Συνήθως όταν ακούμε δημοσκόπηση, το μυαλό μας πηγαίνει στο ποιος καταγράφεται πρώτος από τους δύο μονομάχους από τη μια και ποιοι υποβιβάζονται με κάτω του 3% από την άλλη.
Όμως οι δημοκοπήσεις έχουν και τα ψιλά τους γράμματα, αυτά που δεν απασχολούν τους πολλούς και δεν είναι άλλα από τα ποιοτικά λεγόμενα χαρακτηριστικά τους, που αποτελούν ένα σημαντικό στοιχείο καταγραφής, μάλλον καρδιογραφήματος, των απόψεων- τάσεων της κοινής γνώμης.
Από την πρόσφατη δημοσκόπηση της MRB, που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, προκύπτουν στα ποιοτικά χαρακτηριστικά, πολλά άκρως ενδιαφέροντα στοιχεία, που είναι ανάγκη να τα λάβουν υπόψη όλα τα κόμματα, μια και δείχνουν σε ποιες επικίνδυνες ατραπούς έχει οδηγηθεί η χώρα μας.
Το ποιο εντυπωσιακό στοιχείο, είναι αυτό που αναφέρεται στο βαθμό αισιοδοξίας που υπάρχει σήμερα στη χώρα μας. Η μέτρηση καταγράφει το συντριπτικό ποσοστό απαισιοδοξίας που φτάνει το 93%.
Ούτε ο χειμωνιάτικος λαμπερός ήλιος, ούτε το μοναδικό γαλάζιο της θάλασσας, ούτε το τα όμορφα τοπία δεν φαίνεται να συγκρατούν το 75% των νέων από 18-24 ετών, που θέλουν να φύγουν από τη χώρα μας.
Αν το συνδυάσει κανείς με το πρώτο σε προτεραιότητα πρόβλημα που εντοπίζουν οι πολίτες, αυτό της ανεργίας, που καταγράφει ένα ποσοστό 62%, μπορεί κάλλιστα να ερμηνεύσει την τάση φυγής των νέων από την χώρα μας.
Σε μια χώρα, που ήδη έχει στερηθεί ήδη πάνω από 300.000 νέους, κυρίως επιστήμονες, την τελευταία πενταετία της κρίσης, και ταυτόχρονα δέχεται αθρόες εισόδους παράνομων μεταναστών και προσφύγων, με παράλληλο γεγονός την δραματική μείωση των γεννήσεων έναντι των θανάτων, η επιθυμία φυγής τριών στους τέσσερεις νέους, δεν αποτελεί απλά εφιαλτικό σενάριο ως προς το αύριο της Ελλάδας και του ελληνισμού σε αυτά τα χώματα, αλλά μια ζοφερή επικείμενη πραγματικότητα.
Ήδη όπως είναι γνωστό, η χώρα μας προσωρινά απέφυγε τα χειρότερα και ουδείς γνωρίζει τι θα αποφασισθεί στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής στις 6 Μαΐου σε σχέση με το προσφυγικό.
Για την ώρα παρατηρούμε την Τουρκία να κατευθύνει τις ροές των προσφύγων-μεταναστών στα βόρια και νότια σύνορα με τη χώρα μας. Από τη μια στον Έβρο αυτή τη φορά μέσω Ίμβρου και από την άλλη στο Καστελόριζο των 350 ψυχών, μέσω του τουρκικού χωριού Κας.
Ο κάθε καλόπιστος παρατηρητής, μπορεί εύκολα να διαπιστώσει την στρατηγική που ακολουθεί έναντι της Ελλάδος η Άγκυρα, αλλά και το παιχνίδι που παίζει με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Από τη μια ζητάει από τις Βρυξέλλες δισεκατομμύρια ευρώ, προκειμένου να αποτρέψει τις ανεξέλεγκτες ροές προς την Ευρώπη μέσω Ελλάδας και από την άλλη από την Ουάσινγκτον να τους αφήσει ανεξέλεγκτους να εξοντώσουν τους κούρδους της Συρίας, που έχουν συμμαχήσει με το PKK της νοτιανατολικής Τουρκίας, γεγονός που προβάλλεται ως φόβος δημιουργίας κουρδικού κράτους για την Άγκυρα.
Η παρουσία του ΝΑΤΟ στην περιοχή του ανατολικού Αιγαίου, δεν δημιουργεί καμιά εγγύηση για τον περιορισμό των μεταναστευτικών ροών. Η είσοδος σε δύο εικοσιτετράωρα την επομένη του ευρωπαϊκού Συμβουλίου Κορυφής, 11.000 προσφύγων και μεταναστών στη χώρα μας και η παράλληλοι νέοι προορισμοί, που δρομολόγησαν οι δουλέμποροι σε Αλεξανδρούπολη και Καστελόριζο, δείχνουν ότι το τεράστιο αυτό πρόβλημα δεν θα έχει αίσιο τέλος για την χώρα μας, με τα 5 hot spots στα ελληνικά νησιά και τα τρία κέντρα υποδοχής στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Με δεδομένες τις κινήσεις της ομάδας των 4 του Βίζεγκραντ, για την δημιουργία στην ουσία ευρωπαϊκών συνόρων στην ΠΓΔΜ, που ήρθε να συνεπικουρήσει η Αυστρία φανερά, και άλλες χώρες σιωπηρά, το αύριο δεν προοιωνίζεται ευοίωνο.
Ο εγκλωβισμός των παρανόμως εκατοντάδων χιλιάδων εισερχομένων από Ασία και Αφρική στην χώρα μας, είναι περίπου δεδομένος, και όσα κέντρα φιλοξενίας κι αν δημιουργηθούν δεν θα αρκούν να περιορίσουν τις ροές αυτές, μια και είναι η ίδια η Τουρκία που τις προωθεί, με σκοπό από τη μια να τους ξεφορτωθεί, κι από την άλλη να τους εγκαταστήσει, μέσω της αλληλεγγύης και του ανθρωπισμού στην Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Η περσινή εισροή, που έφτασε τις 856.723, έναντι των 77.163 του 2014 και 43.002 του 2013, δημιουργεί ένα εκρηκτικό περιβάλλον για την χώρα μας σε συνδυασμό με την υπογεννητικότητα, την αθρόα μετανάστευση Ελλήνων στο εξωτερικό και την τάση φυγής των νέων ανθρώπων.
Όλα αυτά, γι όσους κατέχουν την εξουσία ή εκείνους που είναι εν αναμονή, μπορεί να μην λένε κάτι σημαντικό και σπουδαίο, ή να απαντούν με το απλοϊκό ότι αυτές είναι οι θέσεις της ακροδεξιάς.
Δυστυχώς με αυτή την συμπεριφορά τους συσκοτίζουν την πολιτική ατμόσφαιρα, που παραμένει θολή και εγκλωβισμένη ανάμεσα στους αγρότες, του επαγγελματίες, τους συνταξιούχους και πολλές άλλες ομάδες πολιτών, που περιμένουν να δουν ποιος θα πληρώσει τελικά το μάρμαρο.
