Για να είσαι καλός στο να ζητάς συγγνώμη ως ενήλικας, πρέπει να βλέπεις πώς να το κάνεις και να μαθαίνεις ως παιδί.
Οι συγνώμες, είτε δημόσιες είτε ιδιωτικές, είναι εύκολο να πάνε στραβά. Είναι πολύ δύσκολο να διατυπώσει κανείς μια πραγματικά ειλικρινή – ή τουλάχιστον να ακούγεται – συγνώμη. Πόσο μάλλον για ένα παιδί.
Ένας πιθανός λόγος για τον οποίο είμαστε τόσο κακοί στο να λέμε «συγνώμη», είναι ότι οι σωστές απολογίες δεν μας διαπαιδαγωγήθηκαν μεγαλώνοντας.
Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε εξοικειωμένοι με το φαινόμενο να βλέπουμε δύο ανθρώπους να τσακώνονται και να σκεφτόμαστε: «Ωχ, όχι, αυτό είναι τρομερό» και το επόμενο πρωί όλα είναι πάλι καλά.
Για να γίνετε καλοί στο να ζητάτε συγγνώμη ως ενήλικες, πρέπει να σας έχουν δείξει πώς να το κάνετε από μικροί. Είναι σαν ένας μυς που αναπτύσσεται. Κανείς δεν πρόκειται να γίνει σπουδαίος σε αυτό από την αρχή. Ευτυχώς υπάρχουν μερικά βήματα που μπορούν να το κάνουν πιο εύκολο για το παιδί.
6 βήματα για μια καλή συγγνώμη
Το κύριο πράγμα που πρέπει να θυμάστε σχετικά με τη συγγνώμη είναι να αναλάβετε την ευθύνη:
Πείτε τις λέξεις «λυπάμαι» ή «συγνώμη».
Πείτε τι κάνατε.
Δείξτε ότι καταλαβαίνετε γιατί ήταν κακό.
Εξηγήστε αν χρειάζεται, αλλά μην δικαιολογείστε.
Εξηγήστε πώς δεν θα ξανασυμβεί.
Προσφερθείτε να ενεπανορθώσετε, αν είναι απαραίτητο.
Υπάρχει επίσης ένα «μισό» βήμα που λέγεται ακρόαση. Είναι σημαντικό το παιδί σας να είναι ανοιχτό στο να ακούσει την απάντηση του άλλου, αν έχει. Αφού το παιδί σας περάσει από αυτά τα βήματα, είναι σημαντικό να αναγνωρίσετε πόσο μεγάλη πρόκληση ήταν γι αυτό.
Παρόλο που μπορεί να υπάρχουν ακόμα συνέπειες για τις πράξεις του παιδιού, η ίδια η συγγνώμη θα πρέπει να εκτιμηθεί. Δεν θέλετε να κάνετε τη σύνδεση στο μυαλό του παιδιού ότι η συγγνώμη σημαίνει τιμωρία.
Αν και τελικά θέλετε το παιδί σας να καταλάβει ότι αυτό που έκανε είναι επιβλαβές για το ίδιο ή για τους άλλους ανθρώπους, ο στόχος όταν είναι μικρότερα είναι να τους διδάξετε το «πώς», όχι το «γιατί». Οι πιθανότητες είναι ότι τις περισσότερες φορές δεν θα είναι μετανιωμένα.
