Έχετε αναρωτηθεί ποτέ αν τα ψάρια που περιβάλλονται από νερό, διψάνε; Και αν ναι πόσο νερό πίνουν και πώς;
Καταρχήν θα πρέπει να πούμε ότι το νερό – ένας διαλύτης – αλληλεπιδρά με άλλες ουσίες, όπως το αλάτι, το οποίο είναι μια διαλυμένη ουσία, διαμέσου μιας κυτταρικής μεμβράνης. Μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται ώσμωση, το νερό ρέει μέσω μιας μεμβράνης από περιοχές με χαμηλές συγκεντρώσεις διαλυμένων ουσιών σε περιοχές με υψηλές συγκεντρώσεις διαλυμένων ουσιών μέχρι το κύτταρο να φτάσει σε κάποιο είδος ισορροπίας με το εξωτερικό του περιβάλλον.
Η ποσότητα νερού που καταναλώνει ένα ψάρι εξαρτάται από το πόσο αλάτι υπάρχει στο περιβάλλον που ζει
Τα ψάρια πίνουν λίγο νερό – αλμυρό ή γλυκό, ανάλογα με το περιβάλλον τους – μέσω του στόματός τους, ενώ το απορροφούν κυρίως μέσω του δέρματος και των βράγχιων τους μέσω όσμωσης.
Πώς τα ψάρια στον ωκεανό παραμένουν ενυδατωμένα.
Το θαλασσινό νερό έχει περίπου 35 γραμμάρια διαλυμένου αλατιού ανά λίτρο, ενώ το αίμα των περισσότερων ψαριών έχει περίπου 9 γραμμάρια αλάτι ανά λίτρο. Αυτή η ανισορροπία κάνει συνεχώς το ψάρι να χάνει νερό στο εξωτερικό περιβάλλον και να εισβάλλει κατά κάποιο το αλάτι στα κύτταρά του και στο εσωτερικό του σώματός του. Ένα ψάρι του αλμυρού νερού είναι πάντα διψασμένο. Πίνει νερό όλη την ώρα.
Αυτά τα ψάρια χρειάζονται έναν τρόπο να διατηρήσουν το νερό που πίνουν από τον ωκεανό, αλλά να απαλλαγούν και από το αλάτι. Για να γίνει αυτό, τα ψάρια έχουν εξειδικευμένα κύτταρα στα βράγχια τους, τα οποία ουσιαστικά λειτουργούν ως μικροσκοπικές αντλίες που διώχνουν ενεργά το αλάτι από το σώμα τους. Για να διατηρήσουν όσο περισσότερο νερό μπορούν, τα θαλάσσια ψάρια σπάνια ουρούν και όταν το κάνουν, τα ούρα τους είναι εξαιρετικά αλμυρά.
Τι γίνεται με τα ψάρια του γλυκού νερού;
Τα ψάρια του γλυκού νερού αντιμετωπίζουν την ακριβώς αντίθετη πρόκληση με τα θαλάσσια ψάρια όσον αφορά το νερό.
Στα ψάρια του γλυκού νερού, το νερό αντλείται συνεχώς μέσα τους. Το πολύ νερό μπορεί να είναι κακό γιατί μπορεί να αραιώσει την περιεκτικότητα σε αλάτι του σώματος, η οποία είναι ζωτικής σημασίας για τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης και την υποστήριξη της μυϊκής λειτουργίας. Τα ψάρια του γλυκού νερού περνούν όλο τον χρόνο τους προσπαθώντας να κρατήσουν το νερό έξω από το σώμα τους και να μην το πίνουν ποτέ — τουλάχιστον επίτηδες.
Το ψάρι του γλυκού νερού μπορεί να απορροφήσει νερό τυχαία όταν τρέφεται, αλλά δεν πίνει ποτέ νερό. Μάλιστα για να καταπολεμηθεί αυτός ο συνεχής καταιγισμός υγρών, «ουρεί συνεχώς» (τα ούρα τους είναι κυρίως νερό για αυτό μην ανησυχείτε όταν κολυμπάτε).
