Σε όλο και μικρότερη ηλικία πηγαίνουν πλέον οι νέοι στους πλαστικούς χειρουργούς, ζητώντας η εικόνα τους να μοιάσει με τα φίλτρα του Instagram και του TikTok.
Ειδικοί εξηγούν πως στην εφηβική ηλικία θα πρέπει να γίνονται επεμβάσεις μόνο για την αποκατάσταση δυσμορφιών και μόνο όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο.
«Υπάρχει μια τάση»
«Υπάρχει μια τάση, ευτυχώς στη χώρα μας δεν θα πούμε ότι είναι μόδα, τα πρότυπα να επηρεάζουν προεφηβικές και εφηβικές ηλικίες. Τα πρότυπα αυτά πολλές φορές, αν υιοθετηθούν, αφενός υποσκάπτουν την αυτοπεποίθηση των εφήβων και των προεφήβων σε πρώτη φάση, αφετέρου αν οδηγηθούν σε υπερβολές σε ό,τι αφορά τις αισθητικές παρεμβάσεις, αυτό είναι κάτι το οποίο θα το βρει κανείς μπροστά του σε μεγαλύτερη ηλικία», λέει στο MEGA ο Αθανάσιος Εξαδάκτυλος, πλαστικός χειρουργός και πρόεδρος πανελλήνιου ιατρικού συλλόγου.
«Ο γιατρός ο ευσυνείδητος πρέπει να δώσει την γνώμη του με βάση την επιστημονική του άποψη, γνωρίζοντας τις επιπτώσεις σε βάθος χρόνου. Τα παραφουσκωμένα χείλη στο 15χρονο, στην 40χρονη όταν θα φτάσει θα είναι χείλη τα οποία θα κρεμάνε. Να θυμόμαστε όλοι ότι εμείς οι πλαστικοί χειρουργοί δεν είμαστε για να υποσκάπτουμε την αυτοπεποίθηση των ανθρώπων. Είναι για να την υποκαθιστούμε εκεί που πραγματικά χρειάζεται».
Όπως λέει ο ίδιος:
«Υπάρχει κάτι το οποίο όλα τα όμορφα πρότυπα ανά τους αιώνες τα διατρέχει και αυτό είναι μια αρμονία, μια συμμετρία. Αν κάπου δούμε ότι παραβιάζεται αυτό με πολύ μεγάλο τρόπο, τότε εκεί ίσως μπορεί κάποιος και πρέπει να το αποκαταστήσει. Αλλά εκεί και μόνο εκεί».
«Έλλειμμα ταυτότητας»
Από την πλευρά της η παιδοψυχολόγος και διευθύντρια ΔΙΚΕΨΥ, Άσπα Πασπάλη, σημειώνει:
«Ένα κοριτσάκι που δεν έχει διαμορφωθεί ακόμη η προσωπικότητά του καλό είναι να μην εξαρτάται η αυτοπεποίθησή του από τη μύτη, τα ‘μήλα’ ή από όλο αυτό. Κάτι του λείπει προφανώς μέσα του για να ξεκινήσει να το ψάχνει όλο αυτό».
«Η αλήθεια είναι ότι κακώς δαιμονοποιούμε τις μαμάδες γιατί όλοι παίζουν έναν ρόλο. Ο απόντας γονέας και ο γονέας που δεν ήταν εκεί για να καθρεφτίσει το παιδί του το ποιο είναι, θα το ψάχνει μια ζωή. Είναι ένα κενό, ένα έλλειμμα ταυτότητας», συμπληρώνει.
«Οι έφηβοι έχουν μεγάλη ανάγκη να ανήκουν κάπου. Όσο μεγαλύτερο είναι το έλλειμμα και όσο περισσότερο δεν ξέρω το ποιος είμαι, τόσο περισσότερο θα το ψάχνω στους άλλους και δεν θα έχω δική μου ταυτότητα».
Όπως λέει η ίδια:
«Όσο πιο ευαίσθητος είναι κάποιος τόσο περισσότερο μπαίνει στο διαδίκτυο και συγκρίνεται με άλλους. Όσο περισσότερο συγκρίνεται με άλλους, τόσο περισσότερο αισθάνεται ότι δεν είναι ωραίος γιατί αυτό το οποίο βλέπει είναι διαφορετικό από αυτό το οποίο είναι. Εκεί που αισθάνομαι ότι η εικόνα μου καταρρέει και ψάχνω να βρω το πώς θα ομορφύνω, έρχεται η απάντηση και μου δείχνει το πριν και το μετά της πλαστικής χειρουργικής. Αυτό που ψάχνουν όλοι με την πλαστική χειρουργική είναι να αγαπηθούν».
«Η εμφάνιση μας δίνει μια ταυτότητα, δεν μας δίνει σε καμία περίπτωση ευτυχία», καταλήγει.
