Το Τόκιο παρέδωσε την Ολυμπιακή σημαία στην δήμαρχο του Παρισιού, Αν Ινταλγκό, σηματοδοτώντας το σκηνικό για τους επόμενους Αγώνες το 2024 σε μια τελετή λήξης που παρουσίασε σκηνές πάρκων και των δύο πόλεων, δίνοντας έμφαση στην ανθρώπινη επαφή ακόμη και όταν η πανδημία συνεχίζεται.
Οι αθλητές των Ολυμπιακών Αγώνων, βίωσαν μια σουρεαλιστική ματιά στην καθημερινή ζωή του Τόκιο, όταν η τελετή λήξης «μετατράπηκε» για λίγο σε ένα πάρκο με γρασίδι, με... σκηνικά λεωφορεία και ποδηλάτες BMX.
Οι ερμηνευτές χόρεψαν και έπαιξαν ποδόσφαιρο, πηγαίνοντας ανάμεσα στους αθλητές, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν κοντά στο γρασίδι. Οι διοργανωτές τόνισαν ότι η σκηνή προοριζόταν για να μπορέσουν να βιώσουν την εμπειρία του Τόκιο.
Ηταν ένα μέρος του σκηνικού της τελετής λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων που καθυστέρησαν κατά ένα έτος εξαιτίας της πανδημίας Covid-19 και στη συνέχεια υποχρεώθηκαν να γίνουν πίσω από κλειστές πόρτες, μπροστά σε άδειες από θεατές εξέδρες.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο είχαν αρχικά σκοπό να δείξουν την ανάκαμψη της Ιαπωνίας από έναν καταστροφικό σεισμό, τσουνάμι και πυρηνική κρίση το 2011.
Πέρυσι, μετά την αναβολή τους, οι διοργανωτές δήλωσαν ότι οι Αγώνες θα χρησιμεύσουν ως σύμβολο του θριάμβου του κόσμου επί της πανδημίας.
Η Ιαπωνία πάντως, αποχαιρετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, παραδίδοντας τη σκυτάλη στο Παρίσι, που θα τους φιλοξενήσει το 2024, «φορτωμένη» με ένα λογαριασμό 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων, διπλάσιο από αυτό που περίμενε αρχικά και χωρίς εισροή τουριστών, προκειμένου να αντισταθμίσει τα έξοδα.
Στο Παρίσι, αρκετές χιλιάδες φίλαθλοι που κυμάτιζαν την τρίχρωμη σημαία της χώρας, στριμώχνονταν σε μια ζώνη οπαδών απέναντι από τον Πύργο του Άιφελ, καθώς η γαλλική πρωτεύουσα πήρε την σκυτάλη από το Τόκιο.
Η ποπ μουσική «φούντωσε» καθώς οι Γάλλοι μεταλλιούχοι του Τόκιο, Τεντί Ρινέρ και Κλαρίς Αγκμπενιένου, ανέβηκαν στην σκηνή. Η Γαλλία υπόσχεται θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 «για τους ανθρώπους» μετά από την πανδημία που έπληξε τους Αγώνες του Τόκιο, υποχρεώνοντας να γίνουν χωρίς θεατές.
Η είσοδος στην ζώνη φιλάθλων στο Παρίσι, επιτρεπόταν μόνο με την προσκόμιση πιστοποιητικού εμβολιασμού ή αρνητικού τεστ Covid-19.
Πάντως οι διοργανωτές του Τόκιο, φαίνεται να απέτρεψαν πως οι Αγώνες θα εξελιχθούν σε εκδήλωση υπερμετάδοσης Covid-19.
Το Takarazuka Revue, ένα μουσικό θεατρικό σύνολο γυναικών με ιστορία που ξεπερνά τον αιώνα, τραγούδησε τον εθνικό ύμνο ντυμένο με πολύχρωμες παραδοσιακές εμφανίσεις.
Περίπου εκατό διαδηλωτές, ακόμα και την ημέρα της τελετής λήξης των Αγώνων, κρατούσαν πλακάτ που έγραφαν «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες σκοτώνουν τους φτωχούς» και «Δεν χρειαζόμαστε τους Ολυμπιακούς Αγώνες», γυρνώντας έξω από το γήπεδο, αν και ήταν λιγότεροι από το πλήθος που βρισκόταν στους δρόμους.
Το ρεκόρ μεταλλίων της Ιαπωνίας (58, από αυτά τα 27 ήταν χρυσά) βοήθησε επίσης να δημιουργηθεί ένα αίσθημα ευφορίας στους Ιάπωνες.
Οι Αγώνες παρείχαν και έντονες εξωαγωνιστικές στιγμές. Οπως αυτή που κορυφώθηκε με την απομάκρυνση της Λευκορωσίδας σπρίντερ Κριστίνα Τσιμανούσκαγια, μία υπόθεση που θύμισε στιγμές «ψυχρού πολέμου», όταν αρνήθηκε να επιβιβαστεί σε μια πτήση για την χώρα της, για μία επιστροφή παρά την επιθυμία της. Στην συνέχεια, ζήτησε και έλαβε πολιτικό (σ.σ. ανθρωπιστικό) άσυλο στην Πολωνία.
Η Αμερικανίδα σούπερ σταρ της γυμναστικής, Σιμόν Μπάϊλς συγκλόνισε τον κόσμο, με την αποχώρησή της στον τελικό του ομαδικού, επικαλούμενη ανησυχίες για την ψυχική και σωματική υγεία της. Η 24χρονη κορυφαία γυμνάστρια, μίλησε με ειλικρίνεια για την προσπάθεια αντιμετώπισης του βάρους της προσδοκίας που είχε πάνω της. Η Μπάιλς επέστρεψε τελικά για να κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο στην δοκό ισορροπίας.
Στον στίβο, η Ιταλία προκάλεσε ένα σοκ με θετικό πρόσημο, με την εκπληκτική παρουσία της. Οι νίκες τους περιλάμβαναν ένα εκπληκτικό χρυσό στα 100μ. αλλά και στην σκυταλοδρομία 4χ100μ.
Τέλος, στην κολύμβηση οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν χωρίς τον Μάικλ Φελπς για πρώτη φορά μετά τους Αγώνες της Ατλάντα το 1996 και, ενώ ο αριθμός στα χρυσά μειώθηκε, έφτασαν συνολικά τα 30 μετάλλια.
