Το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών Πάτρας, με αφορμή πρόσφατη δήλωση του κ. Τσίπρα, εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
Ο κ. Τσίπρας πρόσφατα δήλωσε πως «βρισκόμαστε στο παρά πέντε για το κλείσιμο της αξιολόγησης», μεταθέτοντας το κλείσιμό της, από το καθολικό, στο ορθόδοξο Πάσχα. Αυτής της αξιολόγησης που σέρνεται εδώ και μήνες, εντείνοντας το κλίμα αβεβαιότητας, την ύφεση, την κρίση. Στην πορεία αυτή, η χώρα χάνει χρόνο, αξιοπιστία, ευκαιρίες, συμμάχους, θέτει σε αμφισβήτηση τις θέσεις της για το χρέος, ενώ ταυτόχρονα ο λογαριασμός των μέτρων δείχνει, ξανά, μόνο να μεγαλώνει.
Η Κυβέρνηση του κ. Τσίπρα θα μπορούσε να επιλέξει το δύσκολο δρόμο των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, που συμβάλλουν στο μετασχηματισμό της οικονομίας, με οφέλη για την κοινωνία – και ειδικά για αυτούς που χτυπήθηκαν περισσότερο από την κρίση. Αυτό, βέβαια, θα απαιτούσε παραδοχές αλήθειας, για τα αίτια που οδήγησαν τη χώρα σε συνθήκες δανεισμού, στα προγράμματα και στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Αντί για αυτά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ, με τις πρακτικές και τις επιλογές της, ανατροφοδοτεί τον φαύλο κύκλο που οδήγησε στον εκτροχιασμό του 2009, προκαλώντας συνεχή ζημιά σε επιχειρήσεις και εξαγωγές, στέλνοντας χιλιάδες εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα στην ανεργία. Το κλείσιμο του υποκαταστήματος της ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ και στην πόλη της Πάτρας είναι ένα δείγμα των συνεπειών αυτής της πολιτικής.
Ο φαύλος κύκλος της έλλειψης ρευστότητας από την αγορά συνεχίζεται, καθώς η εξάρτηση των τραπεζών από τον ELA συνεπάγεται ακριβό χρήμα, ενώ ο έως τώρα αποκλεισμός μας από δράσεις παροχής φθηνού χρήματος (πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης) της ΕΚΤ οφείλονταν στην μη ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Πρόσφατα από την ΕΚΤ έγινε η υπέρβαση, ίσως για να προλάβει κάθε εξέλιξη, και παρεμβαίνει με σκοπό να βοηθήσει την ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών, αγοράζοντας από αυτές, ομόλογα EFSF.
Το δύσκολο ερώτημα που ακολουθεί είναι: «Η ρευστότητα που θα κερδίσουν οι ελληνικές τράπεζες, θα περάσει ή όχι στις επιχειρήσεις και στην αγορά;» Θεωρούμε πως όσο τα βάρη της συνεχούς εκκρεμότητας της διαπραγμάτευσης συσσωρεύονται και όσο τα capital controls παραμένουν, κάθε δυνατή ευκαιρία τόνωσης της αγοράς και βελτίωσης του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, θα χάνεται.
Βέβαια, μια κυβέρνηση που θα την ενδιέφερε η προοπτική των πολιτών, και ιδιαίτερα της νέας γενιάς, θα σεβόταν τις θυσίες του ελληνικού λαού και δεν θα άφηνε να χάνονται χρόνος και ευκαιρίες για τη χώρα. Θα επέλεγε ρήξεις και αλλαγές, για να προλάβει τα πρόσθετα μέτρα και για να οδηγήσει τη χώρα μια ώρα νωρίτερα έξω από το 3ο μνημόνιο, και όχι, «κατά λάθος», σε ένα ακόμη.
