Περίπου κάθε 11 χρόνια, ο ήλιος περνάει αυτό που είναι γνωστό ως «ηλιακό μέγιστο», όταν πολλές παράξενες σκοτεινές κηλίδες εμφανίζονται στην επιφάνειά του.
Αυτές οι «ηλιακές κηλίδες» προκαλούνται από μαζικές αλλαγές στο μαγνητικό πεδίο του άστρου μας. Εκτοξεύουν επίσης βίαιες εκρήξεις ενέργειας προς τη Γη, προκαλώντας «ηλιακές καταιγίδες» που μπορούν δυνητικά να προκαλέσουν ζημιές σε δορυφόρους και να διαταράξουν το διαδίκτυο.
Δυστυχώς, μια νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι αυτό το ηλιακό μέγιστο έρχεται νωρίτερα από το αναμενόμενο – πιθανότατα στις αρχές του 2024.
Η νέα πρόβλεψη προέρχεται από μια ινδική ομάδα ερευνητών και έρχεται σε αντίθεση με την τελευταία πρόβλεψη της NASA, η οποία τοποθετεί την άφιξή του στα τέλη του 2025.
Επικεφαλής της νέας μελέτης ήταν ο Δρ Dibyendu Nandi, φυσικός από το Κέντρο Αριστείας Διαστημικών Επιστημών IISER Kolkata στην Ινδία. Ο ίδιος δήλωσε ότι «δεν είναι δυνατόν να προβλέψουμε την ένταση και τις συνέπειες» των ηλιακών καταιγίδων τόσο νωρίς, αλλά θα πρέπει να μάθουμε περισσότερα καθώς πλησιάζει το νέο έτος. Οι πιο έντονες καταιγίδες μπορούν μερικές φορές να οδηγήσουν σε καταστροφική τροχιακή αποσύνθεση δορυφόρων σε χαμηλή γήινη τροχιά και να διαταράξουν δορυφορικές υπηρεσίες όπως οι επικοινωνίες και τα δίκτυα πλοήγησης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
«Μπορούν επίσης να προκαλέσουν ισχυρές διαταραχές στο γεωμαγνητικό πεδίο που θέτουν εκτός λειτουργίας τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας που βρίσκονται σε περιοχές υψηλού γεωγραφικού πλάτους. Φυσικά, δημιουργούν επίσης πανέμορφα σέλαα, οπότε μπορούμε να περιμένουμε ότι το 2024 θα είναι μια καλή χρονιά για τους κυνηγούς του σέλαος» πρόσθεσε.
Ο δρ Nandi και οι συνάδελφοί του κατάφεραν να βρουν έναν νέο τρόπο ανίχνευσης του ηλιακού μέγιστου, αλλά η κατανόησή του απαιτεί κάποιες βασικές γνώσεις για το ζωογόνο άστρο του ηλιακού μας συστήματος. Ο ήλιος είναι μια τεράστια σφαίρα ηλεκτρικά φορτισμένου θερμού αερίου που κινείται, δημιουργώντας ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο, επίσημα γνωστό ως διπολικό πεδίο. Αυτό το διπολικό πεδίο – το οποίο εκτείνεται από τον ένα πόλο του ήλιου στον άλλο, όπως και το γήινο – διανύει έναν κύκλο, που ονομάζεται ηλιακός κύκλος.
Περίπου κάθε 11 χρόνια, το μαγνητικό πεδίο του ήλιου αντιστρέφεται εντελώς, δηλαδή ο βόρειος και ο νότιος πόλος αλλάζουν θέση. Αυτός ο ηλιακός κύκλος επηρεάζει τη δραστηριότητα στην επιφάνεια του ήλιου, συμπεριλαμβανομένων των σκοτεινών ηλιακών κηλίδων που προκαλούνται από τα μαγνητικά πεδία του ήλιου. Ένας τρόπος με τον οποίο οι επιστήμονες μπορούν να παρακολουθήσουν τον ηλιακό κύκλο είναι μετρώντας τον αριθμό των ηλιακών κηλίδων και πότε ακριβώς εμφανίζονται, κυρίως με τη χρήση δορυφόρων. Η αρχή ενός 11ετούς ηλιακού κύκλου, όταν ο ήλιος έχει τις λιγότερες ηλιακές κηλίδες, είναι γνωστή ως ηλιακό ελάχιστο – αλλά με την πάροδο του χρόνου ο αριθμός των ηλιακών κηλίδων αυξάνεται.