Εγκαινιάζεται την Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου στις 8 το βράδυ η έκθεση «Paradigm» του Δημήτρη Τριανταφυλλόπουλου στο Πολύεδρο.
Στην έκθεση που θα διαρκέσει μέχρι το Σάββατο 7 Οκτωβρίου θα παρουσιαστούν περισσότερα από 60 έργα του. Αυτή είναι η πρώτη έκθεση μετά από απουσία χρόνων στις Ηνωμένες Πολιτείες, Εκτίθενται έργα των τελευταίων χρόνων που δημιούργησε στην Αμερική. Μορφές, ζώα, πουλιά, σχήματα, γράμματα και σύμβολα, συνθέτουν ένα περιβάλλον μυθικό, υπερρεαλιστικό.
Στον κατάλογο της έκθεσης ο ποιητής Σπύρος Βρεττός σημειώνει: «Άλλοτε οι φιγούρες του γεννιούνται στο λευκό χαρτί και παραμένουν εκεί, στο περιβάλλον της λευκής σελίδας χωρίς το άγχος του δημιουργού να τις πλαισιώσει με κάτι άλλο, κι άλλοτε γεννιούνται με το άγχος του δημιουργού να γεμίσει το γύρω κενό τους. Στην τελευταία περίπτωση, τα σχέδια πλαισιώνονται με γραφές ως επί το πλείστον δυσανάγνωστες που θα έλεγες είναι αυτές που τα γεννούν, γι’ αυτό και τα ίδια τείνουν προς το δυσανάγνωστο και υπερρεαλιστικό, ή πλαισιώνονται με στίγματα που υποκαθιστούν τις λέξεις».
Ο Δημήτρης Τριανταφυλλόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην Αριζόνα, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έχει κάνει 15 ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές.
Ολόκληρο το κείμενο του Σπύρου Βρεττού:
«Τα σχέδια του Δημήτρη Τριανταφυλλόπουλου έχουν ή δεν έχουν το άγχος του κενού. Άλλοτε οι φιγούρες του γεννιούνται στο λευκό χαρτί και παραμένουν εκεί, στο περιβάλλον της λευκής σελίδας χωρίς το άγχος του δημιουργού να τις πλαισιώσει με κάτι άλλο, κι άλλοτε γεννιούνται με το άγχος του δημιουργού να γεμίσει το γύρω κενό τους. Στην τελευταία περίπτωση, τα σχέδια πλαισιώνονται με γραφές ως επί το πλείστον δυσανάγνωστες που θα έλεγες είναι αυτές που τα γεννούν, γι’ αυτό και τα ίδια τείνουν προς το δυσανάγνωστο και υπερρεαλιστικό, ή πλαισιώνονται με στίγματα που υποκαθιστούν τις λέξεις.
Όπως κι αν έχει, οι ανθρώπινες και ζωώδεις μορφές του Τριανταφυλλόπουλου κολυμπούν μέσα σε σύμβολα παραμένοντας δυσεπίλυτα σύμβολα και οι ίδιες, ή γυρεύουν την αποκρυπτογράφησή τους.
Μορφές πουλιά, σκελετοί, χέρια μεγεθυσμένα, μορφές κλεισμένες σε σχήματα που στις γωνίες τους εισδύουν χέρια, κατακερματισμένα ανθρώπινα μέλη που γυρεύουν την ενοποίησή τους, γυναίκες γοργόνες, καρικατούρες ανθρώπων, σύννεφα ζωντανά, όλα συνθέτουν ένα μυθικό, υπερρεαλιστικό περιβάλλον, που ενδέχεται να είναι και το σύγχρονο ιστορικό τοπίο όπου οι άγνωστες γλώσσες της Βαβέλ κυριαρχούν και αντί να λύσουν, δημιουργούν ή επιτείνουν το αίνιγμα.
Και για να μείνουμε σε ένα σχέδιο που συνοψίζει: Ένας άνθρωπος Κύκλωπας που στο σώμα του πνίγεται ο άλλος άνθρωπος. Και είναι τότε που μέσα στο σώμα καταφθάνουν οι λέξεις και ζητούν με τρόπο ευανάγνωστο «Βοήθεια», όμως αμέσως ύστερα το λεκτικό περιβάλλον γίνεται και πάλι δυσανάγνωστο, οι λέξεις γίνονται και πάλι σύμβολα, μυθικά κλειδιά για το άγνωστο.
Ο ίδιος ο δημιουργός έχει πει ότι βρίσκεται σε μία ανελλιπή δημιουργία για να θυμηθεί τον εαυτό του, ότι είναι ο ανταποκριτής και αυτόματος καταγραφέας των αναμνήσεών του.
Είναι βέβαιο ότι και σε αυτά τα σχέδια, με αυτά τα σχέδια, ο Δ.Τ. καταγράφει με τρόπο αυτόματο τα θέματα μια μυθικής, μυστηριακής μνήμης, επιτρέποντας στα σύμβολα να είναι διαρκή υπονοούμενα ανθρώπινων σχέσεων. Τα λεκτικά του περιβάλλοντα, παρότι δυσερμήνευτα, είναι μάλλον φανερό ότι θέλουν να επιτελούν και τον ρόλο ενός υποσυνείδητου που καταφθάνει στην επιφάνεια για να ερμηνεύσει.
Tα ευφυή και με προσωπικό στίγμα σχέδια του Δ. Τ. θα μπορούσαν να είναι η απεικόνιση - εικονογράφηση κάποιων, αντίστοιχων με αυτά, υπερρεαλιστικών ποιημάτων του δημιουργού τους».
