Παρότι η μοίρα δεν της τα έφερε όλα ευνοϊκά και τις έβαλε αρκετά εμπόδια στον δρόμο της, η Χριστίνα Παπαχρήστου – Γιαννάρου δεν το έβαλε κάτω και έχοντας μεγάλη πίστη στις ικανότητές της, αλλά και την αμέριστη βοήθεια της οικογένειάς της, των φίλων της και όλων όσων την αγαπούν, κατάφερε να εκπληρώσει τον μεγάλο της στόχο (έως φυσικά τον επόμενο), που ήταν η ολοκλήρωση των σπουδών της στο ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδος, στο Τμήμα Διοίκησης Οικονομίας και Επικοινωνίας Πολιτιστικών και Τουριστικών Μονάδων.
Η Χριστίνα Παπαχρήστου – Γιαννάρου, παρά τα κινητικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, δεν τα … παράτησε ποτέ, αλλά έβαλε υψηλούς στόχους στη ζωή της, τους οποίους και εκπλήρωσε, κερδίζοντας το θερμό χειροκρότημα όλων όσων παραβρέθηκαν στην απονομή των πτυχίων (μεταξύ αυτών και του δικού της), που έγινε στο Συνεδριακό & Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών, για όσους και όσες αποφοίτησαν από την σχολή, που πριν από μερικούς μήνες στεγαζόταν στον Πύργο, αλλά … μετακόμισε μετά από την γνωστή απόφαση του Πανεπιστήμιου Πατρών και του Υπουργείου Παιδείας, να καταργήσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ηλεία.
Η Χριστίνα Παπαχρήστου – Γιαννάρου, πριν περάσει στην πανεπιστημιακή σχολή του Πύργου, ήταν μαθήτρια στο 3ο Γενικό Λύκειο Πύργου Pierre de Coubertin και πάντα έδειχνε τη μεγάλη δύναμη της ψυχής της, αφήνοντας όλα τα προβλήματα που παρουσιάζονταν στην άκρη και βλέποντας μπροστά, σε ένα όνειρο το οποίο πλέον έχει γίνει πραγματικότητα. Και η τελική δικαίωση, το πτυχίο στα χέρια της, δείχνει ότι τα κατάφερε και πλέον ανοίγει μία νέα ζωή μπροστά της.
«Πάντα οι μέρες σου να είναι λαμπερές όπως η μέρα της ορκωμοσίας σου»
Όπως είναι λογικό η χαρά της οικογένειάς της είναι τεράστια και χαρακτηριστικά η μητέρα της που στέκεται κοντά της γονέας και φίλος, Νίκη Γιαννάρου, με ανάρτηση της, τόνισε για την επιτυχία της αγαπημένης της κόρης:
«ΦΤΑΣΕ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ”
Ν. Καζαντζάκης
Την περασμένη Παρασκευή η Χριστίνα μου, η Χριστίνα μας, μας έκανε πολύ περήφανους και άπειρα ευτυχισμένους. Έγινε η ορκωμοσία της στο Συνεδριακό & Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών σε ένα κλίμα ιδιαίτερης συγκίνησης και πολλής αγάπης. Οι κόποι της απίστευτοι αυτά τα χρόνια…μόνο όποιος το έζησε από κοντά μπορεί να καταλάβει. Ατελείωτες ώρες μαθημάτων καθιστή χωρίς ούτε ένα παράπονο.
Με κρύο, με βροχές, με ζέστες η απάντησή της μόνιμα η ίδια: ”Εγώ για μάθημα θα πάω, θα είναι οι καθηγητές μου και δεν θα πάω εγώ;” Ούτε τα παγωμένα φαγητά την πτόησαν ποτέ, ούτε τα ποδαράκια της που πονούσαν από τις πολλές ώρες που ήταν καθιστή. Πάντα με το απίστευτο χαμόγελό της και τα μάτια κολλημένα στους καθηγητές και αργότερα στην οθόνη του λάπ τοπ. Τινός μου, Χριστινάκι μου, λατρεμένο μου, υπέροχο πλασματάκι, πολύτιμό μου διαμάντι δεν υπάρχουν λόγια να σου εκφράσω πόσο περήφανη με κάνεις. Για τις χαρές, τη δύναμη, την αισιοδοξία, τα απίστευτα λόγια σου καθημερινά, τα ευχαριστώ σου για το παραμικρό, όσα ευχαριστώ και να σου πω είναι λίγα. Άπειρα Συγχαρητήρια λατρεία μου. Καλή σταδιοδρομία να έχεις!! Όλες οι ευχές δικές σου!! Όλα τα καλά του Θεού σου εύχομαι λατρεία μου γιατί τα αξίζεις!! Πάντα οι μέρες σου να είναι λαμπερές όπως η μέρα της ορκωμοσίας σου κι όλοι εμείς που σε αγαπάμε να παίρνουμε λίγο από την δύναμή σου και να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Θα μας μείνει αξέχαστη αυτή η μέρα χάρη σε εσένα Χριστινάκι μου. Η μέρα αυτή ήταν μαγική μου είπες πολύ καλύτερη από ότι την είχες φανταστεί. Πόσα ευχαριστώ να πω στους δικούς μας ανθρώπους που είναι πάντα δίπλα μας να μας στηρίξουν, να μας νοιαστούν, να χαρούν μαζί μας».
Είχε συγκλονίσει με επιστολή της
Να σημειωθεί ότι η Νίκη Γιαννάρου, που ήταν πάντα δίπλα στην κόρη της, καθ’ όλη την διάρκεια των σπουδών της και την μετέφερε στα μαθήματά της, είχε συγκλονίσει πρόσφατα με επιστολή που είχε αποστείλει, όταν έγινε γνωστή η κατάργηση του Πανεπιστημιακού τμήματος στον Πύργο και η μεταφορά του στην Πάτρα, αναφέροντας ότι αυτή η απόφαση «πληγώνει» και βάζει τεράστια εμπόδια στις προσπάθειες όχι μόνο της κόρης της, αλλά και όλων των φοιτητών και φοιτητριών της σχολής και προκαλεί ένα τεράστιο πλήγμα, όχι μόνο στην εκπαίδευση της Ηλείας, αλλά και γενικότερα της χώρας.
Είχε σταθεί μάλιστα και στην ταλαιπωρία των παιδιών που αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως η κόρη της, που ήταν πλέον αναγκασμένη να φύγει από το σπίτι της και να πηγαίνει στην Πάτρα για τα τελευταία μαθήματα, χωρίς αυτό να μπορεί να γίνει κατανοητό από τους αρμόδιους, που σκέφτονται μόνο παγερά και χωρίς κανένα συναίσθημα.
