Στο δημόσιο διάλογο που έχει ανοίξει για τη χάραξη της νέας σιδηροδρομικής γραμμής, που θα διέρχεται από την Πάτρα, οι απόψεις διχάζονται.
Βιώνοντας για μια ακόμη φορά ως τοπική κοινωνία ένα κλίμα έντονης εσωστρέφειας, παρατηρείται μια διάσταση απόψεων τόσο ως προς την ενδεδειγμένη επιλογή, όσο και ως προς το κόστος της.
Έτσι, ακόμη κι αν συμφωνήσουμε ότι η ιδανικότερη λύση θα ήταν η υπογειοποίηση της γραμμής, τα νούμερα που ακούμε ως προς τα κόστη της συγκεκριμένης χάραξης διαφέρουν όσο η μέρα με τη νύχτα.
Η ΕΡΓΟΣΕ ανεβάζει το κόστος στα 700 εκατομμύρια ευρώ, ενώ η «Κίνηση Ενεργών Πολιτών» εκτιμά ότι ως μόνη τεκμηριωμένη θεωρία κόστους της υπογειοποίησης παραμένει η πρόβλεψη της μελέτης του ΟΣΕ του 2013 για κόστος γύρω στα 38 εκατομμύρια, πλέον της επίγειας όδευσης (52 εκατομμύρια). Επομένως, πού βρίσκεται η αλήθεια;
Κατά την γνώμη του γράφοντος, (που δεν είναι ειδικός) μια ορθολογική και πειστική απάντηση θα μπορούσε να δοθεί μόνο από σχετικούς με το αντικείμενο επιστήμονες, και μέσα από μια κοινώς αποδεκτή διαδικασία.
Στο πλαίσιο μιας αυτονόητης (πλην όμως επιδιωκόμενης) συνεννόησης, κρίνεται θεμιτή, αν όχι επιβεβλημένη, η συγκρότηση μιας τριμερούς επιτροπής με τη συμμετοχή ειδικών επιστημόνων προτεινόμενων από τα άμεσα ενδιαφερόμενα και εμπλεκόμενα μέρη: την ΕΡΓΟΣΕ, τον Δήμο Πατρέων και το Τεχνικό Επιμελητήριο, ως θεσμοθετημένος σύμβουλος της Πολιτείας.
Με δεδομένο ότι υπάρχει ένας επαρκής αριθμός μελετών και επιστημονικών στοιχείων γύρω από το μείζον αυτό ζήτημα, η συγκεκριμένη επιτροπή θα έχει τη δυνατότητα σε σύντομο χρονικό διάστημα (ενδεχομένως και εντός μιας εβδομάδας) να καταλήξει σε ένα ομόφωνο πόρισμα για το κόστος που θα συνοδεύει την υπογειοποίηση της σιδηροδρομικής γραμμής, προκειμένου να ξέρουμε πού πατάμε και πού βρισκόμαστε, μακριά από το άγονο έδαφος των στείρων αντιπαραθέσεων.
Άλλωστε, εκείνο στο οποίο έχει επικεντρωθεί η Κοινή Γνώμη της Πάτρας, αναπτύσσοντας τον σχετικό προβληματισμό, είναι το ύψος του κόστους της υπογειοποίησης της σιδηροδρομικής γραμμής.
Ο κατά προσέγγιση τουλάχιστον καθορισμός του, σε συνδυασμό με το κατά πόσο εφικτή είναι υπό τις παρούσες δυσμενείς οικονομικές συνθήκες η καταβολή του, θα είναι ακριβώς το αντικείμενο διερεύνησης της προτεινόμενης από τον γράφοντα επιτροπής.
Είναι προφανές ότι σε τεχνικά ζητήματα όπως αυτό δεν μπορεί να υπάρχουν αισθητές αποκλίσεις που υπαγορεύονται από πολιτικές σκοπιμότητες.
Ωστόσο, ακόμη κι αν υπάρχουν αξιοσημείωτες διαφορές, οι ειδικοί μπορούν να τις γεφυρώσουν κάνοντας αμοιβαίες υποχωρήσεις και παραχωρήσεις, προκειμένου να δώσουν ένα κοινώς αποδεκτό νούμερο στην πόλη.
Υπό το συγκεκριμένο πρίσμα, μια ομόφωνη γνωμοδότηση της επιτροπής είναι το ζητούμενο, διότι αφενός θα καταδείξει ότι η σύνθεση των σχετικών εκτιμήσεων είναι εφικτή, αφετέρου θα στείλει στην τοπική κοινωνία το βαρυσήμαντο μήνυμα της αξίας της συνεννόησης.
Θεωρώντας δε ότι το κόστος των εργασιών της ενδεχομένως να αποτελέσει τροχοπέδη στη σύσταση της, εάν και εφόσον τεθεί τέτοιο ζήτημα, ο γράφων προτίθεται να το καλύψει ιδίοις εξόδοις, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι θα κινείται σε λελογισμένα επίπεδα και με τη βάσιμη προσδοκία ότι θα ενταχθεί στο πλαίσιο μιας συλλογικής εθελοντικής προσφοράς.
Διότι εάν κάτι, επιτέλους, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ως πόλη, είναι ότι θα πρέπει πρωτίστως να μάθουμε να μιλάμε και να συνεννοούμαστε μεταξύ μας, τουλάχιστον για τα αυτονόητα.
Εάν βέβαια δεν θέλουμε μια ζωή να βλέπουμε τα τρένα να περνούν και να μάς προσπερνούν….
