Η Νέα Αριστερά Αχαΐας αναφέρει σε ανακοίνωση της:
Πρόσφατα, η δημοτική Αρχή της Πάτρας , με ενημερωτικό δελτίο, ανακοίνωσε το αποτέλεσμα της διαβούλευσης με την ΕΤΑΔ για την παραχώρηση του Ρηγανόκαμπου. Θεωρούμε πως το αίτημα αποτυπώνει μια μεγάλη ανάγκη για την πόλη μας, όσον αφορά την ανάγκη για δημόσιους χώρους αναψυχής, πολιτισμού-αθλητισμού και άλλων κοινωνικών δράσεων. Δεν μπορούμε όμως να μη χρεώσουμε στη Δημοτική Αρχή ολιγωρία και ανεξήγητη καθυστέρηση εξεύρεσης λύσης σχετικά με το συγκεκριμένο αίτημα.
Έχουν περάσει σχεδόν 10 χρόνια από τότε που ο Δήμαρχος, επικεφαλής συνεργείων του Δήμου, ισοπέδωνε ένα τμήμα του χώρου, λέγοντας πως εκεί είναι χώρος που ανήκει στον Πατραϊκό λαό και θα προχωρούσε χωρίς πολλά-πολλά σε διαμόρφωσή του. Επίσης, πρέπει να θυμίσουμε ότι από το 2018 μπορούσε να είχε κάνει σχετική γραπτή αίτηση στην ΕΤΑΔ για παραχώρηση με συμβολικό ενοίκιο, πράγμα που έκανε τώρα, δηλαδή με καθυστέρηση επτά (7) ετών, για κάποιο άγνωστο λόγο. Επτά χαμένα χρόνια για την πόλη.
Δεν είναι όμως η υπόθεση του Ρηγανόκαμπου η μοναδική αστοχία της Δημοτικής Αρχής στις μεγάλες διεκδικήσεις της πόλης, που με τις επιλογές της χρονίζουν και δεν της επιτρέπουν να προχωρήσει στο μέλλον. Ενδεικτικά αναφέρουμε: Πρόσφατα ήρθε στην επιφάνεια η υπόθεση αξιοποίησης του Λαδόπουλου. Είναι γνωστό πως ο Δήμος αποποιήθηκε του δικαιώματός του να αξιοποιήσει δική του περιουσία και ανάθεσε το έργο στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας.
Πρέπει να θυμίσουμε και πάλι ότι το Φεβρουάριο του 2018, στο περιφερειακό συνέδριο Δυτικής Ελλάδας, ο τότε υπουργός και σήμερα πρόεδρος της Νέας Αριστεράς, Αλέξης Χαρίτσης, ανακοίνωσε την χρηματοδότηση της ανάπλασης Λαδόπουλου. Μάλιστα μετά από λίγο διάστημα το έργο είχε ενταχθεί στο πρόγραμμα «Φιλόδημος». Η κυβέρνηση της ΝΔ επανασχεδίασε το έργο προωθώντας τη διαδικασία υλοποίησης με ΣΔΙΤ. Η Δημοτική Αρχή απέφυγε να εναντιωθεί στον κυβερνητικό σχεδιασμό και απλά εκχώρησε το έργο στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας αποτάσσοντας από πάνω της τον σατανά των ΣΔΙΤ και «ποιούσα την νήσσαν» για ένα έργο που ακόμα παραμένει ασαφές το περιεχόμενό του.
Ακόμα πιο πρόσφατο παράδειγμα της αποφυγής της Δημοτικής Αρχής να κάνει έγκαιρη και αποτελεσματική παρέμβαση σε φλέγοντα ζητήματα της πόλης, αποτελεί η υπόθεση του αστυνομικού Μεγάρου στο ΚεΤΧ.
Η προηγούμενη κυβέρνηση παρουσία της αρμόδιας υπουργού και των τότε βουλευτών Αχαΐας (Αναγνωστοπούλου, Σπαρτινός και Ριζούλης) ανακοίνωνε συμφωνία με τη Δημοτική Αρχή και τη διοίκηση της αστυνομίας για την ανέγερση του Μεγάρου σε χώρο που γειτνιάζει με τη μίνι περιμετρική. Όταν η κυβέρνηση της ΝΔ άλλαξε θέση προωθώντας δημιουργία Μεγάρου με τη διαδικασία ΣΔΙΤ στο χώρο του ΚΕΤΧ, η Δημοτική Αρχή συμφώνησε, αδιαφορώντας για την απώλεια ενός χώρου-ανάσα για την περιοχή. Πρόσφατα οι πολιτιστικοί σύλλογοι της περιοχής εναντιώθηκαν στους σχεδιασμούς της ΝΔ και πρότειναν την προηγούμενη επιλογή. Αμέσως (!) τότε (στην πραγματικότητα με καθυστέρηση αρκετών ετών) ο Δήμαρχος βγήκε να υποστηρίξει τη θέση των συλλόγων.
Οι καθυστερήσεις αυτές και η αναβλητικότητα πρωτοβουλιών, όσο κι αν γίνεται προσπάθεια να συσκοτισθούν με επικοινωνιακές κινήσεις, έχουν σαν αποτέλεσμα να οδηγούν στο περιθώριο το μέλλον της πόλης , τις πραγματικά μεγάλες ανάγκες του Δήμου και των πολιτών.
Ο κατάλογος που το αποδεικνύει είναι μακρύς: Θαλάσσιο Μέτωπο, σιδηρόδρομος, προαστιακός, μαρίνα, ανακύκλωση, Κανακάρη – Μαιζώνος χωρίς τα συνοδά έργα, κυκλοφοριακό, μέσα μαζικής μεταφοράς, χώροι στάθμευσης δημόσιοι αλλά και για τους μόνιμους κατοίκους, ποδηλατόδρομοι, Φράγμα Πείρου Παραπείρου αποχετευτικό δίκτυο, αναπτυξιακή πρόταση για την πόλη και την περιοχή.
