Έχει δικαίωμα ένας υγειονομικός να αρνηθεί τον εμβολιασμό;

Το 2020 ήταν - χωρίς αμφιβολία - μια δίσεκτη χρονιά. Δίσεκτη όνομα και πράγμα. Ευτυχώς - με τη βοήθεια του χρόνου - έφυγε, αφήνοντας πίσω του, συντρίμμια οικονομικά, πολύ μεγάλο ανθρώπινο πόνο και πολλούς συνανθρώπους μας να φεύγουν πριν την ώρα τους.
Ο νέος χρόνος κουβαλάει μαζί του πολλές ελπίδες, να σταματήσει το κακό. Φέρνει στις αποσκευές του, τα εμβόλια και την αισιοδοξία. Με την προϋπόθεση όμως να πεισθεί το 70% των συμπολιτών μας να εμβολιαστεί.
Έλα όμως που το ενδεχόμενο να μην επιτευχθεί το επιδιωκόμενο ποσοστό είναι υπαρκτό.
Και μέχρι ενός σημείου θα ήταν αναμενόμενο, αν σκεφτεί κανείς ότι το αντιεμβολιαστικο κίνημα - που προϋπήρχε του κορονοϊού - έχει εισχωρήσει στην κοινωνία και θα επηρέαζε ένα, όχι και τόσο μικρό κομμάτι του πληθυσμού.
Όμως αυτό που είναι ακατανόητο, είναι το γεγονός ότι το αντιεμβολιαστικό κίνημα έχει οπαδούς και στην κοινωνία των υγειονομικών. Δηλαδή στους γιατρούς και νοσηλευτές. Όχι μόνο εκπλήσσεται, αλλά κυρίως θλίβεται κανείς, όταν σκέφτεται ότι δεν πρόκειται για "ρομά", αλλά για τους ίδιους τους θεματοφύλακες της υγείας των συνανθρώπων τους αλλά και των ιδίων, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για υγειονομικούς των δημοσίων δομών υγείας, πολλοί από τους οποίους μάχονται στην εμπροσθοφυλακή του πολέμου.
Το ερώτημα που εύλογα αναφύεται είναι, εάν οι υγειονομικοί έχουν - εν τοις πράγμασι - το δικαίωμα να αρνούνται τον εμβολιασμό.
Ας μου επιτραπεί να ξεδιπλώσω κάποιες σκέψεις μου, επί του θέματος.
- Μιλάμε για τα απόλυτα κοινωνικά όντα. Ζούνε διαρκώς μέσα στην κοινωνία και καθημερινά συγχρωτίζονται με τις πιο ευπαθείς ομάδες.
Θα ήταν διαφορετικά εάν ένας πτυχιούχος της ιατρικής, ζούσε σε μια σπηλιά, ή σε ένα έρημο νησί. Σ' αυτήν την περίπτωση θα είχε κάθε δικαίωμα να αρνηθεί το οτιδήποτε. Το έχουμε ξαναπεί ότι δεν έχεις το δικαίωμα να πεις, "εγώ δεν εμβολιαζόμαι κι ας πεθάνω". Γιατί μπορείς να μεταδώσεις τν ιό και στους άλλους και οι άλλοι δεν φταίνε.
- Επιβάλλεται αυτονοήτως, οι υγειονομικοί να προστατέψουν τους ίδιους τους εαυτούς τους και τους συναδέλφους τους, για έναν επιπλέον λόγο. Το ότι ιδιαίτερα την περίοδο αυτή είναι υπερπολύτιμοι, όχι μόνο για τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους, αλλά για την κοινωνία.
Πριν μπούμε καν σε δαιδαλώδεις νομικές συζητήσεις, για το εάν μπορεί ή όχι η συντεταγμένη Πολιτεία να επιβάλει τον εμβολιασμό των υγειονομικών, είναι ηθικό και έντιμο, οι αρνητές υγειονομικοί να διευκολύνουν την Πολιτεία, θέτοντας οικειοθελώς τον εαυτό τους σε διαθεσημότητα. Συνεισφέρουν με αυτό τον τρόπο σ' αυτό που λέμε δημόσιο συμφέρον, ή δημόσιο καλό.
Γνωρίζουμε όλοι ότι τα διάφορα lockdown όσο σκληρά κι αν είναι δεν έχουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα και άρα ο ρόλος του εμβολίου παραμένει κορυφαίος.
Dr Ανδρέας Μαζαράκης
Καρδιολόγος