Μήνες ολόκληρους έχουμε μείνει απομακρυσμένοι, απομονωμένοι και αν βάλουμε στην άκρη το τεράστιο πρόβλημα της οικονομίας, δε φιλήσαμε, δεν αγκαλιάσαμε, δεν πήγαμε εκδρομή με τη Κοινο_Τοπία, δεν τραγουδήσαμε στη χορωδία της περιμένοντας ένα φως που θα έδειχνε πως όλο αυτό θα τελειώσει.
Και το φως φάνηκε λίγες μέρες πριν το τέλος αυτής της μοιραίας χρονιάς. Το εμβόλιο.!! Αρχίζουν οι σκέψεις και τα ερωτήματα. Είναι ασφαλές, για πόσο διάστημα μπορεί να μας προστατέψει, θα πρέπει να το κάνουν όλοι, θα φτάσει για όλους κλπ…κλπ. Η αμφισβήτηση είναι στη φύση του ανθρώπου. Έτσι και τη δεκαετία του 1950 με το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας στις Η.Π.Α που μόνο 0,6% των παιδιών εμβολιάστηκαν κι αν δεν ήταν ο Elvis Presley να εμβολιαστεί δημοσίως δε θα έφταναν να εμβολιαστούν το 80% των παιδιών.
Όμως με τι κριτήρια, με τι γνώσεις αμφισβητούμε την επιστήμη και τη πρόοδό της;
Λόγω δουλειάς (αν και συνταξιούχος τώρα) φρόντισα να πληροφορηθώ για λεπτομέρειες του τρόπου δράσης του εμβολίου και ενθουσιάστηκα για άλλη μια φορά με τον Άνθρωπο, την ευρηματικότητά του και τη φαντασία του, πράγματα που τον ξεχώρισαν πάνω στη γη και δημιουργεί επιτεύγματα.
‘‘Μα τόσο γρήγορα’’..είπαν πολλοί. Ναι ! Τόσο γρήγορα ! Γιατί δουλέψανε μερόνυχτα μεγάλα μυαλά πάνω στο ίδιο πρόβλημα χρησιμοποιώντας τη νέα τεχνολογία και τις ιδέες του σήμερα. Γιατί πέσανε πάρα πολλά χρήματα και ανταγωνισμός, επειδή ο κίνδυνος ήταν μεγάλος και καταστροφικός για τον πλανήτη ολόκληρο.
Όλα έγιναν όπως έπρεπε να γίνουν από τον Άνθρωπο του 21ου αιώνα για τους Ανθρώπους της γης.
Και με πόση συγκίνηση είδαμε πως παντού στο εξωτερικό Έλληνες επιστήμονες έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε Πανεπιστήμια και Ερευνητικά Κέντρα. Αλλά και μέσα στη χώρα ερευνητές καταθέτουν το λιθαράκι τους σε επιστημονικά περιοδικά και όχι στις διαδικτυακές πλατφόρμες που ο καθένας ανεξέλεγκτα λέει ό,τι θέλει για να εντυπωσιάσει και να προκαλέσει…
