Με αφορμή δηλώσεις και σχόλια σχετικά με τον αριθμό των μετακλητών και μάλιστα συνδεομένων με συγγενική σχέση, θα επιχειρήσω, μια κατά τη γνώμη μου αντικειμενική προσέγγιση.
Οι μετακλητοί υπάλληλοι στελεχώνουν τα γραφεία του Πρωθυπουργού, των Αντιπροέδρων της κυβέρνησης, των Υπουργών, αναπληρωτών υπουργών, υφυπουργών, των γενικών και ειδικών γραμματειών, καθώς και των περιφερειαρχών, δημάρχων, διοικητών κ.λ.π.
Ο αριθμός των μετακλητών αυτός ορίζεται με νόμο και η θητεία τους συνδέεται με τη θητεία των αξιωματούχων αλλά είναι δυνατή οποτεδήποτε η ανάκλησή τους. Δηλαδή δεν αποτελούν επίπεδο Διοίκησης και δεν εντάσσονται στην υπηρεσιακή ιεραρχία .
Η ανάγκη στελέχωσης των παραπάνω γραφείων με μετακλητούς υπαλλήλους εδράζεται αφ’ ενός στην ύπαρξη εξειδικευμένων αντικειμένων, τα οποία απαιτούν ειδικές γνώσεις, αφ’ ετέρου στην αντίληψη χειραγώγησης της Δημόσιας Διοίκησης εξαιτίας της έλλειψης εμπιστοσύνης προς τα υπηρεσιακά στελέχη.
Εάν όμως είχε εμπεδωθεί η συνταγματική επιταγή που ορίζει ότι «οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι εκτελεστές της θέλησης του Κράτους και υπηρετούν το λαό οφείλουν πίστη στο Σύνταγμα και αφοσίωση στην Πατρίδα» η ανάγκη αυτή δεν θα είχε τέτοιο εύρος ανεξαρτήτως του μειωμένου αριθμού σε σχέση με τα ισχύοντα των προηγούμενων κυβερνήσεων , ώστε να μην δημιουργείται μια άτυπη παραδιοίκηση.
Άλλωστε από κυβερνητικά στελέχη και κυρίως από τον κατ΄εξοχήν αρμόδιο υπουργό έχει ομολογηθεί ότι το Ελληνικό Δημόσιο διαθέτει εκατοντάδες στελέχη υψηλής μόρφωσης , ήθους και μιας αναντικατάστατης γνώσης και εμπειρίας .
Δυστυχώς ο κομματισμός διαχρονικά συνέβαλε στην αμαύρωση του κύρους και της αποστολής των δημοσίων υπαλλήλων.
Επομένως δεν υπάρχει το πρόβλημα νομιμότητας .Αν κάποιος πρέπει να ψέξει κάτι, αυτό είναι η συγγενική σχέση, όπου υπάρχει , όχι ως μη νόμιμη πράξη, αλλά ως μη ηθική.
Άλλωστε η πολιτική δεν ασκείται ανεξάρτητα από την ηθική της διάσταση , ώστε οι εκφραστές ειδικότερα μιας αριστερής πολιτικής να δίνουν το παράδειγμα, δημιουργώντας μια άλλη αντίληψη από εκείνη που επικρατούσε δεκαετίες και την οποία όλοι υποκριτικά ή ειλικρινά καταδικάζουν ως απότοκο της πελατοκρατίας.
Εάν όμως δεν εμπιστευόμαστε τους λειτουργούς της Δημόσιας Διοίκησης δηλαδή του Κράτους, τότε υπόλογος είναι κάθε ηγεσία που δεν θωρακίζει την υπηρεσιακή θέση των υπαλλήλων, όπως ορίζει το Σύνταγμα, αλλά επιτρέπει την παραδιοίκηση.
Η σημερινή κυβέρνηση έχει χρέος να αποδείξει στους πολίτες ότι εννοεί και θα εφαρμόσει εκείνες τις αρχές που θα αναδείξουν τους καλύτερους σε θέση ευθύνης και εκείνοι με τη σειρά τους θα υπηρετήσουν υπεύθυνα και αποτελεσματικά όσα επιτάσσουν οι νόμοι.
Εάν έτσι εξελίσσονται τα πρόσωπα τότε είναι σίγουρο, ότι δεν μπορεί να εμφιλοχωρήσει ο κομματισμός διότι δεν θα το επιτρέπουν οι αντικειμενικές διαδικασίες και επομένως δεν θα είναι αναγκαίος.
Παράλληλα η Κυβέρνηση πρέπει να θεσμοθετήσει ένα αξιοκρατικό σύστημα πρόσληψης υπό την ευθύνη του ΑΣΕΠ ώστε το κράτος να στελεχωθεί με εξειδικευμένο και υψηλών προσόντων μόνιμο ανθρώπινο προσωπικό. Ένα τέτοιο προσωπικό μπορεί να γίνει και καθοριστικός παράγοντας προόδου στην καθημερινή του συνεργασία, καθώς και στην εξυπηρέτηση του πολίτη χωρίς διαμεσολαβήσεις.
Δεν υπάρχουν περιθώρια για πειραματισμούς και άλλες συνενοχές.
Οι αλλαγές στη Δημόσια Διοίκηση δηλαδή στο Κράτος υπηρετούν τη Δημοκρατία, τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια των πολιτών.
Είμαι σίγουρη ότι η κοινωνία θα στηρίξει το τέλος της πελατειακής αντίληψης που δημιούργησε ανισότητες και αδικίες.
Το οφείλουμε στους χιλιάδες νέους και νέες που αδημονούν να εφαρμοστεί η αξιοκρατία, που θέλουν να υπάρχει ισονομία για να μείνουν στην Ελλάδα και να συμβάλλουν με τις γνώσεις τους στην ανάπτυξη και την πρόοδο.
Σ’ αυτή την βαθιά κρίση η Κυβέρνηση πρέπει να κάνει την καθοριστική τομή.
