Ίσως όσοι έχουν μοναχοπαίδι να μπορούν να συγκεράσουν τις δικές τους ανάγκες και επιθυμίες με αυτές του παιδιού τους.
Aν θέλουν πολύ να κάνουν διακοπές μόνο με την οικογένεια, τότε θα ήταν καλό ή να μοιράσουν το χρόνο -και ένα μέρος των διακοπών τους να το περάσουν και με άλλες οικογένειες με παιδιά ή να επιλέξουν έναν τέτοιον τόπο διακοπών, ώστε να είναι σίγουροι ότι τα παιδιά θα βρουν άλλα παιδιά είτε στην περιοχή είτε σε ξενοδοχειακό συγκρότημα που δέχεται οικογένειες και έχει χώρους όπου τα παιδιά μπορούν να βρεθούν και να κινηθούν ελεύθερα.
Ίσως κάποια μοναχοπαίδια χρειάζονται ενθάρρυνση για να «κάνουν το βήμα» να βρουν παρέα.
Πολλά παιδιά που μεγαλώνουν σε μια οικογένεια μόνο με μεγάλους είναι πιο ντροπαλά και συνεσταλμένα από εκείνα που έχουν αδέρφια και αισθάνονται μεγαλύτερη αμηχανία από αυτά απέναντι σε άλλα, άγνωστα κυρίως παιδιά. Ένα παιδί όμως που είναι από την ιδιοσυγκρασία του συνεσταλμένο έχει περισσότερες ευκαιρίες να υπερνικήσει τη συστολή του, μέσα από την καθημερινή τριβή με τα αδέρφια του, από ένα άλλο που αντιμετωπίζει μόνο τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις των ενηλίκων.
Aς μην ξεχνάμε ότι αυτό που καθησυχάζει ένα παιδί και το καταξιώνει ταυτόχρονα, και το οποίο για αυτό το λόγο είναι μεγάλη δοκιμασία, είναι το να καταφέρει να γίνει αποδεκτό στην ομάδα των άλλων παιδιών.
Τα παιδιά που έχουν αδέλφια έχουν το μεγάλο πλεονέκτημα ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίσουν μόνα τους μια καινούργια και άγνωστη παρέα. Γι’ αυτό είναι απόλυτα κατανοητό αν ένα μοναχοπαίδι ντρέπεται, διστάζει, δείχνει ν’ αποφεύγει μια καινούργια πα-ρέα παιδιών.
Σε καμία περίπτωση δεν είναι ενθαρρυντικό για το παιδί να του λέμε: «Έλα βρε, τι φοβάσαι, δεν θα σε φάνε τ’ άλλα παιδιά, μην ντρέπεσαι, τι πράγματα είναι αυτά». Θα πρέπει να το αφήσουμε να βρει τη δική του στιγμή και το δικό του τρόπο να προσεγγίσει τα άλλα παιδιά. Mπορούμε να το βοηθήσουμε πιο διακριτικά, προσπαθώντας να είμαστε εκεί όπου βρίσκονται και τα άλλα παιδιά, αντί να καθόμαστε συνέχεια στη βεράντα ή να διαλέγουμε από την αρχή το πιο απομονωμένο μέρος για να καθίσουμε.
Kαι κάτι ακόμη:
Στις διακοπές είναι ακόμη πιο σημαντικό από τον υπόλοιπο χρόνο να συγκρατήσουμε λίγο την υπερπροστατευτική μας τάση προς το μοναχοπαίδι.
Aς έχει εκεί τουλάχιστον την ευκαιρία να βγει λίγο από τους συνηθισμένους ρυθμούς, να βρομιστεί λίγο περισσότερο, να τρέξει και να σκαρφαλώσει με τ’ άλλα παιδιά. Nα μην πρέπει να δίνει κάθε 5 λεπτά αναφορά για το πού βρίσκεται και να κάνει παρέα και με παιδιά που δεν είναι και τόσο του γούστου μας.
Στο κάτω-κάτω, όλοι έχουμε στις διακοπές ανάγκη από λίγο περισσότερη ελευθερία!
