του Μιχάλη Ψύλου, δημοσιογράφου
Είναι διαφορετικές οι ευρωεκλογές γιατί επί σχεδόν επτά δεκαετίες της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης όλα φαίνονταν διαφορετικά. Μετά βίας θυμόμαστε ένα στάδιο στο οποίο τα συσσωρευμένα επιτεύγματα να κινδύνευαν να εξαφανιστούν λόγω της εμφάνισης εξτρεμιστικών δυνάμεων, όπως τώρα. Ο ναός των Βρυξελλών και του Στρασβούργου, που στηριζόταν σε τέσσερις κίονες -Χριστιανοδημοκράτες, Σοσιαλδημοκράτες, Φιλελεύθερους και Πράσινους-, θα μπορούσε να ραγίσει. Η άκρα δεξιά είδε τις δυνάμεις της να απογειώνονται. Και στις δύο εκφάνσεις της: τόσο η σκληρή Μαρίν Λεπέν όσο και η πιο «συστημική» Τζόρτζια Μελόνι είναι αναμφίβολα οι μεγάλοι νικητές, αφού οι παρατάξεις τους καταγράφουν τη μεγαλύτερη αύξηση στο νέο Ευρωκοινοβούλιο.
Αν θα μπορούσε, μάλιστα, να ενωθεί η άκρα δεξιά, οι ευρωβουλευτές της θα ήταν πρώτη δύναμη στο νέο Ευρωκοινοβούλιο. Και μια ακροδεξιά «σούπερ ομάδα» θα μπορούσε να αλλάξει τις δομές εξουσίας της Ε.Ε. Όλες οι εκλογές κρύβουν, βέβαια, ένα «μαύρο κουτί», που όταν ανοίξει, δίνει τις σίγουρες εξηγήσεις. Τόσο για τα αίτια της συντριβής κάποιων δυνάμεων όσο και για τους λόγους της επιτυχίας των άλλων.
Στην Ευρωπαϊκή συνοικία των Βρυξελλών είναι ξεκάθαρο ότι το «μαύρο κουτί» αυτών των εκλογών θα δώσει πολλές απαντήσεις:
Για τη σημερινή γεωπολιτική υποχώρηση της Ε.Ε. στον παγκόσμιο ανταγωνισμό έναντι των ΗΠΑ και της Κίνας.
Για τις ολέθριες οικονομικές και ενεργειακές επιπτώσεις από την όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή της Ευρώπης στον πόλεμο της Ουκρανίας, αλλά και την αυξανόμενη ευθραυστότητα και κρίση της Δύσης και των δημοκρατιών.
Δυστυχώς, η Ευρώπη έχει χάσει την πυξίδα της. Έχει αποπροσανατολιστεί και αντί η «μαγνητική βελόνα» να δείχνει προς την ευημερία και την ειρήνη, στρέφεται όλο και περισσότερο προς την αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και την περιπέτεια του πολέμου. Αυξάνοντας την οργή των πολιτών και τη δύναμη του «μαύρου μετώπου» της άκρας δεξιάς, που ψαρεύει πάντα σε θολά νερά.
Η λιτότητα και ο πόλεμος, άλλωστε, ποτέ δεν επηρέασαν θετικά την Ευρώπη. Μόνο το «μαύρο μέτωπο» ενισχύουν.
Σε κάθε περίπτωση, η Ευρώπη κάθεται πλέον πάνω σε ένα ηφαίστειο. Ένα απειλητικό ηφαίστειο, με τη λάβα του να απειλεί το κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι.
