Περπατώντας στους άδειους δρόμους της άλλοτε πολύβουης πόλης, βρέθηκα να συζητώ με έναν άνθρωπο που πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την οικονομία σε έναν παγκόσμιο κολοσσό για την μετά εποχή του κορονοϊού είπαμε πολλά και ενδιαφέροντα καταλήξαμε σε δύο συμπεράσματα. Το πρώτο ήταν πως για να πάει μπροστά η ζωή χρειάζεται τη φωτιά και τα ερωτηματικά, άλλωστε αυτά αποτελούν την κινητήριο δύναμη εξέλιξης του ανθρώπου και το άλλο πως οι πνευματικοί άνθρωποι θα πρέπει να βγουν στην επιφάνεια και να αποτελέσουν πρότυπα. Όλα δείχνουν πως ο covid-19 βαίνει προς το τέλος του και τα μηνύματα που θα πάρουμε ως κοινωνίες μέσα από αυτή την δοκιμασία θα μας ακολουθούν για τον υπόλοιπο αιώνα.
Αλλά ας δούμε τα γεγονότα από την αρχή… Στο τέλος του προηγούμενου και στις αρχές του αιώνα που διανύουμε ο αληθινός πολιτισμός άρχισε σιγά –σιγά να χάνει την αίγλη του, την ουσία του, την γοητεία του, λίγοι άνθρωποι κυρίως ρομαντικοί τον υπηρετούσαν με αξιοπρέπεια και αγάπη. Οι υπόλοιποι ας μου επιτραπεί η έκφραση ασέλγησαν πάνω στον όρο «πολιτισμός» με τον πιο απεχθή τρόπο. Στο όνομά του πήραν πακτωλό χρημάτων δυσανάλογο του έργου τους, στο όνομα του πολιτισμού πέρασαν τις όποιες διαστροφές τους ως καλλιτεχνική άποψη, ενώ κυβερνήσεις και καθεστώτα προσπάθησαν να προάγουν τις ιδεοληψίες τους στο όνομα της τέχνης… Από το 1990 μέχρι σήμερα πολλά είδαμε και βιώσαμε με την λεζάντα πολιτισμός…. Αλλά ας μην είμαστε αφοριστικοί, υπήρξαν και άνθρωποι που έκαναν την διαφορά και ας μην ήταν πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων δεν έχει καμιά απολύτως σημασία, μπορεί να πέρασαν στα ψιλά των εφημερίδων όμως το έργο τους δεν παραγράφεται και δεν διαγράφεται.
Με την πάροδο του χρόνου όλοι καταλαβαίνουμε πως ο πολιτισμός δεν είναι κάτι απλό, αλλά μας προσδιορίζει είναι ρούχο που το φοράμε κατάσαρκα και μας ακολουθεί στο διάβα της ζωής μας… Αυτό το ρούχο που γίνεται ένα με εμάς, πολλοί θα θελήσουν να το κατακερματίσουν και να μας το αφαιρέσουν . Πριν λίγες μέρες διάβαζα ένα άρθρο για τα τηλεοπτικά παιχνίδια επιβίωσης και εγκλεισμού τα οποία έκαναν την εμφάνισή τους στη χώρα μας (το 2000) στις αρχές του αιώνα που διανύουμε και μετά από 20 χρόνια τα φέρνουν και πάλι στο προσκήνιο στην εποχή που όλοι βιώνουμε τον προσωπικό μας εγκλεισμό για λόγους υγείας. Το ερέθισμα να ξεχνούν οι απλοί άνθρωποι το προσωπικό τους πρόβλημα και να ασχολούνται με την ζωή των άλλων μέσω της κλειδαρότρυπας. Η μυθοπλασία πέρασε σε δεύτερη και τρίτη μοίρα, οι όμορφες ελληνικές λέξεις, αλλοιώνονται, κακοποιούνται, παραφράζονται χάνουν το νόημα και την αξία τους… Ένα ακόμα πλήγμα ανάμεσα στα πολλά το θέατρο δεν υπάρχει πια, οι καλές μουσικές παραστάσεις επίσης. Προσπαθείς να καταλάβεις τι είναι μουσική και τι βρυχηθμός; Τα ακούσματα αλλοιώνονται.Τα βιβλία ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια που κανένας σχεδόν δεν τα διαβάζει και πολλοί τα έχουν ως ντεκόρ στις βιβλιοθήκες τους. Η αλήθεια είναι μια η μετά covid -19 εποχή θα σηματοδοτήσει μια νέα εποχή…. Αυτό γιατί ο άνθρωπος θα έχει πια την ανάγκη να ανακαλύψει τον άνθρωπο που κατοικεί στην ψυχή του.
Μέχρι τώρα μιλούσαμε και ασχολούμασταν όλοι με τον άνθρωπο του «φαίνεσθαι» τώρα πια ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε με τον άνθρωπο του «Είναι» … Εδώ έρχεται να βάλει την πέτρα του ο πολιτισμός και όχι το λιθαράκι, ο άνθρωπος για να σταθεί ως οντότητα θα πρέπει να κοιτάξει την εσωτερική του καλλιέργεια, τα πολλά λεφτά, τα πολυτελή αυτοκίνητα και τα μεγάλα σπίτια, δεν θα μπορούν πια να του προσφέρουν τίποτα μπροστά στην μοναξιά που θα νοιώθει. Ο πολιτισμός λοιπόν θα αποτελεί την παρηγορά του. Θα του κάνει παρέα και θα τον διδάξει πως να γίνει καλύτερος για να μπορέσει να προχωρήσει τη ζωή του.
Ήρθε η στιγμή όπου οι πνευματικοί άνθρωποι θα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να ακουστεί η φωνή τους η οποία είναι επιβεβλημένη . Εν ολίγοις η δημιουργία ηλεκτρονικών εφημερίδων με σκοπό την προαγωγή του πολιτισμού καθίσταται αναγκαία.
Καιρός λοιπόν αυτό τον δρόμο να ανοίξουν οι πνευματικοί άνθρωποι να χρησιμοποιήσουν τις νέες τεχνολογίες και τα ψηφιακά μέσα να περάσουν το έργο τους, να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, να λειτουργήσουν διαδραστικά με το κοινό, να του δώσουν ερεθίσματα και να ανοίξουν τα αυτιά τους στην κοινωνία να πάρουν από αυτή ερεθίσματα.Μόνο έτσι θα μπορέσει η ζωή μας να κυλίσει δημιουργικά και αρμονικά.
