Ανακαλύφθηκε «διαστρικό διαστημικό σκάφος»; Επιστήμονες του Χάρβαρντ ανέφεραν ότι τα συντρίμμια από άγνωστο αντικείμενο που συνετρίβη στον Ειρηνικό Ωκεανό το 2014 φαίνονται «τεχνητής προέλευσης», πιστεύοντας ότι θα μπορούσαν να είναι απομεινάρια ενός «διαστρικού διαστημικού σκάφους». Πρόκειται για μεταλλικά θραύσματα που αναλύθηκαν σε εργαστήριο του Μπέρκλεϊ.
Η ομάδα του Χάρβαρντ έχει τώρα περισσότερες ενδείξεις ότι το άγνωστο αντικείμενο, με την κωδική ονομασία «IM1», προήλθε εκτός του ηλιακού μας συστήματος.
Απαιτούνται περαιτέρω δοκιμές για να εξηγηθεί πώς το IM1 άντεξε πάνω από 200 megapascal, πίεση τετραπλάσια αυτής που συνέτριψε το υποβρύχιο Titan της OceanGate στα βάθη του Ατλαντικού, κοντά στον Τιτανικό.
Οι επιστήμονες του Χάρβαρντ και του Πενταγώνου υποστηρίζουν ότι εξωγήινα «μητρικά πλοία» θα μπορούσαν να πετάξουν μέσω του ηλιακού μας συστήματος — μη ανιχνευόμενα από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb.
Δύο επιστήμονες του Χάρβαρντ ανακάλυψαν 50 ασυνήθιστες σιδερένιες σφαίρες αφού εντόπισαν το ΙΜ1, το άγνωστο αντικείμενο, στα ανοικτά των ακτών της Παπούα Νέας Γουινέας την περασμένη εβδομάδα ως μέρος μιας υποβρύχιας αποστολής έρευνας αξίας 1,5 εκατομμυρίου δολαρίων.
Νέα εργαστηριακή ανάλυση των μεταλλικών σφαιρών αποκαλύπτει ότι είναι «ανώμαλες» και ανθεκτικότερες από κάθε παρατηρούμενο μετεωρίτη που παράγεται από τη φύση, σύμφωνα με τον καθηγητή Avi Loeb, πρώην πρόεδρο του τμήματος αστρονομίας του Χάρβαρντ που ηγήθηκε της έρευνας. Ο καθηγητής Loeb - ο οποίος έχει ονομαστεί «ο κυνηγός εξωγήινων του Χάρβαρντ» - είπε στην DailyMail.com: «Αυτή η σύνθεση είναι "ανώμαλη" σε σύγκριση με τα ανθρωπογενή κράματα, τους γνωστούς αστεροειδείς και τις γνωστές αστροφυσικές πηγές».
Αλλά και η NASA αναφέρει ότι το IM1 «σχεδόν σίγουρα» προήλθε από το διάστημα - καθιστώντας το τον πρώτο γνωστό διαστρικό «επισκέπτη» στην Γη.
Το επιστημονικό «δίδυμο» του Χάρβαρντ όχι μόνο υποστηρίζουν ότι το IM1 ήταν «τεχνητής προέλευσης», αλλά αρνήθηκαν και να αποκλείσουν ότι ήταν τμήματα ενός «διαστρικού διαστημικού σκάφους» κατασκευασμένο από εξωγήινους.
Το IM1 άντεξε τέσσερις φορές την πίεση που θα κατέστρεφε συνήθως έναν συνηθισμένο μετεωρίτη σιδήρου-μετάλλου – ενώ περνούσε μέσα από την ατμόσφαιρα της Γης με ταχύτητα 100.215 μιλιών την ώρα.
Ο σίδηρος είναι ήδη το κύριο συστατικό στα πιο σκληρά γνωστά είδη φυσικών μετεωριτών, έτσι το δίδυμο του Χάρβαρντ έχει θεωρήσει ότι πρέπει να υπάρχει κάτι πολύ ασυνήθιστο σχετικά με τον τρόπο κατασκευής του αντικειμένου.
Ο καθηγητής Loeb ανέφερε ότι: «περισσότερο από το 95% όλων των μετεωριτών περιέχουν μέταλλο σιδήρου-νικελίου», πρόσθεσε. «Ως συνέπεια, οι μετεωρίτες έχουν συγκεντρώσεις νικελίου πολύ μεγαλύτερες από αυτές σχεδόν οποιουδήποτε επίγειου βράχου».
Ωστόσο, σε αντίθεση με αυτούς τους τυπικούς μετεωρίτες σιδήρου-νικελίου, τα θραύσματα του IM1 περιείχαν μόνο «αμελητέες» ποσότητες νικελίου, μαζί με άλλα «ιχνοστοιχεία», σύμφωνα με μια προκαταρκτική δήλωση που δόθηκε στη DailyMail.com το Σαββατοκύριακο. Ιχνοστοιχεία, σε αυτό το είδος επιστημονικής ανάλυσης, σημαίνει οποιαδήποτε χημική ένωση ή ατομικό στοιχείο που υπάρχει μόνο σε εξαιρετικά μικρές ποσότητες, μικρότερες από 100 μέρη ανά εκατομμύριο.
«Το θεμελιώδες ερώτημα είναι εάν ο μετεωρίτης ήταν φυσικής ή τεχνολογικής προέλευσης», τονίζει ο καθηγητής Loeb. «Ελπίζουμε να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα με περαιτέρω ανάλυση της ισοτοπικής του σύνθεσης και της ραδιενεργής χρονολόγησης».
Αλλά το IM1 δεν ήταν το μόνο αντικείμενο που ανακάλυψαν ο Siraj και ο καθηγητής Loeb που έδειχνε μια διαστρική τροχιά. Ο καθηγητής Loeb είπε ότι είτε το IM1 είτε το δεύτερο αντικείμενο, το IM2, ο τρίτος ισχυρότερος μετεωρίτης στον κατάλογο CNEOS της NASA, μπορεί «να κινούνται γρήγορα και να είναι σκληροί επειδή είναι τεχνητής προέλευσης, δηλαδή χημικώς προωθούμενα διαστρικά σκάφη». Τα αντικείμενα, είπε ο καθηγητής Loeb, θα μπορούσαν να είναι «σαν τους δικούς μας διαστρικούς ανιχνευτές, αλλά εκτοξεύτηκαν πριν από ένα δισεκατομμύριο χρόνια».
Από πλευράς του, ο Siraj είπε στο DailyMail.com ότι είναι ακόμη πιο αισιόδοξος για νέα και περισσότερα στοιχεία από ένα διαστρικό αντικείμενο. Το IM2, είπε, ήταν πολύ μεγαλύτερο από το IM1, οκτώ φορές τη μάζα του, και ταξίδευε πολύ πιο αργά μέσα από την ατμόσφαιρα της Γης όταν προσέκρουσε στον Ατλαντικό Ωκεανό στα ανοικτά των ακτών της Πορτογαλίας.
«Υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να βρεθούν μεγαλύτερα θραύσματα από αυτό (σ.σ ΙΜ1)», επισήμανε ο Siraj.
dailymail.co.uk
