"Μπορεί εσύ να μην δίνεις κανένα δικαίωμα κι ο άλλος, επειδή έχει τα δικά του κόμπλεξ να σε αντιμετωπίζει σαν το σάκο του μποξ, να σε υποτιμά..." ανέφερε η Τάνια Τρύπη.
Στο Enjoy και στην Μαρία Ανδρέου παραχώρησε συνέντευξη η Τάνια Τρύπη και μίλησε για τις καταγγελίες στον χώρο της Τέχνης.
Ο χώρος του θεάτρου έφερε μέσα στην πανδημία και την κάθαρση. Έκλεισαν τα θέατρα αλλά άνοιξαν τα στόματα, βγήκαν στο φως, στην επιφάνεια κρούσματα λεκτικής , ψυχολογικής, σωματικής βίας. Αυτό μόνο καλό έκανε, γιατί πλέον φοβούνται αυτοί που έχουν εξουσία και δύναμη να πράξουν κάτι κακό. Μπήκε ένα φρένο, αφού έσπασαν ο φόβος κι η σιωπή. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και σε αυτό.
Βεβαίως. Πιστεύω πολύ στην έννοια της δικαιοσύνης. Πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα πληρώσεις για αυτό που έκανες αργά ή γρήγορα. Εδώ, όχι στην άλλη ζωή. Είμαστε πολύ λίγοι κι ελάχιστοι αν νομίζουμε ότι δεν θα πληρώσουμε την αδικία. Υπάρχει ανώτερη δύναμη, που λέγεται Θεία Δίκη. Δεν με ενδιαφέρει η χρόνωση. Εγώ ξέρω ότι με τον ένα ή τον άλλον τρόπο θα πληρώσεις. Στην πορεία, ευτυχώς, συνάντησα συναδέλφους που με σεβάστηκαν. Ήμουν πολύ τυχερή και δεν μου συνέβη τίποτα άσχημο κι άρχισα πολύ μικρή να εργάζομαι στον χώρο του θεάματος. Μετά, όσο μεγάλωνα, έβαζα και τα όριά μου, αλλά υπάρχουν άνθρωποι με δύναμη που δεν ξέρουν από όρια ή δεν τα σέβονται ή κάνουν πως δεν τα καταλαβαίνουν. Μπορεί εσύ να μην δίνεις κανένα δικαίωμα κι ο άλλος, επειδή έχει τα δικά του κόμπλεξ να σε αντιμετωπίζει σαν το σάκο του μποξ, να σε υποτιμά, να σε απαξιώνει, να σου κάνει μπούλινγκ, να σε χειραγωγεί, να σου ασκεί βία.
Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο θέατρο αλλά και σε άλλες δουλειές από κακούς προϊσταμένους. Συμβαίνει από τον σύζυγο στην σύζυγο ή αντίστροφα, στα παιδιά. Η οικογένεια ή οι γονείς δεν έχουν κανένα δικαίωμα να μιλήσουν άσχημα ή να χτυπήσουν τα παιδιά τους. Καμία βία λεκτική, σωματική, ψυχολογική. Όποιος γονέας περνάει τα όρια, στην Δικαιοσύνη. Δεν ανήκει κανείς σε κανένα. Μόνο ο εαυτός μας μάς ανήκει. Έχω μεγαλώσει δύο παιδιά και ξέρω τι σημαίνει να σέβεσαι την υπόσταση ενός παιδιού. Πάντως ο κόσμος δεν πρέπει να νομίζει ότι είναι έτσι το θέατρο, βδελυρό. Είναι άσχημη αυτή η εντύπωση. Το Σωματείο Ηθοποιών, έπειτα από όλη αυτήν την κρίση, βγήκε πιο δυνατό και ισχυρό από ποτέ. Ο Σπύρος Μπιμπίλας είναι ένας εξαιρετικός πρόεδρος και υπενθύμισε στην Πολιτεία ότι οι Έλληνες ηθοποιοί είναι εδώ και λάθος ξεχαστήκαμε.
