Περίμεναν με αγωνία και καρδιοχτύπι γιατί ήθελαν να ζήσουν με αξιοπρέπεια τις οικογένειές τους. Προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη ευελπιστώντας πως θα δικαιωθούν μιας και όλοι δήλωναν πως η εργασία που προσέφεραν κάλυπτε πραγματικές ανάγκες.
Δεν ήσαν αργόμισθοι, για το μεροκάματο πάλευαν σε δύσκολες συνθήκες. Όμως οι ελπίδες τους γκρεμίστηκαν με την απορριπτική δικαστική απόφαση.
Ο δικαστής θεώρησε μη αναγκαία την ανανέωση των συμβάσεών τους και τώρα βρίσκονται επί ξύλου κρεμάμενοι.
Το πρόγραμμα της κοινωφελούς ήταν μια χαραμάδα φωτός στις μαύρες ημέρες ανεργίας που βίωναν. Μπήκαν σε υπηρεσίες του Δήμου Πατρέων. Δούλεψαν καλύπτοντας «πάγιες και διαρκείς ανάγκες», όπως και η δημοτική αρχή είχε δηλώσει, με έμφαση.
Ως αυτονόητη εξέλιξη ανέμεναν την συνέχιση της εργασίας τους, όταν ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα. Αλλωστε είχαν συμπαραστάτες τους δημοτικούς συμβούλους όλων των παρατάξεων, που με απόφασή τους δέσμευαν τους δημοτικούς άρχοντες, για να αγωνιστούν προκειμένου να παραμείνουν στις θέσεις τους.
Από τα λόγια μέχρι την πράξη, προφανώς και η απόσταση είναι χαώδης, όπως εκ του αποτελέσματος διεφάνη. Δεδομένου ότι η πολιτική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου μάλλον δεν είχε καμιά αξία μπροστά στην γνωμοδότηση της νομικής υπηρεσίας του Δήμου, που θεωρούσε ανέφικτη την ανανέωση των συμβάσεων εργασίας.
Μετά από συνεχείς αναβολές και παρατεταμένη αγωνία μηνών η υπόθεση εκδικάστηκε , προ ημερών, δίχως να βρεθεί στο πλευρό των συμβασιούχων στέλεχος της δημοτικής αρχής.
Υπό αυτές τις εξελίξεις το αποτέλεσμα ήταν εκ προοιμίου γνωστό. Καμιά τύχη για τους 200 και πλέον εργαζομένους και τις οικογένειές τους. Η ανεργία τους άνοιγε διάπλατα και πάλι την αδυσώπητη αγκαλιά της, προσγειώνοντάς τους στην πεζή πραγματικότητα.
Αραγε δεν υπάρχει μέλλον γι’ αυτούς;
Να ελπίζουν μόνο σε θαύμα στη νέα προσφυγή τους, στα μέσα του Καλοκαιριού;
Ή θα αντιληφθούν ορισμένοι πως «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», κατά το παλαιό σύνθημα των συνδικάτων, όχι όμως α λα καρτ;
Γιατί υπάρχει και ένα άρθρο στο Σύνταγμα πως «η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το κράτος», αλλά ποιος θυμάται τέτοιες λεπτομέρειες…
