Παγκόσμια ημέρα η Πρωτομαγιά. Παγκόσμια και τα προβλήματα των λαών σε μια οικονομία που τείνει να καταργήσει κάθε ίχνος κοινωνικής προστασίας.
Χάος στις εργασιακές σχέσεις, ενταφιασμός των εργασιακών δικαιωμάτων, βίαιοι κοινωνικοί κλυδωνισμοί και στυγνή εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας. Ασύμμετρη κατανομή της ευημερίας και επικίνδυνη αύξηση της φτώχειας.
Και η Ελλάδα ευρισκόμενη στη μέγγενη των ισχυρών είτε του ΔΝΤ είτε των λεγόμενων θεσμών που πατρονάρονται από την επικυρίαρχη στην Ευρώπη, Γερμανία, διανύει για έβδομη χρονιά περίοδο μειωμένης κυριαρχίας και υπονόμευσης της Δημοκρατίας.
Οι Έλληνες είτε ως εργαζόμενοι είτε ως άνεργοι με προσόντα που οδηγούνται στη μετανάστευση (με αποτέλεσμα μείον στα ασφαλιστικά ταμεία, στους παραγωγικούς τομείς, στη συμβολή τους στην πρόοδο, στη γεννητικότητα..) νοιώθουν ολοένα και περισσότερο να υποδουλώνονται οι ζωές τους στις ανήθικες και εγκληματικές απαιτήσεις των δανειστών.
Η επιμονή τους, μάλιστα, στις ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων φορέων και στο ξεπούλημα κάθε κερδοφόρου οργανισμού αποδυναμώνει και υπονομεύει την άσκηση δημόσιας πολιτικής με σκοπό την παροχή αγαθών στους πολίτες.
Σε αυτόν τον εφιάλτη προστίθεται πέραν από κάθε νομιμότητα και συνταγματική τάξη και πέραν της συμφωνίας του Αυγούστου 2015, ο εκβιασμός για προληπτικά μέτρα 3,5 δις.
Οι κοινωνικές ανισότητες εντείνουν την ανασφάλεια και ο φόβος της απώλειας της εργασίας μετατρέπεται σε εφιάλτη, αφού επιτείνουν τη φτωχοποίηση.
Ανεργία 25,4% και ύφεση, μείωση του ΑΕΠ και αύξηση του δημόσιου χρέους στο 180% αποτελούν το εκρηκτικό μείγμα που αποδομεί κάθε δυνατότητα ανάπτυξης.
Όσο όμως δεν υπάρχει ανάπτυξη, δεν μπορεί να υπάρχει πλούτος για να καταμεριστεί δίκαια και το χάσμα μεταξύ των κοινωνικών στρωμάτων θα μεγαλώνει.
Ο αγώνας για την υπεράσπιση του δικαιώματος στην εργασία από όλα τα συνδικάτα και τους κοινωνικούς φορείς, το χτύπημα της μαύρης και φτηνής εργασίας, της εισφοροδιαφυγής, της φοροδιαφυγής, της ατέρμονης ασυδοσίας των αγορών πρέπει να αναδειχθεί ως μόνη και μόνιμη υποχρέωση, ως πράξη ευθύνης με όλα τα ευρωπαϊκά συνδικάτα και φορείς στο πλαίσιο και των νέων δεδομένων με το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό φορολογικό να δίνει τη χαριστική βολή στην κοινωνία.
Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι πρέπει να παλέψουμε για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, για να σταματήσουμε την ανισότητα, την ανασφάλεια και τη φτώχεια.
Σήμερα η πρόκληση βρίσκεται στη διαμόρφωση μια ισχυρής βούλησης που θα θέσει επιτακτικά τη δύναμη της πολιτικής ως καθοριστικού παράγοντα έναντι των δανειστών και θα συμβάλει στο αναγκαίο μέτωπο για ένα άλλο μείγμα μεταρρυθμίσεων στραμμένο στην πρόοδο και όχι στην αποδόμηση του κράτους δικαίου και την εξαθλίωση των πολιτών.
