Το μήνυμα του Δημάρχου Ερυμάνθου, Θόδωρου Μπαρή για την 28η Οκτωβρίου:
Αγαπητοί συνδημότες,
Με μνήμη αναλλοίωτη, διαρκή κι ατέρμονη, μνήμη που ανθίσταται σε απάτριδες καπηλείες, υποδεχόμαστε την 82η Επέτειο του «Όχι».
Του ορόσημου εκείνου που διαπέρασε οριζόντια και φόρτισε με τον ηλεκτρισμό του χρέους, το φρόνημα, τη δύναμη και την αποφασιστικότητα του έθνους μας να ενωθεί προ του κοινού εχθρού και να μπει πρώτο μπροστά στον υπέρτατο αγώνα κατά της πνευματικής υποδούλωσης και της καταβαράθρωσης της ανθρωπότητας στα ερέβη της αποκτήνωσης και της ανθρώπινης εξαθλίωσης.
Το έκανε με εορταστικό τρόπο εκείνον τον Οκτώβριο, όταν άλλα έθνη λύγιζαν, υποχωρούσαν, συνθηκολογούσαν ή και συμμαχούσαν με τον διάβολο στην αποβαρβάρωση του κόσμου, στην Ευρώπη και σε σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη.
Η αδάμαστη ψυχή των προγόνων μας που κράτησε ατρόμητα και ένδοξα τα ελληνικά όπλα, μας στέλνει κι εφέτος ένα νέο κάλεσμα, μια υπενθύμιση: Να την αφήσουμε να πάλλεται στις καρδιές μας ενόσω δίνουμε τους καθημερινούς πολέμους της εποχής μας.
Να την αφήσουμε να μιλάει θαρραλέα στις συνειδήσεις μας και να ορθώνει το ανάστημά μας στις αδικίες και τα αίσχη της εποχής μας.
Να της επιτρέψουμε να μας αφυπνίζει όταν κοιμόμαστε ύπνον βαθύ σε κάθε είδους εισβολέα της εποχής μας που εξαπολύει επίθεση στον ιστό της κοινωνίας, τις αξίες, την ηθική, τις παραδόσεις, την πίστη, τα πιστεύω, την αλληλεγγύη.
Ώστε να μην εκπέσουμε φυγόμαχοι σε κάθε πρόκληση που απαιτούν τα έπη να απαντάμε, όπως το Έπος του 1940. Γιατί τα έπη έχουν τις ρίζες τους σε πράξεις που ακολουθούν τα «Όχι».
Σας καλώ να γιορτάσουμε την εφετινή επέτειο, φωνάζοντας «Όχι» στον εκμαυλισμό της ελληνικής κοινωνίας. «Όχι» στον εκφυλισμό της φύσης του ανθρώπου. «Όχι» στον ευτελισμό των θεμελιωδών σκέψεων, των συναισθημάτων, των αισθημάτων, της πολιτισμικής μας ευγένειας, της αδιαπραγμάτευτης ευθύνης μας να προστατεύουμε τα παιδιά μας, όλα τα παιδιά και το μέλλον τους.
Να ουρλιάξουμε «Όχι» στους Κολωνούς αυτού του κόσμου, στην αναισθητοποίηση μπροστά στο έγκλημα, στην αδιαφορία προς τις διακρίσεις, στην εξίσωση του θύματος με τον θύτη, στην ωραιοποίηση της ασχήμιας, στην εξιδανίκευση της διαφθοράς, στην προάσπιση του «εγώ» έναντι του «εμείς».
Αυτός ο πόλεμος μαίνεται κι αυτόν έχουμε να δώσουμε, προσφέροντας ο καθένας ό,τι καλό μπορεί. Δεν επιτρέπεται να πετάξουμε την ασπίδα.
Όχι για να φανούμε αντάξιοι των προγόνων μας, αλλά για να μην κριθούμε ανάξιοι επίγονοι των απογόνων μας.
