Αποφεύγω να ξεκινάω κείμενα με αρνητικές έννοιες. Μέσα από τη στάση ζωής, την οικογένεια, το επάγγελμα προσπαθώ να προάγεται η θετικότητα, η δημιουργία. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο, ίσως και λόγω της πιο ενεργής μου συμμετοχής στα κοινά της πόλης με το σπιράλ, προκύπτει η θλιβερή διαπίστωση πως μας προσπερνούν με μεγάλη ταχύτητα άλλες πόλεις της χώρας μας, χωρίς καν να κοιτάμε το εξωτερικό.
Τα παραδείγματα μεγάλων ή μικρότερων ολοκληρωμένων έργων υποδομής ή εύρυθμης λειτουργίας δήμων είναι πολλά. Τόποι με βελτιωμένη εικόνα και ποιότητα ζωής, με αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων τους (ή δημιουργία νέων) είναι ακόμα περισσότερα στον Ελλαδικό χώρο: Εργοστάσια απορριμμάτων στην Κοζάνη και στην Ηλεία, νέα μαρίνα στην Πρέβεζα, εκτεταμένο δίκτυο πεζοδρόμων και εκσυγχρονισμός του κέντρου της Λάρισας, υπερσύγχρονο, φιλόξενο παραθαλάσσιο μέτωπο στο Ηράκλειο, πανευρωπαϊκά βραβευμένες έξυπνες λύσεις στα Τρίκαλα είναι λίγα από τα παραδείγματα έργων που απολαμβάνουν κάτοικοι και επισκέπτες. Κάποια από αυτά υλοποιήθηκαν με ευρωπαϊκούς πόρους, άλλα με ίδιους και άλλα με Σ.Δ.Ι.Τ. ΟΛΑ όμως ολοκληρώθηκαν προς όφελος των πολιτών.
Και ερχόμαστε στην πόλη μας. Ένας τόπος ευλογημένος γεωγραφικά, η μητρόπολη της Δυτικής Ελλάδας, με ιδανικό συνδυασμό βουνού και θάλασσας, με το λιμάνι-πύλη της Δύσης, με το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης, με ζηλευτή ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά, με Άγιο Ανδρέα (κέντρο της Ορθοδοξίας και γενικότερα της Χριστιανοσύνης), με καρναβάλι, με…με…με... Μια πόλη, η οποία δεν χρειάζεται να δημιουργήσει νέες εστίες ανάπτυξης. Αρκεί να αξιοποιήσει τις ήδη υπάρχουσες.
Εύλογα προκύπτουν πολλά ερωτήματα. Γιατί εκεί και όχι εδώ; Γιατί συνεχίζει να μένει πίσω μια πόλη - πρωτοπόρος κατά το παρελθόν; Γιατί εμείς είμαστε έξω από την κούρσα; Οι υποδομές στην περιοχή μας είναι ακόμα σχέδια επί χάρτου, είτε αφορούν άμεσα είτε έμμεσα το Δήμο Πατρέων. Εργοστάσιο απορριμμάτων στη φάση του σχεδιασμού, σιδηροδρομική σύνδεση με Αθήνα υπό διαβούλευση, θαλάσσιο μέτωπο στη δεύτερη φάση του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού, αντιδρόμηση Κανακάρη και πλάνο για Βιώσιμη Αστική Ανάπτυξη (ΒΑΑ) χαμένα στη γραφειοκρατία εντός ή εκτός εισαγωγικών.
Οι άγνωστες λέξεις μας: ανάπτυξη, πρόοδος, εξωστρέφεια, όραμα… είναι αυτές που η πόλη μας έχει ανάγκη. Και εκεί εστιάζουν οι προσπάθειές μας: χωρίς γκρίνια αλλά με συνέπεια (ούτε λεπτό χαμένο από το ΔΣ), χωρίς κορώνες αλλά με συζητήσεις (ανοικτές διαδικτυακές), χωρίς παρωπίδες αλλά με ανοιχτό μυαλό (επισκέψεις σε άλλους δήμους), χωρίς αποκλεισμούς αλλά με διάλογο με τους πολίτες και καταγραφή των προβλημάτων (συνεχείς επισκέψεις στα τοπικά διαμερίσματα), κ.α.
Το σπιράλ ήρθε για να μείνει, το αποδεικνύει καθημερινά και, με τέτοια συστατικά, η συνταγή θα πετύχει. Μέχρι το 2023 θα τα λέμε συνέχεια λοιπόν!
* Το άρθρο πρωτο-δημοσιεύτηκε στο δεύτερο φύλλο της εφημερίδας του σπιράλ που διανέμεται στην Πάτρα.
