Συνηθίζουμε να μιλάμε αρκετά ανοιχτά για τις δικές μας ανησυχίες ως γονείς, για το πώς ζυγίζουμε τόσες πολλές ευθύνες και προσδοκίες που μας αφήνουν ξάγρυπνους.
Η παιδική ηλικία, ωστόσο, υποτίθεται ότι είναι μια εποχή ξέγνοιαστης διασκέδασης. Και μπορεί να μην ξέρετε πώς να αντιδράσετε όταν το παιδί σας είναι εκείνο του οποίου οι ανησυχίες μοιάζουν να μην το αφήνουν να κοιμηθεί τη νύχτα.
Το άγχος των παιδιών μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους.
Το άγχος αποχωρισμού είναι όταν το παιδί σας δεν θέλει να το αφήσετε στον παιδικό σταθμό, στο σχολείο, με μπέιμπι σίτερ ή σε παρόμοια κατάσταση. Το κοινωνικό άγχος, κατά το οποίο το παιδί αγχώνεται κοντά σε άλλους ανθρώπους, μπορεί να εκδηλωθεί, επίσης, με απροθυμία να πάει στο σχολείο.
Ο φόβος για ένα συγκεκριμένο πράγμα, όπως οι σκύλοι ή οι γιατροί, ονομάζεται φοβία. Αυτές τείνουν να αναγνωρίζονται εύκολα. Ίσως το παιδί σας τρέχει και προσπαθεί να κρυφτεί κάθε φορά που βλέπει έναν σκύλο ή όταν συνειδητοποιεί ότι πηγαίνετε στο ιατρείο.
Τα παιδιά με γενικό άγχος μπορεί να μην είναι σε θέση να εκφράσουν τους φόβους τους, οι οποίοι μπορεί να αφορούν άσχημα πράγματα που συμβαίνουν ή το μέλλον. Όπως και στους ενήλικες, το άγχος συχνά εμφανίζεται στα παιδιά με σωματικά συμπτώματα, όπως στομαχικές διαταραχές, πονοκέφαλο, κόπωση ή δυσκολία στον ύπνο.
Όταν τα παιδιά παλεύουν με το άγχος, θέλουμε να τους προσφέρουμε παρηγοριά και υποστήριξη. Ταυτόχρονα θέλουμε να ξέρουν ότι πιστεύουμε ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν τους φόβους τους. Ακολουθούν μερικές συμβουλές που εξισορροπούν αυτές τις δυο προσεγγίσεις:
1. Αποδεχτείτε ότι το άγχος του παιδιού σας είναι πραγματικό
Στις προηγούμενες γενιές, ένα παιδί που πάλευε με άγχος, πιθανότατα δεν έπαιρνε την απαραίτητη προσοχή από έναν γονέα, ο οποίος μπορεί να πίστευε ότι αυτό δεν είναι πραγματικό πρόβλημα.
Ευτυχώς, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Γνωρίζουμε πλέον ότι το τραύμα δεν εξαφανίζεται αν δεν το συζητήσουμε και ότι το να αγνοούμε τα έντονα συναισθήματα πιθανώς δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να τα αντιμετωπίσουμε.
Μην προσπαθήσετε να παραμερίσετε το φόβο του παιδιού σας ή να εξηγήσετε γιατί είναι παράλογος. Αναγνωρίστε ότι το άγχος του είναι πραγματικό και ότι πρέπει να είναι δυσκολεύεται που νιώθει έτσι. Ακούστε προσεκτικά τις ανησυχίες του πριν το βομβαρδίσετε με προτάσεις για την επίλυση του προβλήματος.
2. Δώστε του να καταλάβει ότι πιστεύετε πως μπορει να χειριστεί μια αγχωτική κατάσταση
Αντί να το βοηθήσετε να ξεφύγει από την κατάσταση, πείτε του ότι πιστεύετε ότι έχει την ικανότητα να το διαχειριστεί και να το ξεπεράσει.
Ως γονείς, μπορούμε να παρέχουμε μεγάλη συναισθηματική υποστήριξη στα παιδιά μας. Αλλά δεν είμαστε εξοπλισμένοι για να χειριστούμε μόνοι μας σοβαρότερες καταστάσεις. Σε αυτή την περίπτωση, μη διστάσετε να ζητήσετε επαγγελματική βοήθεια.
3. Καθοδηγείστε το παιδί στην επίλυση προβλημάτων
Αφήστε τα παιδιά πρώτα να επικοινωνήσουν τις ιδέες τους. Αν τα ενθαρρύνετε να συνεχίσουν να μιλούν, ίσως ζυγίζοντας τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα, μπορεί να είναι σε θέση να καταλήξουν σε ένα σταθερό σχέδιο χωρίς τη συμβολή σας.
Μπορείτε να προσφέρετε υποστήριξη εκφράζοντας την έγκρισή σας για το σχέδιο που έχουν επιλέξει. Υπενθυμίστε στο παιδί σας παρόμοιες καταστάσεις που έχει διαχειριστεί επιτυχώς στο παρελθόν για να ενισχύσετε την αυτοπεποίθησή του.
Να θυμάστε ότι το να επιτρέψετε στο παιδί σας να αντιμετωπίσει την αβεβαιότητα είναι απαραίτητο μέρος της ανάπτυξής του.
4. Βοηθήστε το να κάνει ένα βήμα τη φορά
Φυσικά, θα πρέπει να βοηθήσετε το παιδί να κάνει ένα βήμα τη φορά για να φτάσει στο στόχο. Αν φοβόταν το νερό, δεν θα το πετάγατε απλά στο νερό. Θα μπαίνατε στην αρχή μαζί του και θα το βοηθούσατε να μάθει τις απαραίτητες δεξιότητες.
Φροντίστε να προσφέρετε τον έπαινο για τη γεναιότητα ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Ακόμη και αν έπεσε, τονίστε το γεγονός ότι ανέβηκε ξανά στο ποδήλατο.
