Ομιλία της Σίας Αναγνωστοπούλου στην Ολομέλεια της Βουλής κατά την συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης, χθες Τετάρτη 27.3.2024:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γιατί έπρεπε να γίνει πρόταση δυσπιστίας με πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ και την οποία στηρίξαμε και τα άλλα τρία κόμματα; Η πρώτη απάντηση είναι εδώ μπροστά μας. Ξαφνικά, μια εβδομάδα μετά, όταν συζητήθηκε το πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής, που είχαμε μια Βουλή άδεια από την πλειοψηφία, που στα κυβερνητικά έδρανα υπήρχε μόνο ένας Υπουργός, ενώ στα θεωρεία ήταν οι συγγενείς των θυμάτων και περίμεναν με αγωνία να ακούσουν και τον πρώην Υπουργό, τον κ. Καραμανλή και τους Υπουργούς που σήμερα και χθες ήταν λαλίστατοι, είναι όλοι εδώ σήμερα. Δεν τους ενδιέφερε η Εξεταστική Επιτροπή. Νόμιζαν ότι με το πόρισμα τελείωσε η υπόθεση. Γι’ αυτό λοιπόν και μόνο γι’ αυτόν τον λόγο η Αντιπολίτευση ήταν υποχρεωμένη να ξαναφέρει το θέμα στη Βουλή και καλώς το έκανε.
Σήμερα βλέπω υπάρχει και συσπείρωση, γιατί θα μιλήσει ο κ. Καραμανλής και θα πρέπει να έχει στήριξη. Γιατί η απάντηση για σας δεν είναι στο έγκλημα που έγινε και στα θύματα. Η απάντηση για σας είναι το πώς θα κρατήσετε αρραγές το μέτωπο σας. Σας κρίνει ο ελληνικός λαός.
Δεύτερον, σε αυτό το «γιατί». Υπήρξε ένα δημοσίευμα την Κυριακή, σε μία έγκυρη εφημερίδα, το Βήμα. Δεν έπρεπε να αντιδράσει η Αντιπολίτευση; Ερωτήματα δεν γεννήθηκαν σε αυτήν την κοινωνία; Δεν επιβεβαιώθηκαν οι τεράστιες αμφιβολίες των συγγενών των θυμάτων, αλλά και αυτής της κοινωνικής αντιπολίτευσης που έχει διαμορφωθεί; Δεν έπρεπε τα κόμματα της Αντιπολίτευσης να αντιδράσουν αμέσως; Λέτε ότι αυτό έχει λυθεί.
Ποιός έκανε τη μονταζιέρα; Ποιός μπήκε το ίδιο βράδυ, το ίδιο πρωί που η Ελλάδα θρηνούσε και οι συγγενείς ακόμα παραπάνω πενήντα επτά θύματα; Ποιός μπήκε; Να ξέρουμε. Έχουμε απάντηση; Αφού λοιπόν, λέτε ότι ήταν γνωστό αυτό και γιατί το επαναφέρει μία εφημερίδα μετά από έναν χρόνο, γιατί το επικαλέστηκε ο Πρωθυπουργός μερικές μέρες μετά, αφού είχε δημοσιοποιηθεί ότι είναι μοντάζ από την ΕΡΤ; Γιατί το επικαλέστηκε ο Πρωθυπουργός; Για ποιόν λόγο; Αυτό το μονταρισμένο υλικό επικαλέστηκε. Θα απαντηθούν αυτά τα απλά ερωτήματα; Αυτά μυρίζουν από δέκα ώρες συγκάλυψη και η Αντιπολίτευση –ναι, αυτό είναι δημοκρατία- είναι υποχρεωμένη να μεταφέρει τα «γιατί» της κοινωνίας μέσα στη Βουλή. Αν αυτό δεν το καταλαβαίνετε, δεν ξέρω τι να πω.
Ο κ. Τσακαλώτος κάνει σε δύο Υπουργούς, στον κ. Γεραπετρίτη και στον κ. Χατζηδάκη δύο εντελώς απλές ερωτήσεις, που χρειάζονται απλές απαντήσεις. Γιατί δεν κλήθηκαν στην Εξεταστική Επιτροπή ουσιώδεις μάρτυρες, ο κ. Γενιδούνιας και ο κ. Τσαλίδης; Απάντηση καμία. Η μπάλα στο 2019, τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεύτερον, τώρα εκ των υστέρων εσείς ως Υπουργός, κύριε Γεραπετρίτη, του είπε ο κ. Τσακαλώτος, κάνατε αλλαγές μετά από αυτό το φοβερό δυστύχημα, την τραγωδία. Θα έπρεπε να έχει κάνει ο κ. Καραμανλής αυτές τις αλλαγές που εσείς κάνατε, μετά την τραγωδία; Απάντηση ουδεμία. Αυτό είναι ευτελισμός της Βουλής. Πλήρης ευτελισμός.
Και επειδή εγώ θέλω να μιλήσω πολιτικά, όπως κάνω πάντα, θέλω να πω μερικά πράγματα. Ακούσαμε τον κ. Φλωρίδη. Τι να πω, ο γενιτσαρισμός βρήκε καινούργιο πρόσωπο. Τον ακούσαμε να λέει ότι ο αριστεροφασισμός, ο οποίος προωθεί την αμφιβολία στους θεσμούς, είναι επικίνδυνος. Γελάτε εσείς, κύριε Βορίδη, αλλά είναι επικίνδυνες αυτές οι εκφράσεις. Ποιός είναι ο αριστεροφασισμός; Έχετε καταλάβει ότι αυτός είναι ο αυταρχισμός της Κυβέρνησής σας; Μία τυπική δημοκρατία, αλλά όταν γίνεται ουσιαστική, αρχίζει πραγματικά ο εξευτελισμός; Τι έχετε καταλάβει; Τι ρόλο έχει η Αντιπολίτευση; Και θέλω να ρωτήσω τον κ. Καραμανλή που είναι εδώ τώρα, όταν κάποιος έχει την εκτελεστική εξουσία στα χέρια του, ποιοί είναι οι θεσμικοί του συνομιλητές; Είναι ή δεν είναι κατ’ αρχάς η Αντιπολίτευση; Για να εξηγηθούμε λίγο μέσα σε αυτήν τη Βουλή.
Του έγιναν τόσες ερωτήσεις. Εγώ η ίδια είχα καταθέσει ερωτήσεις για την ασφάλεια των τρένων. Ο κ. Μεϊκόπουλος έκανε τη μοιραία ερώτηση οχτώ μέρες πριν να γίνει αυτή η τραγωδία και άρχισε η μομφή, «δεν ντρέπεστε», «είναι ντροπή να μιλάτε για ασφάλεια». Δεν υπήρχε ούτε η στοιχειώδης δημοκρατική ευαισθησία ότι οι θεσμικοί συνομιλητές βάζουν ένα θέμα. Εσείς όμως τι κάνετε; Απαξιώνετε μονίμως την Αντιπολίτευση. Λέτε, το ΠΑΣΟΚ έκανε την πρόταση δυσπιστίας γιατί έχει οικονομικά συμφέροντα από πίσω. Είναι ντροπή αυτό το πράγμα! Είναι ντροπή, γιατί μιλάμε για πενήντα επτά νεκρούς. Μιλάμε για ένα πράγμα το οποίο μας ξεπερνάει όλους. Και αν δεν μπορέσουμε να μιλήσουμε γι’ αυτό, τότε το κουβαλάμε το στίγμα όλοι μας.
Η Αντιπολίτευση λοιπόν, απαξιωμένη. Τα ακούσαμε, «είστε δημαγωγοί». Ακούμε με αυτό το θράσος μια Κυβέρνηση, η οποία δεν παίρνει λίγο τα μέτρα της. Άλλοι θεσμικοί συνομιλητές, οι συνδικαλιστές. Τον συνδικαλισμό επίσης τον απαξιώσατε. Σας έστειλε ο Γενιδούνιας, σας έστειλε ο ένας, σας έστειλε ο άλλος. Θεσμικοί συνομιλητές μιας Κυβέρνησης. Τι τους κάνατε; Τους αφήσατε, «έλα που θα δώσουμε σε αυτούς σημασία».
Και εγώ θα πάω σε ένα άλλο κομμάτι. Θυμάμαι τώρα πρόχειρα, δυστυχώς δεν έχω να τα καταθέσω, στην Εφημερίδα των Συντακτών τρία πρωτοσέλιδα. Τρία πρωτοσέλιδα ενός δημοσιογράφου, του Άρη Χατζηγεωργίου, που κρούει επί δημοσιεύματα δημοσιευμάτων τον κώδωνα του κινδύνου, ότι δεν έχουν ασφάλεια τα τρένα. Και ο Υπουργός δεν σηκώνει ένα τηλέφωνο να ρωτήσει «ρε παιδιά, δώστε μου και μένα τα στοιχεία» αν δεν τα έχει. Βεβαίως, εμείς θα μιλήσουμε για συγκάλυψη, γιατί δεν πήρατε υπόψη σας τίποτα από αυτό που παίρνει μία Κυβέρνηση που δεν λειτουργεί αυταρχικά.
Γιατί τώρα; Γιατί έχουν συσσωρευτεί πάρα πολλά πράγματα. Γιατί τα email της κ. Ασημακοπούλου δεν είναι τυχαίο γεγονός. Θέτει εν αμφιβόλω μία πάρα, πάρα πολύ σημαντική διαδικασία της δημοκρατίας. Γιατί οι υποκλοπές θέτουν εν αμφιβόλω μία σημαντική λειτουργία της δημοκρατίας, που είναι η προστασία του κράτους δικαίου. Για την ακρίβεια, για χίλια δυο. Δεν μπορείτε να παριστάνετε τους αδιάφορους. Δεν μπορείτε να βρίζετε. Γιατί βρίζετε -ακούω και τους Βουλευτές και τους Υπουργούς- την Αντιπολίτευση με αυτό τον τρόπο. Δεν γίνεται, γιατί αυτό που κάνετε δυστυχώς το πληρώσαμε με πενήντα επτά νεκρούς. Είσαστε υποχρεωμένοι λοιπόν, να απαντήσετε με σεμνότητα και ταπεινότητα. Μία φορά, με σεμνότητα και ταπεινότητα. Όχι με αυτό το θράσος, φτύνοντάς μας όλους στα μούτρα, λες και εμείς είμαστε το επίδικο και δεν είναι οι άνθρωποι και μία κοινωνία, η οποία αισθάνεται, πρέπει να αισθάνεται, ασφάλεια για τους σιδηροδρόμους.
Και εγώ θα πω κάτι για όλους εμάς στην Αντιπολίτευση, τη λεγόμενη προοδευτική αντιπολίτευση και με αυτό θα κλείσω. Δεν γίνεται οι μεταφορές να είναι σε ιδιωτικά συμφέροντα. Πρέπει να είναι σε δημόσιο έλεγχο για να υπάρχει πλήρης λογοδοσία. Είναι δημόσιο αγαθό.
