Αμάν…έγινε τράκα…με αυτά τα λόγια ο μοιραίος για πενήντα επτά ανθρώπινες ζωές σταθμάρχης, αντιμετώπισε την είδηση της σύγκρουσης των δύο τρένων στα Τέμπη. Ακολούθησε μια δεύτερη αντίδραση λέγοντας μπλέξανε τα κλειδιά. Τρικυμία εν κρανίω θα έλεγε κάποιος ψύχραιμος παρατηρητής.
Τις μέρες αυτές έχουμε ακούσει και δει από τα ΜΜΕ ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, για τα όσα έγιναν και δεν έγιναν στο σταθμαρχείο της Λάρισας. Από τον τρισάθλιο επιθεωρητή, που έχωσε έναν άπειρο και επιπόλαιο κατά τους συναδέλφους του στο σταθμαρχείο σε πέντε συνεχόμενες νυχτερινές βάρδιες, μέχρι τους έμπειρους συναδέλφους του, που την κοπάνησαν νωρίτερα για να ψωνίσουν σουβλάκια στους κανακάρηδες τους.
Και για να ολοκληρώσουν την αθλιότητα τους, έφτασαν στο σημείο να αλλάξουν με blanco την ώρα της αναχώρησής τους, που την προσδιόρισαν στις 22:30. Στον ΟΣΕ, που έχουν κλαπεί δύο φορές τα καλώδια Αθήνας – Θεσσαλονίκης και δεν ίδρωσε το αυτί κανενός, το γεγονός αυτό πέρασε στα ψιλά.
Το κράτος, το έγκλημα της “τύφλωσης” των τρένων, το αντιμετώπισε ως ένα συνηθισμένο γεγονός ρουτίνας. Κατά τα άλλα Διοικητές και πλουσιοπάροχα αμειβόμενα στελέχη, έβλεπαν απλά τα τρένα να περνούν και έγραφαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις μελέτες του ΑΠΘ, για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων.
Το ίδιο έκανε και η ανεξάρτητη αρχή για τους σιδηροδρόμους, που μας λέει τώρα ότι δεν είχε το απαιτούμενο προσωπικό για να ελέγξει την ασφάλεια των τρένων. Και αυτή η κυρία, που είναι εδώ και χρόνια επικεφαλής, γιατί δεν παραιτήθηκε καταγγέλλοντας την αδιαφορία και την ολιγωρία της Διοίκησης και των ελεγκτών της σε υπουργικό επίπεδο;
Τα όσα καταγγέλλουν οι ελάχιστοι ειδικοί και παλαιότερα στελέχη του ΟΣΕ, αποδεικνύουν, ότι οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι είχαν αφεθεί στην τύχη τους. Στην τύχη τους σε κάθε λογής λεηλασίες, τόσο από τους άμεσα εμπλεκόμενους και των γνωστών σε όλους, αλλά αγνώστων στις αρχές, όσο και των λευκών κολάρων, που “έπαιζαν” με τις συμβάσεις, με το αζημίωτο φυσικά.
Η προεκλογική περίοδος επιβάλλει στους μεν που άφησαν για τεσσερισήμισι χρόνια τα τρένα να περνούν αδιαφορώντας για την ασφάλεια των επιβατών να εμφανίζονται άσπιλοι και αμόλυντοι, και στους σημερινούς να ψελλίζουν ότι για τέσσερα χρόνια έβλεπαν τις εταιρίες, Γαλλική και Ελληνική, που ανέλαβαν το έργο της τηλε-διοίκησης να πλακώνονται, νομίζοντας ότι ο ρόλος τους εξαντλείται με το να σφυρίζουν αδιάφορα.
Το “κόλπο” δεν είναι καλή η σύμβαση, που έκαναν οι προηγούμενοι και θα την αλλάξω, το έχουμε ακούσει πολλές φορές, μια και για τους μυημένους υποκρύπτει το γνωστό εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν. Τα γατόνια της πιάτσας, που περιφέρονται από κόμμα σε κόμμα, γνωρίζουν πολύ καλά το πως στήνονται οι αντιρρήσεις και με ποιο τρόπο “θεραπεύονται”.
Όσα αποκαλύπτονται για τα συμβαίνοντα στην ενδοχώρα του ΟΣΕ, εξοργίζουν κάθε πολίτη. Το σοβαρότερο είναι το πόσο το κομματικό κράτος έχει διεισδύσει σε αυτούς, τους κατά τα άλλα δημόσιους φορείς και πόσο ανίκανοι είναι να χωρίζουν δυο γαϊδάρων άχυρα, όσοι κρατούν στα χέρια τους την ασφάλεια και τη ζωή των ανθρώπων, που τους εμπιστεύονται για τις μετακινήσεις τους.
Με αυτή την έννοια διαχρονικά, το πολιτικό σύστημα, πέρα από τους κατέχοντες σήμερα την εξουσία, που έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης. Όμως και οι προηγούμενοι δεν είναι άσπιλοι και αμόλυντοι, μια και αντί να κηρύξουν, αν δεχθούμε τα όσα ισχυρίζονται, έκπτωτες τις εταιρείες ALSTOM και ΤΟΜΗ που δεν κατάφεραν να παραδώσουν με βάση το χρονοδιάγραμμα το έργο το 2016, τους κανάκευαν δίνοντάς τους περισσότερα χρήματα.
Όταν επιρρίπτουν τις ευθύνες ο ένας στον άλλο, το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να απαξιώνουν συλλήβδην το πολιτικό σύστημα, κάτι που αποτελεί πλήγμα για το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας.
Εν όψη εκλογών οι πολιτικές δυνάμεις καλούνται να απομονώσουν κάθε ακραίο, και από τη μια και από την άλλη πλευρά, και να περιφρουρήσουν την ήρεμη πορεία προς τις κάλπες, προκειμένου οι πολίτες να ψηφίσουν με νηφαλιότητα.
Η οργή , ο θυμός , καθώς και η αρνητική ψήφος δεν είναι οι καλύτεροι σύμβουλοι στις επιλογές των πολιτών, μια και το οποιοδήποτε λάθος δεν αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από την κάλπη…
