Δήλωση του Τομεάρχη Υγείας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Ανδρέα Παναγιωτόπουλου:
Το AIDS είναι μία από τις φονικότερες επιδημίες στην παγκόσμια ιστορία. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, από το 1981 που παρατηρήθηκε κλινικά στις ΗΠΑ ο ιός, περίπου 75 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν προσβληθεί από το ιό HIV και πάνω από 32 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους εξαιτίας του ιού.
Σε παγκόσμιο επίπεδο οι νέες μολύνσεις από τον ιό του HIV μειώθηκαν, ωστόσο, στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του 2022 οι νέες διαγνώσεις αυξήθηκαν, για πρώτη φορά ύστερα από τέσσερα χρόνια. Σύμφωνα με τον ΕΟΔΥ, από την εμφάνιση της νόσου έως σήμερα, έχουν καταγραφεί περίπου 20.500 περιστατικά.
Επιπλέον, οι διαγνώσεις γίνονται αρκετά καθυστερημένα, κάτι που επιβαρύνει την επιδημιολογία της λοίμωξης. Τα υψηλότερα ποσοστά καθυστερημένης διάγνωσης καταγράφηκαν στις γυναίκες (72,6%), στα άτομα που μολύνθηκαν μέσω ετεροφυλοφιλικής σεξουαλικής επαφής (74,4%), στα άτομα ηλικίας μεγαλύτερης των 50 ετών κατά τη διάγνωση (68%) και στα άτομα αλλοδαπής εθνικότητας (67,9%).
Στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, επειδή δεν μηδενίζουμε τις εθνικές προσπάθειες, θεωρούμε θετικό βήμα τη λειτουργία του Εθνικού Μητρώου HIV, τη δυνατότητα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης παραπεμπτικών ιικού φορτίου και των αντιρετροϊκών φαρμάκων, καθώς και τη δυνατότητα χορήγησης τους προληπτικώς (PrEP) σε άτομα τα οποία βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο έκθεσης και μόλυνσης από τον ιό.
Από την άλλη πλευρά όμως η κυβέρνηση επέδειξε μεγάλη καθυστέρηση στην υλοποίηση των υπεσχημένων, καθυστέρηση η οποία είναι πιθανό να απέβη μοιραία για πολλούς ανθρώπους που εν τω μεταξύ μολύνθηκαν από τον ιό. Πολλές Μονάδες Ειδικών Λοιμώξεων (ΜΕΛ), επίσης, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στελέχωσης, ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού και υποχρηματοδότησης, κάτι που προσθέτει ανυπέρβλητα προσκόμματα στην ελεύθερη πρόσβαση των οροθετικών.
Επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είχε προετοιμαστεί από επιστημονική επιτροπή το 2019 ένα Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την αντιμετώπιση της επιδημίας του HIV, αλλά από τότε έχει μείνει στα αζήτητα, και παρά τις υποσχέσεις των Υπουργών Υγείας. Η ανάγκη όμως παραμένει αδήριτη και η κυβερνητική αβελτηρία καθίσταται επιβλαβής για τη δημόσια υγεία του πληθυσμού και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αναπόσπαστο μέρος μια τέτοιας εθνικής στρατηγικής είναι και μια μεγάλη εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης με στόχο την πρόληψη και τον αποστιγματισμό, ικανής να διεισδύσει στις ομάδες υψηλού κινδύνου. Παρατηρώντας κανείς τις αιτίες θανάτου των ανθρώπων που ζουν με τον HIV για τα έτη 2022 και 2023 διαπιστώνει ότι στην πλειοψηφία τους αυτοί οι άνθρωποι (29%) αποβιώνουν λόγω χρήσης ψυχοτρόπων ουσιών (overdose, ατυχήματα υπό την επήρεια ναρκωτικών ή αλκοόλ), γεγονός που κατατείνει στο ότι υπάρχει ακόμη πολύ μεγάλο περιθώριο για την αποστιγματοποίηση και αποπεριθωριοποίηση αυτών των ανθρώπων. Είναι η μεγάλη πρόκληση κάθε σοβαρής καμπάνιας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης.
Η Παγκόσμια Ημέρα κατά του HIV/AIDS, λοιπόν, που καθιερώθηκε για πρώτη φορά το 1988 και έκτοτε εορτάζεται κάθε χρόνο την 1η Δεκεμβρίου, λειτουργεί σαν υπενθύμιση του χρέους μας ως κοινωνία και Κοινωνικό Κράτος Πρόνοιας, ότι, παρά τα θετικά βήματα που έχουν γίνει, έχουμε μακρύ δρόμο να διανύσουμε όσον αφορά τη σωστή ενημέρωση του πληθυσμού, την ευαισθητοποίησή του, καθώς και τον κοινωνικό ρατσισμό που ελλοχεύει. Η υλοποίηση ενός Εθνικού Σχεδίου Δράσης μόνον ευεργετικά θα λειτουργήσει προς την επιθυμητή κατεύθυνση.
