Το «Κούλε Βάμπε ή Σε ποιον ανήκει ο κόσμος», είναι μία ταινία που γυρίστηκε το 1932 και αποτέλεσε «σταθμό» στην κινηματογραφική ιστορία της Γερμανίας, αλλά και στη ριζοσπαστική τέχνη.
Η ταινία αφηγείται την ιστορία μιας βερολινέζικης εργατικής οικογένειας. Ο γιος της οικογένειας όταν πληροφορείται ότι καταργείται, το βοήθημα ανεργίας στους νέους με διάταγμα της κυβέρνησης της «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης», αυτοκτονεί. Η οικογένεια του καταλήγει μετά από δικαστική έξωση, λόγω αδυναμίας πληρωμής του ενοικίου «εξ ιδίας υπαιτιότητας» όπως αναφέρει το χαρτί της έξωσης, σε καταυλισμό με αντίσκηνα που ονομάζεται «Kuhle Wampe» – «κρύο στομάχι» ή «άδειο στομάχι» στη βερολινέζικη αργκό και βρίσκεται μια ώρα έξω από το Βερολίνο. Εκεί ΄΄ζουν ΄΄ 10άδες οικογένειες. Αυτή ήταν η πραγματικότητα για χιλιάδες εργατικές οικογένειες της περιόδου του μεσοπολέμου στη Γερμανία, εν μέσω μιας από τις βαθύτερες καπιταλιστικές κρίσεις.
Οι τραγικές ομοιότητες του χθες με το σήμερα επιβεβαιώνουν απόλυτα, ότι η μήτρα του προβλήματος, η πηγή του κακού, βρίσκεται στο ίδιο το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, είναι στο DNA του. Η οικοδόμηση του σοσιαλισμού στον 20ο αιώνα έλυσε το πρόβλημα της ανεργίας, γιατί κατήργησε την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, κοινωνικοποίησε τα μέσα παραγωγής, δίνοντας σε όλους δουλειά με δικαιώματα, με δωρεάν παροχές στην υγεία, στην παιδεία, με ελεύθερο χρόνο, με πολιτισμό, αθλητισμό, με δικαίωμα στις διακοπές.
Σήμερα, παρά την αλματώδη εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, ζουν δίπλα μας άνθρωποι που δεν μπορούν να καλύψουν βασικές ανάγκες. Τα στοιχεία του Δήμου Πατρέων είναι αποκαλυπτικά: 1600 οικογένειες λαμβάνουν τρόφιμα από το Κοινωνικό Παντοπωλείο, 6000 είναι οι αιτήσεις στο Ταμείο Ευρωπαϊκής Βοήθειας για τους Απόρους (ΤΕΒΑ), 1600 παιδιά παίρνουν επίσης δεκατιανό από τον ΚΟΔΗΠ. Την ίδια στιγμή, εν μέσω κρίσης μόνο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, έδωσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ 5,7 δις ευρώ.
Σωστά λοιπόν οι μέχρι σήμερα αστικές κυβερνήσεις (και η σημερινή), προεκλογικά δήλωναν ΄΄ότι λεφτά υπάρχουν΄΄. Κρύβουν όμως από το λαό μας ότι είναι ταξική τους επιλογή, αυτά να πηγαίνουν στους μονοπωλιακούς ομίλους, στο εφοπλιστικό κεφάλαιο, στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, στην απαλλαγή τους από τη φορολογία και εισφορές….
Η απόφαση που, με ενισχυμένη πλειοψηφία, πήρε το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Πατρέων, για διοργάνωση μεγάλης πορείας αγώνα κατά της ανεργίας, διεκδικώντας το ελάχιστο, δηλαδή ένα κομμάτι απ’ τον πλούτο που παράγει ο λαός μας να επιστρέφει σε αυτόν, είναι αγώνας δίκαιος, επιβεβλημένος και αναγκαίος.
Απαιτούμε από την κυβέρνηση τώρα άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους. Κανένας άνεργος χωρίς επίδομα ανεργίας. Κανένας πλειστηριασμός σε σπίτι ανέργου. Κανένα σπίτι χωρίς φως, νερό, σταθερό τηλέφωνο.
Διεκδικούμε άμεσα προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με πλήρη δικαιώματα και αμοιβές για την κάλυψη των τεράστιων κενών στις υπηρεσίες του Δήμου μας, στα σχολεία, στα νοσοκομεία της πόλης μας.
Διεκδικούμε έργα που τα έχει ανάγκη ο λαός μας αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, έργα υποδομών για να μην είναι η πόλη μας μια ανοχύρωτη πόλη, ύδρευσης, αποχέτευσης, μαζικών μεταφορών (προαστιακός σιδηρόδρομος, τραμ), έργα αναβάθμισης της ποιότητας ζωής με αθλητικές εγκαταστάσεις, ανάπλαση του παραλιακού μετώπου. Η κρίση με την υποχρηματοδότηση την υποστελέχωση έχει οξύνει όλα τα προβλήματα στις ήδη ελάχιστες υποδομές που υπήρχαν.
Διεκδικούμε να χτιστούν κρατικοί παιδικοί σταθμοί που δεν έχουμε, σχολεία και νηπιαγωγεία για να μην στοιβάζονται τα παιδιά της πόλης μας.
Αυτή η διεκδίκηση – αγώνας είναι μονόδρομος.
Διαφορετικά πρέπει τα παιδιά μας, οι νέοι και οι νέες να συμβιβαστούν με την ανεργία, την ημιαπασχόληση, τη φτώχεια. Να γίνουν σύγχρονοι ΄΄επαίτες΄΄, να θεωρούν τον εαυτό τους τυχερό αν μπουν σε ένα 5μηνο (πριν), 8μηνο (τώρα) κοινωφελούς εργασίας, με βασικό μισθό 490 ευρώ. Να ανακουφίζεται ο γονιός αν το παιδί του μπει σε ένα δίμηνο πρόγραμμα!!
Το μέλλον μας ανήκει μόνο εάν το φτιάξουμε με τον αγώνα μας. Μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα αν οι νέοι και οι νέες μπουν δυναμικά στον αγώνα και απαιτήσουν όλα όσα τους ανήκουν. Ήδη αυτή η πρωτοβουλία του Δήμου Πατρέων αγκαλιάζεται από το λαό της Πάτρας, τους νέους, τους ανέργους που δηλώνουν καθημερινά συμμετοχή. Στηρίζεται με θετικές αποφάσεις συμμετοχής δεκάδων σωματείων ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, σωματείων Ε.Β.Ε., επιστημονικών φορέων. Στηρίζεται απ’ όλους τους Δήμους, που διασχίζει η πορεία αγώνα.
Να μην λείψει κανείς και καμία, γιατί:
«Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας
Κι αφήνει άλλους ν’ αγωιστούν για τη υποθεσή του
Πρέπει προετοιμασμένος να’ ναι: γιατί
΄Οποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί
Θα μοιραστεί την ήττα».
Γεροπαναγιώτη Κατερίνα
Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου
Δήμου Πατρέων
