Μπορεί ο αυταρχικός ηγέτης της Τουρκίας να απειλεί την Ελλάδα με εισβολή στα νησιά του Α. Αιγαίου, όμως τα επεκτατικά σχέδια της γειτονικής χώρας δεν είναι χθεσινά, ούτε απλά αποτέλεσμα των νεο Οθωμανικών ορέξεων του Ταγίπ Ερντογάν.
Η ιστορία των αντιδράσεων για τον υποτυπώδη εξοπλισμό των νησιών μας πάει πίσω στο 1973. Από τότε άρχισε να δημιουργεί θέμα η Τουρκία. Κι αυτό με αφορμή τα πετρέλαια της Θάσου και τους βλακώδεις πανηγυρισμούς της χούντας που είχε σαν αποτέλεσμα την αντίδραση της Άγκυρας που επέφερε την έξοδο ερευνητικού σκάφους στο Αιγαίο.
Η Τουρκία τότε δεν προώθησε κάποια επιθετική κίνηση στο Αιγαίο. Στο στόχαστρο είχε βάλει την Κύπρο. Το πραξικόπημα της χούντας του Ιωαννίδη στην Κύπρο άνοιξε την κερκόπορτα, που είχε σαν άμεσο αποτέλεσμα το 1974 την εισβολή του Αττίλα στην Μεγαλόνησο.
Η διεθνής κατακραυγή που ακολούθησε για την εισβολή στην Κύπρο, ανάγκασε την Τουρκία να κάνει ένα βήμα πίσω στο Αιγαίο χωρίς να εγκαταλείψει τα σχέδιά της να κινηθεί επιθετικά προς τα Ελληνικά νησιά.
Για να αποτρέψει την Ελλάδα να προχωρήσει σε έρευνες για εξόρυξη υδρογονανθράκων σε περιοχές του Αιγαίου κινήθηκε απειλητικά και πέτυχε δύο συμφωνίες μια με τον Κ. Καραμανλή και μια δεύτερη με τον Α. Παπανδρέου με τις οποίες οι δύο χώρες έπρεπε να απέχουν ερευνών στο Αιγαίο, πέραν των χωρικών τους υδάτων δηλ. των έξι μιλίων, μέχρι της διευθέτησης των ορίων της κάθε χώρας με διμερείς διαπραγματεύσεις.
Το 1982 στο Μοντέγκο Μπέι συμφωνήθηκε από την συντριπτική πλειοψηφία των παράκτιων κρατών το Δίκαιο της Θάλασσας, που έβαζε σε μια τάξη το άναρχο μέχρι τότε καθεστώς των κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Η Τουρκία ήταν μια από τις 3-4 χώρες, που δεν δέχτηκαν να υιοθετήσουν το νέο αυτό καθεστώς για τα δικαιώματα στις θαλάσσιες ζώνες. Όμως με το πέρασμα του χρόνου το Δίκαιο της Θάλασσας έγινε εθιμικό Δίκαιο, που ισχύει για όλα τα παράκτια κράτη.
Η γειτονική μας χώρα δεν έμεινε άπραγη στο πέρασμα του χρόνου. Όταν η Αθήνα εδέησε να κυρώσει το UNICLOS, που εκτός των άλλων επιτρέπει κυριαρχικά δικαιώματα στη θάλασσα μέχρι τα 12 μίλια, η Άγκυρα σε αντιπερισπασμό πέρασε από το Κοινοβούλιο της το casus belli.
Αυτό σημαίνει ότι αν η Αθήνα προχωρούσε στην επέκταση των χωρικών της υδάτων από τα έξι στα δώδεκα μίλια, η Τουρκική κυβέρνηση εξουσιοδοτείται να κηρύξει πόλεμο στην Ελλάδα.
Ταυτόχρονα σχημάτισε και την επονομαζόμενη στρατιά του Αιγαίου και ναυπήγησε εκατοντάδες αποβατικά σκάφη που παρέταξε στα λιμάνια των Μικρασιατικών παραλίων.
Η Αθήνα για να αντιμετωπίσει αυτή την απειλή προχώρησε στην υποτυπώδη αμυντική θωράκιση των νησιών του Α. Αιγαίου, με βάση του άρθρο 51 του ΟΗΕ που αναφέρεται στην αυτοάμυνα.
Εξάλλου η Άγκυρα πέρα από τα πρόσφατα περί της νύχτας που θα εισβάλουν στα νησιά, δεν κρύβει την επιθετική της τακτική μια και διεξάγει συχνά αποβατικές ασκήσεις με πολεμικό σενάριο απόβαση σε νησί.
Κατά τα άλλα Ελλάδα και Τουρκία ανήκουν στην Βορειοατλαντική συμμαχία.
Όμως αξίζει να δει κανείς τις επιθετικές μεθοδεύσει και κινήσεις της Τουρκίας στην πορεία του χρόνου. Το 1996 έστησαν το σενάριο των Ιμίων. Για μια ακόμη φορά η Αθήνα πιάστηκε στον ύπνο.
Στο εσωτερικό μέτωπο είχαμε την αλλαγή πρωθυπουργού μια και ανέλαβε ο Κ. Σημίτης στη θέση του ασθενούντος Α. Παπανδρέου, και το στράτευμα σε αναταραχή, μια και ο Ανδρέας είχε επαναφέρει από την αποστρατεία πρόσωπα που στελέχωσαν την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων.
Η Τουρκία υπό την πίεση μιας ένοπλης σύρραξης πέτυχε να γκριζάρει τις δύο αυτές βραχονησίδες. Κι αυτό παρόλο ότι σε παλαιότερους τουρκικούς ναυτικούς χάρτες και αντίστοιχους διεθνείς και αμερικανικούς τα νησιά αυτά γράφονται Ίμια και όχι Καρντάκ, που τα βάφτισαν εκ των υστέρων οι Τούρκοι.
Το γεγονός αυτό άνοιξε τον ασκό του Αιόλου που ακολούθησε, και δεν ήταν άλλος από τις λεγόμενες γκρίζες ζώνες, δηλ. στο στόχαστρο μπήκαν τα νησιά που κατά την Τουρκία δεν ονοματίζονται στη Συνθήκη της Λωζάνης για τα οποία τίθεται θέμα κυριαρχίας.
Παρέκαμψε πονηρά το γεγονός ότι ρητά αναφέρεται στην Συνθήκη της Λωζάνης, ότι όλα τα νησιά και οι βραχονησίδες πέραν των τριών μιλίων από τις ακτές της Τουρκίας περιέρχονται στην Ελλάδα.
Αρχικά έθεσαν θέμα 25ου μεσημβρινού, που τέμνει το Αιγαίο στην μέση, ως περιοχές που οι δύο χώρες θα ασκούν το δικαίωμα έρευνας και διάσωσης, και στην πορεία ξεφούρνισαν τον χάρτη της “γαλάζιας παρτίδας”, που με μισόλογα έλεγαν ότι είναι τα σύνορα της καρδιάς μας.
Ούτε όμως εδώ έμειναν οι απειλές των επιθετικών γειτόνων μας. Νεολαία του εταίρου του Ερντογάν, οι γκρίζοι λύκοι παρουσίασαν στο αρχηγό τους τον Μπαχτσελί χάρτη που βάφουν κόκκινα δηλ. Τουρκικά, όχι μόνο τα νησιά του Α. Αιγαίου, αλλά και την Κρήτη.
Μετά άρχισε η πλειοδοσία. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση στην Τουρκία πλειοδοτησαν για τον αριθμό των νησιών που αμφισβητείται η κυριαρχία τους. Τα έφτασαν στα 128 !!!
Ακολούθησε το άλλο παραμύθι, που με θράσος έφτασε μέχρι τον ΟΗΕ. Ότι δήθεν αμφισβητείται η κυριαρχία των νησιών του Α. Αιγαίου με το σχιζοφρενικό σκεπτικό ότι εφόσον τα στρατιωτικοποίησαν οι Έλληνες τίθεται θέμα διεκδίκησης τους.
Στη συνέχεια προχώρησαν ένα βήμα παρακάτω. Συνέχισαν και ενέτειναν την πολεμική ρητορική και τα αντίστοιχα σενάρια στα τηλεοπτικά κανάλια τους, για αποβίβαση στα ελληνικά νησιά, χρησιμοποιώντας μάλιστα ως παράδειγμα την εισβολή στην Κύπρο οφείλει να μιμηθεί η σημερινή ηγεσία της Τουρκίας μιλώντας παράλληλα για το μάθημα, που δεν πήρε η Αθήνα από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Οι υπερπτήσεις επανδρωμένων και μη αεροσκαφών πάνω από ελληνικά νησιά με εμμονή σε αυτά που έχουν χαρακτηρίσει ότι ανήκουν στις γκρίζες ζώνες, σκοπό έχει να επιβάλει στον αέρα μια ιδιότυπη κατοχή του εναερίου χώρου, προκειμένου να θεωρηθεί σύντομα ως κεκτημένο δικαίωμα αυτή η κατάφωρη παραβίαση της ελληνικής κυριαρχίας επ αυτών.
Αυτή η πρωτόγνωρη μετά την εισβολή στην Κύπρο κατάσταση με την επιθετικότητα της Τουρκίας να κτυπάει κόκκινο, αντί διεγείρει το ελληνικό πολιτικό σύστημα και τα ΜΜΕ αντί να στήσουν ένα επικοινωνιακό war room απαντήσεων μέσω διαδικτύου, τους βλέπουμε να παίζουν με τον Έβρο χρησιμοποιώντας ΜΚΟ, που συνεργάζονται με λαθροδιακινητές, να αντιδρούν στον έλεγχο της εισόδου στα ΑΕΙ, να τσακώνονται για το ποιος, έβαλε κοριούς σε ποιον και τέλος το χειρότερο να πηγαίνουν στα ευρωπαϊκά φόρα, Ευρωκοινοβούλιο και Διεθνή Δικαστήρια, με στόχο να πλήξουν τους αντιπάλους τους.
Όμως οι μοιραίοι αυτοί άνθρωποι, τελικά πλήττουν την ίδια την πατρίδα τους μια και διοχετεύουν τόνους δυσφημιστικού υλικού σε βάρος της Ελλάδας. Η εξουσία δεν είναι αυτοσκοπός ... Είναι μέσον για να υπηρετήσει κάποιος την πατρίδα του...
