Την εβδομαδα που περασε,γραφτηκε η πιο μαυρη σελιδα της ιστοριας του Ελληνικου σιδηροδρομου.
Ποιος γονιος, ποιος ανθρωπος είναι εκεινος ο οποιος δεν γονατισε με δακρυα στα ματια αυτές τις ημερες της εκκωφαντικης σιωπης.Καθε προσπαθεια να εξηγησει καποιος το αδιανοητο …πεφτει στο κενο. Περα από την αυτονοητη οδυνη για τα θυματα,οι ελπιδες και οι προσευχες μας είναι με τους τραυματιες. -Είναι πραγματι ασυλληπτο ,εν ετει 2023 μπροστα στα ματια μας , να σκοτωνεται η αθωοτητα του κοσμου , πριν καν προλαβει να οξειδωθει μες στην νοτια της ζωης- Ποιος ευθυνεται και τι ακριβως εγινε και οδηγησε στο πολυνεκρο αυτό δυστυχημα,είναι ερωτηματα τα οποια θα απαντηθουν με την αντιστοιχη παρρησια,διοτι το δικαιουμαστε ολοι οι Ελληνες πολιτες και ‘’εν δυναμει επιβατες του τρενου’’. Και βεβαια να παμε πισω,να βρουμε τα ακριβη αιτια ,αρκει στη συνεχεια να προχωρησουμε συνειδητα μπροστα με τη μεγιστη υπευθυνοτητα .Ν’αφησουμε οριστικα πισω το ‘’παμε και οπου βγει’’,τον ‘’ωχαδερφισμο’’ και το ‘’φταινε οι αλλοι’’.
Το πλεον σημαντικο στην πολιτικη ,είναι να διασφαλιζουμε όλα τα ενδεχομενα,να προλαβαινουμε και να ελαχιστοποιουμε πιθανους κινδυνους –δρωντας εκ των προτερων- ,εξασφαλιζοντας ολες τις απαραιτητες προυποθεσεις και ακομα περισσοτερες απ οσες απαιτουνται.Πιο απλα…προνοωντας και προλαμβανοντας με πληρη αναληψη κάθε φορα ολων των ευθυνων στο ακεραιο του εργου το οποιο επιτελει και υπηρετει ο καθενας.
Να δημιουργηθουν δικλειδες ασφαλειας οι οποιες να ελαχιστοποιουν τις συνεπειες – ακομα και από το ενδεχομενο ενός ανθρωπινου λαθους η αβλεψιας-.Γιατι στο μετρο το ανθρωπινο να δεχτουμε το λαθος σε καποιο βαθμο,στο μετρο της πολιτικης όμως ο γνωμονας είναι η αισθηση του χρεους και του καθηκοντος με πληρη επιγνωση για το σωστο,για το ‘’δεον γενεσθαι’’ και το ‘’γενναιον γενεσθαι’’ αν χρειαστει. Και μιας και αναφερομαστε στην γενναιοτητα,αξιζει ιδαιτερα να σταθουμε στο γεγονος ότι μεσα σε αυτή τη ζοφερη κατασταση ,αναδειχθηκαν πολυαριθμοι ηρωες :όλα τα σωστικα συνεργεια και το ιατρονοσηλευτικο προσωπικο,όλα τα νεα παιδια που ρισκαραν τη ζωη τους για να σωσουν τους συνεπιβατες τους,ειτε προσφεροντας αιμα στελνοντας ετσι το δικο τους μυνημα ελπιδας στην κοινωνια.
Αυτή την αχτιδα ελπιδας θα ηθελα να κρατησω και να μοιραστω μαζι σας και ταυτοχρονα ενός λεπτου σιγη για ολους τους συνανθρωπους που εφυγαν από κοντα μας και θα παραμενουν παντα μεσα στην καρδια μας να αναπαυονται αιωνια.