Πως μετριέται αλήθεια για τις διωκτικές Αρχές, στην κλίμακα του οργανωμένου εγκλήματος ‘’η απείθεια’’ μιας μουσικού που εξασκεί την τέχνη της στους δρόμους της Ρόδου; Προφανώς πολύ ψηλά, γι’ αυτό και τη συνέλαβαν με συνοπτικές διαδικασίες.
Η σημερινή προσαγωγή της πλανόδιας μουσικού δείχνει απροκάλυπτα πως η κυβέρνηση είναι απόλυτα αποσυνδεδεμένη από τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι του πολιτισμού, οι εργαζόμενοι σ’ αυτόν, μετά από μια γκρίζα χρονιά ΄΄αφωνίας’’, κουρασμένοι από αδιαφορία και παραμέληση, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εκφραστούν, διαδίδοντας την τέχνη τους δημόσια, επιδιώκοντας να ακουστούν, να εργαστούν, έστω και μ’ αυτό τον τρόπο. Αντίθετα η κυβέρνηση κάνει τα πάντα , έτσι ώστε ο πολιτισμός αν δεν παραμένει το ‘’τυφλό’’ σημείο στην οπτική της, να φαντάζει μάταιος και επικίνδυνος, χωρίς κοινωνική αξία και οι εργαζόμενοι σ’ αυτόν να είναι οι ξεχασμένοι παρίες που τολμούν να έχουν και ανάγκες.
Σήμερα μάλιστα πέρασαν και σε μια άλλη διάσταση, αυτή της παραβατικότητας.
Πλέον φαίνεται πως η μουσική και οι μουσικοί του δρόμου εντάσσονται στο έγκλημα πόλεων και ίσως αύριο να επικηρύσσονται. Συνέλθετε επιτέλους κύριοι Χαρδαλιά και Χρυσοχοίδη, οι ‘’ξεχασμένοι’’ του Πολιτισμού δεν είναι επικίνδυνοι, απλώς έχουν και αυτοί απαιτήσεις.
