαν τα δομημένα ομόλογα, οι κουμπάροι με τις ληστρικές προμήθειες, και καταλήξαμε στην αποθέωση της εγκληματικής διαχείρισης επί συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ: 13 δις αφαιρέθηκαν από τα ταμεία με το PSI σε μια και μόνη στιγμή, όταν η συνολική αφαίρεση πόρων από το 1950 φθάνει τα 100 δις.
Αυτοί που πέτυχαν τώρα αυτά τα κατορθώματα, που περικόπτανε σε συνταξιούχους τα δώρα και τα επιδόματα αδείας, που επιβάλανε τις ειδικές εισφορές και τις 11 επανειλημμένες μειώσεις κύριων και επικουρικών συντάξεων, σήμερα γίνονται οι οργισμένοι επικριτές του σ/ν. Προβάλλοντας για λύση τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος,τη στροφή στην ιδιωτική ασφάλιση, τις μαζικές απολύσεις, τα lockout, τις μειώσεις μισθών και τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.
Η αντιπολίτευση έχει προσπαθήσει να δημιουργήσει ως προπέτασμα καπνού ένα πολιτικό κλίμα που δεν είναι προφανώς το καταλληλότερο για τη συζήτηση ενός τόσο κρίσιμου προβλήματος, που ταλανίζει την κοινωνία εδώ και πολλές δεκαετίες.
Γιατί κάποιοι γιατί θέλουν να κρύψουν την ουσία της πολιτικής και της ιδεολογίας τους και αυτό έχει γίνει προφανές . Άλλοι πάλι γιατί από θέση – υποθέτω – αρχής αρνούνται συστηματικά να τοποθετηθούν συγκεκριμένα σε όλα τα καυτά ζητήματα της ελληνικής κοινωνίας, υποσχόμενοι ότι θα μας αποκαλύψουν τα «μυστικά» των λύσεων που μόνο αυτοί κατέχουν όταν έρθει η “μεγάλη στιγμή”. Θα μας κάνουν τότε τη μεγάλη έκπληξη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Το προτεινόμενο ασφαλιστικό σύστημα στηρίζεται σε απλές και καθαρές αρχές, που ήδη παρουσιάστηκαν από τους Υπουργούς και από πολλούς άλλους ομιλητές, δε θα τους επαναλάβω.
Ένα σχόλιο θα ήθελα να κάνω μόνο για το θέμα του ενιαίου Ταμείου και την εξαίρεση που ζητούν ορισμένα ασφαλιστικά Ταμεία από αυτό το ενιαίο. Όταν μια ομάδα ορειβατών ανεβαίνει σε μια κορυφή, οι ορειβάτες είναι όλοι δεμένοι μεταξύ τους. Στην περίπτωση που κάποιος χάσει την ισορροπία του, η δύναμη των υπολοίπων είναι αυτή που θα τον επαναφέρει για να μην πέσει. Και το ασφαλιστικό είναι μια δύσκολη κορυφή. Την οποία όμως πρέπει όλοι μαζί να την κατακτήσουμε.
Η επιτυχία βέβαια της εφαρμογής για το οποιοδήποτε ασφαλιστικό σύστημα που δεν θέλει να στέλνει τους εργαζόμενους στην ιδιωτική ασφάλιση, δεν μπορεί παρά να εξαρτάται από την ανάπτυξη της χώρας, η οποία ανάπτυξη της χώρας έχει προοπτικές που δεν το λέμε εμείς – ο ΣΥΡΙΖΑ, η Κυβέρνηση-, αλλά προκύπτει από τα στοιχεία της Κομισιόν, ότι θα περάσει από εδώ και πέρα σε ταχύτερους ρυθμούς ανάπτυξης. Δε μπορεί παρά να εξαρτάται από την αύξηση της απασχόλησης, τον έλεγχο της μαύρης εργασίας, της εισφοροδιαφυγής και της φοροδιαφυγής, την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών στο μέλλον της χώρας και στο δικό τους μέλλον. Από αυτούς τους παράγοντες εξαρτάται βέβαια και η βελτίωση της σχέσης εισφορών – παροχών. Τώρα, σήμερα, ψηφίζουμε πρώτιστα τη φιλοσοφία και τη δομή του ασφαλιστικού. Δεν καθορίζουμε για πάντα το ύψος των εισφορών και των παροχών.
Όπως σε όλους τους τομείς, η κυβέρνηση νομοθετεί με κανόνα τη στήριξη καταρχήν των ασθενέστερων και μικρομεσαίωνκοινωνικών στρωμάτων. Πρέπει να προχωρήσουμε αναμφίβολα στη βελτίωση της θέσης και των μεσαίων στρωμάτων.
Καλό είναι όμως ο καθένας και καθεμία να επιλέξει τις συμμαχίες του και τους πραγματικούς πολιτικούς του αντιπάλους,δηλαδή αυτούς που ξεκίναγαν και σταματούσαν πάντα στην προστασία των συμφερόντων της κορυφής και μόνο της εισοδηματικής πυραμίδας. Τους υποστηρικτές του 1% της ελληνικής κοινωνίας. Προφανώς χωρίς αυτούς θα προχωρήσουμε.
