Την Κρίστη Στασινοπούλου και τον Στάθη Καλυβιώτη τους γνωρίζω από την δεκαετία του ’80.
Προσωπικά τον Στάθη τον παρακολουθώ από τα μαθητικά μας χρόνια και τους «Ανυπόφορους» μια πανκ μουσική μπάντα, που την αγαπήσαμε και την ακολουθήσαμε στις συναυλίες της. Το ίδιο παρακολούθησα άλλοτε δια ζώσης και πάντα ως θερμός ακροατής το σχήμα που ταίριαξε με την ξεχωριστή Κρίστη Στασινοπούλου και σημάδεψε τα μουσικά δρώμενα της εγχώριας αλλά και της διεθνούς μουσικής σκηνής. Σε αυτό το πολυπολιτισμικό στερέωμα γράφουν μια λαμπρή καριέρα , αφήνοντας το δικό τους αποτύπωμά, μια μουσική υπογραφή που ξεσηκώνει το κοινό σε όλες τις γωνιές του πλανήτη, εκπροσωπώντας το ελληνικό που γίνεται παγκόσμιο, με ήχους και στίχους σύγχρονους και παράλληλα τόσο παραδοσιακούς που αγγίζουν τις ρίζες, αλλά και τις καρδιές μας. Ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της διαδρομής καταγράφει η Κρίστη Στασινοπούλου στο βιβλίο της «Ημερολόγια On the Road » που εκδόθηκε στην Πάτρα από τις εκδόσεις “Opportuna”, το 2023. Αυτό ήταν η αφορμή για μια συνομιλία με την συγγραφέα που φυσικά την μεταφέρω εδώ αυτούσια :
Ανατολή ή Δύση Κρίστη; Έχει η μουσική σας ταυτότητα;
Ταυτότητα δεν έχει η μουσική μας, έχει όμως το δικό της αποτύπωμα. Είναι το αποτύπωμα των διαφορετικών μουσικών επιρροών που έχουμε δεχτεί και δεχόμαστε, όσοι γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και ζούμε ακριβώς ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση. Δύσκολο γεωπολιτικά… Μοναδικό και πολύ ενδιαφέρον, πολιτισμικά!
Θεατρικό ελεύθερο δράμα ή στημένη παρουσία μια μπάντας στην σκηνή;
Ανάλογα τη μέρα… απαντά η Ειλικρίνεια. Άλλες μέρες, ναι, πρόκειται για ένα ελεύθερο, όχι θεατρικό, αλλά αληθινό δράμα που εξελίσσεται πάνω στη σκηνή και φέρνει την Κάθαρση. Κάποιες φορές ωστόσο, μπορεί και να πρόκειται απλά για τη στημένη παρουσία μιας μπάντας πάνω στη σκηνή, ώστε να βγει το αναγκαίο νυχτοκάματο. Τυχερός ο ακροατής/θεατής που πετυχαίνει τη πρώτη περίπτωση. Συμβαίνει όμως συχνά, ο ίδιος ο ακροατής/θεατής, με τη συμμετοχή και τον συντονισμό της συγκίνησής του, να μεταμορφώσει μαγικά τη διάθεση των μουσικών εκεί πάνω και να οδηγήσει και τους ίδιους και το κοινό σε ένα ακόμα αληθινό, δημιουργικό δράμα και στην πολυπόθητη Κάθαρση.
Κρίστη Στασινοπούλου και Στάθης Καλυβιώτης. Συνάντηση μουσική που γεννά το ιδιαίτερο ύφος και ήχο σας. Έτσι ξεκινάει ο "δρόμος";
Ναι. Έτσι ξεκίνησε το 1989 ο μακρύς και όμορφος κοινός μας δρόμος με τον Στάθη. Ο «δρόμος» των μουσικών μας περιοδειών και οι ημερολογιακές αφηγήσεις μου στο βιβλίο ξεκινούν περίπου το 1998, 2000 και φτάνουν μέχρι το 2020, λίγο πριν κλειστούμε σπίτια μας εξ αιτίας της πανδημίας.
Τοπία , τόποι, άνθρωποι, μουσική, περιοδείες, μαγικό χαλί το βιβλίο σου. Που μας ταξιδεύει;
Από το, απέραντης έκτασης, μουσικό φεστιβάλ του Γουίνιπεγκ στη Μανιτόμπα του Καναδά, το Διεθνές Τζαζ Φεστιβάλ του Μόντρεαλ στο
Κεμπέκ, το καλοκαιρινό Σάμερ Στέιτζ Φέστιβαλ στο Σέντραλ Παρκ της Νέα Υόρκης, το Κένεντι Σέντερ της Ουάσινγκτον, μέχρι το νότιο ημισφαίριο, στα πολιτιστικά κέντρα άγνωστων μεγαλουπόλεων της Βραζιλίας, αλλά και στις πλατείες χωριών στη μέση του πουθενά της
απέραντης χώρας, σε πολιτιστικές συναυλίες σαν τις δικές μας των Δήμων, με παιδάκια να τρέχουν γύρω μας. Από την εξωτική Σάντα Κρουζ της Τενερίφης, κάτι ανάμεσα σε Ισπανία και Αφρική, μέχρι τα γκρίζα βιομηχανικά λιμάνια της Βόρειας θάλασσας, μπροστά σε ανέκφραστο κοινό, που… δεν μπορείς να καταλάβεις αν τού αρέσεις ή όχι, μέχρι που ξαφνικά, στο τέλος του λάιβ …ξεσπούν σε κλάματα με λυγμούς και δεν σ’ αφήνουν να φύγεις. Από τις πολύχρωμες, μικρές σκηνές των επαρχιακών πόλεων της Ιβηρικής χερσονήσου, μέχρι τα μαύρα, αντεργκράουντ κλαμπάκια λαμπερών, ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων και πιο πέρα ακόμα, μέχρι το πονεμένο Ερεβάν της Αρμενίας, κάτω από το μονίμως χιονισμένο Αραράτ. Από τις αγαπημένες μας αμμουδιές της Ανάφης, μέχρι τις απέραντες, αμμουδερές παλίρροιες και τα παραθαλάσσια χιπο-λαϊβάδικα της Γκόα. Με αεροπλάνα και βανάκια… «και με τους φίλους τους παλιούς», δηλαδή με τη μπάντα μας και τα πολλά και βαριά, ηλεκτρικά, ηλεκτρονικά, αλλά και παραδοσιακά, μουσικά μας όργανα.
Μας ταξιδεύεις με την μουσική αλλά και με την συγγραφή σου. Τι μαγεύει εσένα περισσότερο;
Και τα δυο μαζί φέρνουν μέσα μου μια πάλη, αλλά και μιαν αρμονία. Είναι σαν μια ζυγαριά ανάμεσα στην κοινωνικότητα και τον μοναχισμό, που προσπαθώ να την κρατώ στα ίσα της.
Εκδόσεις Opportuna στην Πάτρα. Εντυπώσεις από αυτό το ταξίδι συγγραφής και έκδοσης.
Τις εκδόσεις opportuna τίς ήξερα από την πολύ ωραία έκδοση με τα Άπαντα του Κουτρουμπούση. Κι έτσι χάρηκα πολύ, όταν μού ήρθε ένα μήνυμα από την Μαρία Κατεργάρη, που δεν την γνώριζα ακόμα, ότι ενδιαφέρονταν από τις εκδόσεις αυτές, να κυκλοφορήσουν ξανά το Επτά Φορές στην Αμοργό ή, κάτι καινούργιο μου, αν είχα κάτι έτοιμο. Είχα πριν κάνα δυο μήνες τελειώσει τα Ημερολόγια On the Road. Τους άρεσε, τους άρεσαν και τα μολυβένια μου σκιτσάκια -μέρος κι αυτά των ταξιδιωτικών περιγραφών μου- και προχωρήσαμε. Με την επιμέλεια και με δυο τρεις σωστές συμβουλές του Νίκου Παπαχριστόπουλου, έστησαν μια πολύ καλαίσθητη και εύχρηστη για τον αναγνώστη έκδοση. Έφτιαξε και ο γραφίστας συνεργάτης τους, Κωνσταντίνος Καταγάς ένα φευγάτο, αλλά και ακριβές του περιεχομένου, εξώφυλλο-οπισθόφυλλο και είμαι πολύ ευχαριστημένη που το Ημερολόγια On the Road βγήκε έτσι απλά και εύκολα, από τις εκδόσεις opportuna, που τις νιώθω πλέον σαν σπίτι μου. Είναι και που αγαπώ τη Πάτρα και τα ψηλά βουνά της Αρκαδίας πίσω της και μ’ αρέσει πολύ, που το βιβλίο μου ξεκίνησε από κει το ταξίδι του...
Κρίστη Στασινοπούλου : Ηθοποιός, συγγραφέας, σκιτσογράφος, μουσικός . Τι επικρατεί τελικά ;
Ηθοποιός δεν είμαι, ούτε ήθελα ποτέ να γίνω. Και τι ήθος να ποιούσα; Μεγάλο το ερώτημα. Συγγραφέας… πέφτει κάπως υπερβολικό για μένα. Σκιτσογράφος… πολύ μου αρέσει. Να είχα πάει και σε καμιά σχολή σχεδίου, θα μού ήταν πιο εύκολο. Μουσικός και τραγουδίστρια… αυτό είμαι μια ζωή, αλλά προσπαθώ να την βγάλω πια από πάνω μου αυτή τη ταμπέλα. Μ΄ αρέσει πλέον να βλέπω τον εαυτό μου απλά ως περιπατήτρια, παρατηρούσα και καταγράφουσα. Γι’ αυτό και προσδοκώ …ωραίους περίπατους στην ανοιξιάτικη φύση της Τριφυλίας και στους υπέροχους, ασημένιους ελαιώνες της.
Δημήτρης Μαγριπλής, Δρ. Κοινωνιολογίας - Συγγραφέας
