Στην παραδοχή ότι οι θεσμοί ζητούν πρόσθετα μέτρα για την τριετία 2016 - 2018 προχωρά ο Ευκλείδης Τσακαλώτος σε συνέντευξή του στην "Καθημερινή της Κυριακής", δηλώνοντας ότι το ΔΝΤ, και όχι μόνον αυτό, πολλές φορές αμφισβητεί την απόδοση μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής.
Λίγες μέρες πριν από την πρώτη αξιολόγηση από τους θεσμούς, ο υπουργός Οικονομικών αναγνωρίζει ότι στο ασφαλιστικό υπάρχουν στρεβλώσεις που πρέπει να διορθωθούν. Ερωτηθείς για το ενδεχόμενο αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών ή τέλους στις τραπεζικές συναλλαγές, δηλώνει ότι η κυβέρνηση εξετάζει πολλά εναλλακτικά σενάρια αρνούμενος να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει οτιδήποτε.
Στη διαπραγμάτευση υπάρχουν νίκες, αλλά και ήττες προειδοποιεί ακόμη ο υπουργός.
Ο κ. Τσακαλώτος διευκρινίζει ότι το στοίχημα για την κυβέρνηση δεν είναι η μη εφαρμογή της συμφωνίας, αλλά η ενσωμάτωσή της σε ένα πρόγραμμα που θα έχει ως προτεραιότητα την ανακούφιση όσων επλήγησαν περισσότερο στα χρόνια της κρίσης.
Σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, δηλώνει ότι «από τη μια το ΔΝΤ έχει πολύ σκληρές νεοφιλελεύθερες θέσεις στα οικονομικά, αλλά και σε πολλά κοινωνικά ζητήματα, οπότε δύσκολα θα μπορούσε να είναι ‘φυσικός σύμμαχος’ της ελληνικής κυβέρνησης. Από την άλλη, τονίζει ο υπουργός Οικονομικών, πιέζει τους Ευρωπαίους για μια πιο ευνοϊκή λύση στο χρέος.
Αναφορικά με την προσέλκυση επενδύσεων, δηλώνει ότι «σπάνια στην παγκόσμια οικονομική ιστορία έχουν ‘οδηγήσει’ οι ιδιωτικές επενδύσεις την έξοδο από μια μεγάλη ύφεση».
Όπως διευκρινίζει πάντως, η ελληνική κυβέρνηση δουλεύει σε τρία επίπεδα, δηλαδή τη δημιουργία αναπτυξιακών θεσμών με το νέο αναπτυξιακό νόμο, την επενδυτική τράπεζα και το αναπτυξιακό ταμείο επενδύσεων και ιδιωτικοποιήσεων.
Ο κ. Τσακαλώτος προσθέτει ότι η διεύρυνση της φορολογικής βάσης παραμένουν το μεγάλο στοίχημα της Αριστεράς. «Δεν νομίζω ότι η φορολόγηση πλήττει την ανταγωνιστικότητα αν έχεις ένα βιώσιμο παραγωγικό πρότυπο» σχολιάζει.
Για τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη σημειώνει ότι «μοιραζόμαστε αυτό που λέει ο Γκράμσι: ‘Την αισιοδοξία της βούλησης και την απαισιοδοξία της γνώσης’. Ενδεχομένως να έχουμε διαφορετικούς βαθμούς αισιοδοξίας όσον αφορά την πολιτική βούληση, την ικανότητα δηλαδή του πολιτικού υποκειμένου, εν προκειμένω του ΣΥΡΙΖΑ, να παράγει αριστερή πολιτική σε αντίξοες συνθήκες».
Πηγή: Καθημερινή της Κυριακής
