Σε δήλωση του ο ο Αντιπεριφερειάρχης Οικονομικής Πολιτικής και Διοίκησης, Πάνος Σακελλαρόπουλος αναφέρει:
Η ΠΔΕ συμπαρίσταται στο αίτημα και δίκαιο αγώνα των παραδοσιακών αποσταγματοποιών και αμπελοκαλλιεργητών που έχουν ξεκινήσει για την διατήρηση της ονομασίας «παραδοσιακό τσίπουρο» και «παραδοσιακή τσικουδιά» με σκοπό να διασώσουν το προϊόν και κατ’ επέκταση την αμπελοκαλλιέργεια της ευρύτερης περιοχής.
Πρέπει να διατηρηθεί η ονομασία «παραδοσιακό τσίπουρο» και «παραδοσιακή τσικουδιά», ένα προϊόν το οποίο δημιούργησαν, ονόμασαν και παράγουν πάνω από έναν αιώνα και το οποίο έγινε γνωστό και αγαπητό στον καταναλωτή ακριβώς μέσω της δικής τους παραδοσιακής απόσταξης.
Το τσίπουρο είναι ένα διαδεδομένο για τη χώρα μας παραδοσιακό ποτό, που αποτελεί σημαντικό συμπλήρωμα των εσόδων των αγροτών μας από τις απαρχές της Ελληνικής Πολιτείας. Κινδυνεύει όμως να μετατραπεί από γιορτή και έσοδο για τον αμπελοκαλλιεργητή σε εφιάλτη.
Αποτελεί πολιτισμικό κεφάλαιο και σημαντική διέξοδο για την απορρόφηση της σταφυλικής παραγωγής. Αν δεν διατηρηθεί η ονομασία, ελλοχεύει σοβαρός κίνδυνος για το μέλλον της αμπελοκαλλιέργειας, με συνέπειες στην τοπική οικονομία αφού πέραν των αμπελοκαλλιεργητών, γύρω από το αμπέλι σχετίζονται οικονομικά και βιοπορίζονται μια σειρά επαγγελματιών και εργατών.
Ευκαιρία να θυμηθούμε πως παράγεται το τσίπουρο! Ο τρόπος παρασκευής τσίπουρου είναι να «εκμεταλλευτούμε» όσο περισσότερο μπορούμε το σταφύλι. Να μην πάει τίποτα χαμένο! Πρώτη ύλη του τσίπουρου είναι τα «στέμφυλα» δηλαδή ότι απομένει από το «πάτημα» για την παραγωγή κρασιού που θα φτάσει στο αποστακτήριο για να γίνει το τσίπουρο με την μέθοδο της απόσταξης. Όπως γίνεται λοιπόν αντιληπτό το τσίπουρο παράγεται από τα στέμφυλα και όχι από φρούτα.
Θα πρέπει να αναβαθμιστεί ο ρόλος του παραδοσιακού Τσίπουρου, να γίνουν επισκέψιμα τα διήμερα καζάνια και παράλληλη προβολή του Ελληνικού οικοτεχνικού προϊόντος αμπέλου. Απόσταξη με όλα τα παραδοσιακά μέσα και παράλληλη προώθηση τοπικών οίνων και αποσταγμάτων. Μια Αγροτουριστική δραστηριότητα με σημαντική δυναμική.
Διαφαίνεται η ανάγκη να περάσουμε στην φάση του εκσυγχρονισμού, ώστε κάθε παραγωγός να έχει όλα τα εχέγγυα, ασφάλεια προκειμένου, όταν το προϊόν του καταλήξει στον καταναλωτή αυτός να ξέρει τι καταναλώνει αλλά και ο ίδιος ο παραγωγός να έχει την υπεραξία του προϊόντος που παράγει.
