του Μιχάλη Ψύλου, δημοσιογράφου
Το Ισραήλ χτύπησε την «καρδιά» της οργάνωσης, η οποία επέτρεπε στη Χεζμπολάχ να έχει λαϊκή «νομιμότητα» στον Λίβανο. Ο ισραηλινός στρατός επιτέθηκε σε κτίρια που ανήκουν στον όμιλο Αλ Καρντ αλ Χάσαν, ένα είδος τραπεζικού συστήματος της Χεζμπολάχ με 31 υποκαταστήματα και ΑΤΜ.
Πρόκειται για έναν όμιλο παροχής δανείων χωρίς τόκο, που ιδρύθηκε πριν 40 χρόνια με την οικονομική υποστήριξη του Ιράν.
Για την ιστορία, το χρηματοδοτικό αυτό σύστημα δεν βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Κεντρικής Τράπεζας του Λιβάνου.
Λόγω της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης το 2019 στο Λίβανο, οι άνθρωποι έχασαν τις οικονομίες τους. Η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος κατέστησε τον όμιλο Αλ Καρντ αλ Χάσαν απαραίτητο για τις καθημερινές συναλλαγές κάπου 400.000 πελατών.
Οι τράπεζές του Καρντ αλ Χάσαν προσφέρουν μικροδάνεια έναντι χαμηλών εγγυήσεων, όπως μια υποθήκη σε χρυσά κοσμήματα. Εξυπηρετούν επίσης όλες τις θρησκευτικές κοινότητες. Στη Χαντάθ, στη νότια Βηρυτό, το 30 με 40% των πελατών είναι Χριστιανοί, ενώ στη Σιδώνα οι περισσότεροι είναι μη Σιίτες.
Ο όμιλος μπορεί βέβαια άνετα να παρακάμψει επίσης τους διεθνείς κανονισμούς που απαγορεύουν το ξέπλυμα χρήματος και τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας. Γι’ αυτό είναι στη λίστα των ΗΠΑ κατά της τρομοκρατίας.
Οι ισραηλινές επιδρομές στα υποκαταστήματα του Αλ Καρντ αλ Χάσαν αποτελούν έναν τρόπο για να αποδυναμωθεί περαιτέρω η Χεζμπολάχ. Αλλά και να ενισχύσει το Ισραήλ τις θέσεις του και στην οικονομία του Λιβάνου.
Ο ισραηλινός στρατός απαιτεί το δικαίωμα για «ενεργό» ανάμειξη σε μια πολύ μεγάλη περιοχή μιας ξένης κυρίαρχης χώρας, μετατρέποντάς τον νότιο Λίβανο σε de facto κατεχόμενη περιοχή.
Αυτή είναι μια φόρμουλα που μοιάζει πολύ με αυτή που προβλέπει μαζική παρουσία Ισραηλινών στρατιωτών στη Δυτική Οχθη, σε συνδυασμό με εκατοντάδες οικισμούς Εβραίων εποίκων. Το γεγονός αυτό επιτρέπει επίσης στον ισραηλινό στρατό να πραγματοποιεί εισβολές σε πόλεις και χωριά, που κανονικά είναι εκτός ελέγχου του Ισραήλ.
Ένα τέτοιο σχέδιο μετατροπής του νοτίου Λιβάνου σε «Δυτική Οχθη» απαιτεί αναπόφευκτα την απομάκρυνση ή τον δραστικό περιορισμό των κυανοκράνων του ΟΗΕ (UNIFIL), στην περιοχή. Και φυσικά την κατάργηση και στην πράξη του ψηφίσματος 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Ένα ψήφισμα που πέτυχε τον τερματισμό του πολέμου στο Λίβανο, το 2006.
Το σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση του Λιβάνου δεν θα μπορέσει ποτέ να δώσει το πράσινο φως στο Ισραήλ για να πραγματοποιεί κατά το δοκούν στρατιωτικές επιχειρήσεις στο έδαφος της χώρας. Αλλά ποιος ακούει;
Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάιντεν έστειλε βέβαια στη Βηρυτό τον εκπρόσωπό του Αμος Χοχστάιν και τον υπουργό Εξωτερικών Αντονι Μπλίνκεν στο Ισραήλ, σε μια προσπάθεια κατάπαυσης του πυρός στο Λίβανο και τη Γάζα. Ο Λευκός Οίκος προσπαθεί απεγνωσμένα να φτάσει η Αμερική στις κάλπες της 5ης Νοεμβρίου σε λιγότερο τεταμένο κλίμα στη Μέση Ανατολή. Αυτό το σενάριο που θα ευνοούσε τους Δημοκρατικούς.
Μόνο που η Καμάλα Χάρις δεν είναι σίγουρα η υποψήφια που υποστηρίζει ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου. Ο «Μπίμπι» αδημονεί και εύχεται για την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο.
NAYTEMPORIKH