Με ρώτησε προχθές ένας φίλος στο δρόμο: «Ξέρεις κανέναν που να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ αν γίνουν αύριο εκλογές;»… «Έναν», του απάντησα, «πρώην Πασόκο που δεν του αρέσει η Φώφη, την οποία ψήφισε όμως, αλλά όπως μου είπε στη συνέχεια, μόλις είχε βγει από το νοσοκομείο μετά από ελαφρύ… εγκεφαλικό…!».
Στα σοβαρά τώρα. Δεν χρειάζονται δημοσκοπήσεις ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει στο περιβάλλον του, τον ανοδικό ρυθμό των «κοψοχέρηδων»… Αντίθετα, αυτοί που δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται ότι βρίσκονται σε φάση αποδόμησης είναι τα μέλη της κυβέρνησης και τα στελέχη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ! Εύκολα επίσης διαπιστώνεις ότι οι «κοψοχέρηδες» του ΣΥΡΙΖΑ, όπως παλαιότερα και αρκετοί από τους «κοψοχέρηδες» της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, γεμίζουν τις δεξαμενές της αποχής και του «κανένα», αυξάνοντας το άθροισμα όσων νοιώθουν αηδιασμένοι από την κατάσταση της χώρας και του πολιτικού της προσωπικού. Είναι εκείνο το «σιωπηλό» 45%» που έγραφα τις προάλλες, που κανείς δεν ξέρει που θα φθάσει και πως θα αντιδράσει μετά το σοκ που θα υποστεί η χώρα τους επόμενους μήνες.
Κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει ποια κυβέρνηση θα έχουμε το Πάσχα (που είναι και Πρωτομαγιά…) και ποιες συνθήκες θα επικρατούν στη χώρα σε σχέση με την οικονομία, το προσφυγικό κ.λπ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν φύγει -και όπως φύγει- η κυβέρνηση της «πρώτης φοράς αριστερά, με ολίγη ψεκασμένους», η χώρα θα έχει υποστεί την μεγαλύτερη καταστροφή μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και θα χρειάζεται βοήθεια από το εξωτερικό για να αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική κρίση, η οποία δεν θα αφορά μόνο τους εγκλωβισμένους πρόσφυγες και μετανάστες…
Η χώρα έχει περάσει το σημείο αναστροφής και αποφυγής της τελικής κατάρρευσης. Ακόμα και αν αύριο ανακοινώσουν ότι έκλεισε η διαπραγμάτευση με τους θεσμούς, το κλίμα στην οικονομία δύσκολα μπορεί να αντιστρέψει την καθοδική του πορεία. Κάθε ημέρα που ξημερώνει συμβαίνουν σημεία και τέρατα, που περνούν στα «ψιλά» και δεν προλαβαίνει ούτε να σκεφτεί πόσο μάλλον να συνειδητοποιήσει ο πολίτης. Όλα αυτά διαμορφώνουν την εικόνα μιας χώρας που δεν έχει σχέση με την απλή λογική, την στοιχειώδη λειτουργία μιας κοινωνίας και ενός κράτους δικαίου…
Δικαίως θα μου πείτε, ότι αυτά έχουν επισημανθεί στο παρελθόν και δεν έχει αλλάξει τίποτα. Πιστεύω όμως ότι δεν κάνει κακό να επαναλαμβάνονται, για να μην θεωρηθεί ότι όλοι σε αυτό τον τόπο τρώνε κουτόχορτο ή νομίζουν ότι η «Ελληνική πραγματικότητα» είναι κάτι φυσιολογικό!…
Από την τρέχουσα επικαιρότητα λοιπόν, χωρίς σειρά αξιολόγησης τίθενται τα ερωτήματα:
Σε ποια χώρα η κυβέρνηση προσπαθεί να αντιμετωπίσει το χάος που έχει δημιουργήσει με επικοινωνιακά τρικ, όπως ασφυκτικό έλεγχο των τηλεοπτικών καναλιών και το μητρώο των ιστοσελίδων ενημέρωσης του ίντερνετ;
Σε ποια χώρα ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση δεν διαχωρίζουν τους πρόσφυγες από τους οικονομικούς μετανάστες, μεγαλώνοντας το πρόβλημα;
Σε ποια χώρα κοινωνικές εκδηλώσεις όπως οι αθλητικοί αγώνες έχουν γίνει έρμαια αλητών, καταστροφέων και μαφιών, σε βαθμό που να απαγορεύεται στους κανονικούς πολίτες να τις παρακολουθούν;
Σε ποια χώρα ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση του έχουν σαν επίσημη πολιτική για το σύνολο της κοινωνίας την ισοπέδωση προς τα κάτω, είτε σε οικονομικό επίπεδο (φορολόγηση, αντιεπενδυτικό κλίμα) είτε σε επίπεδο αξιοκρατίας (Καρανίκας, Σχινάς κ.λπ.);
Σε ποια χώρα οι λεγόμενες «συμβολικές» καταλήψεις υπουργείων και δημοσίων κτιρίων έχουν γίνει θεσμός;
Σε ποια χώρα η πρόεδρος του Αρείου Πάγου μηνύει πολίτη που άσκησε κριτική, και μάλιστα κόσμια, σε πολιτική της πρωτοβουλία;
Σε ποια χώρα η Ένωση Δικαστικών και Εισαγγελέων επιχειρεί με ανακοίνωση της άκρως πολιτική παρέμβαση, κατά παραβίαση του συντάγματος;
Σε ποια χώρα η δημόσια εκπαίδευση σε όλες σχεδόν τις βαθμίδες, αλλά πρωτίστως στη μεσαία και την ανώτατη, έχει τα χάλια της όπως εδώ, και μάλιστα με την συναίνεση όλων των παραγόντων (διδασκόντων, διδασκόμενων, συνδικαλιστικών οργάνων, γονέων, πολιτικής ηγεσίας);
Σε ποια χώρα οι πάσης φύσεως μπαχαλάκηδες μπορούν όποτε θέλουν να επιτίθενται σε κεντρικά γραφεία κομμάτων, να εισβάλλουν στη Βουλή, να τα κάνουν γυαλιά καρφιά στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, να καταλαμβάνουν κτίρια του Πολυτεχνείου και άλλων πανεπιστημίων και να απολαμβάνουν μιας απίστευτης ανοχής;
Αυτά, μόνο από την τρέχουσα επικαιρότητα, γιατί υπάρχουν άπειρα ακόμα…
* Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι τ. πρόεδρος της Ε.Ι.Ε.Τ. και εκτελεστικός πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (Ε.Ε.Δ.)
zourop@otenet.gr
