Στο χθεσινό live του Big Brother, η Άννα Μαρία Ψυχαράκη, έκανε μια αναδρομή στους σημαντικότερους σταθμούς της ζωής της, από την γέννησή της μέχρι σήμερα.
Η παίκτρια του ριάλιτι, μίλησε για τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την ασθένεια που κόντεψε να της στοιχίσει τη ζωή και τα προβλήματα υγείας του αδερφού της.
«Γεννήθηκα σε μια πολύ όμορφη αγροτική οικογένεια με δυο ακόμα αδέλφια, αγόρια. Το σπίτι μας ήταν μικρό. Δεν είχαμε λεφτά. Είχαμε πολλά οικονομικά προβλήματα. Όταν ήμουν περίπου δυόμιση ετών ήπια χλωρίνη.
Με πήγαν στο νοσοκομείο, γιατί δεν ήμουν καλά και είχα πάθει ειλεό και ο γιατρός τους είπε ότι πεθαίνω και έπρεπε να με βαφτίσουν. Μια όμορφη γυναίκα εμφανίστηκε στον πατέρα μου στο νοσοκομείο την ώρα που εκείνος έκλαιγε και τον ρώτησε τι έχει. Του είπε ότι πεθαίνει το κοριτσάκι του και εκείνη του είπε να με τάξουν στον Άγιο Νικήτα. Έγινε το θαύμα και έγινα καλά. Είδατε τι δύναμη έχει ο κόσμος όταν προσεύχεται; Κάνει θαύματα.
Το 1985 γεννήθηκε ο αδερφός μου ο Αλέξης. Γεννήθηκε με πρόβλημα στα ματάκια του, ήταν τυφλό. Τότε είπε κάποιος στους γονείς μου να τον πάνε στην Αθήνα. Οι γιατροί δεν τον πρόσεξαν με αποτέλεσμα να κολλήσει μηνιγγίτιδα. Έξι μήνες ήταν εκεί στο νοσοκομείο οι γονείς μου, προσπάθησαν να το σώσουν με τους γιατρούς.
Ό,τι λεφτά είχαμε τα δώσαμε για να τον κάνουμε καλά αλλά δεν τα καταφέραμε. Ο Αλέξης μας δεν περπατάει, δεν μιλάει, δεν μασάει, δεν βλέπει αλλά πάντα χαμογελάει. Είναι ο άγγελος μας, μας τον έστειλε ο θεός. Είναι ο άγγελος φύλακάς μας.
Όταν ήμουν 15 ετών με ξαναχτύπησε ειλεός. Πέθαινα. Οι γονείς μου δεν άντεχαν άλλο. Ήμουν ένα μήνα στο νοσοκομείο. Ήμουν παντού καλωδιωμένη. Έφτασα 39 κιλά. Πάλι όμως τα κατάφερα και επέζησα.
Όταν ήμουν 8 ετών είχαμε μια περιπέτεια με συγγενείς μας και φύγαμε για να μην ξεσπάσει βεντέτα. Εκεί που πήγαμε με αποκαλούσαν “χωριάτα”, δεχόμενη πολύ bullying. Είχα απομονωθεί, πήγαινα στο σχολείο και δε μου μίλαγε κανένας. Με κοροϊδευαν γιατί δεν είχα λεφτά.
Το 2001 έφυγα στην Ιταλία για να σπουδάσω Έκανα αίτηση για υποτροφία και κάθε χρόνο έπρεπε να παίρνω όλα τα μαθήματα αν δεν τα κατάφερνα θα έπρεπε οι γονείς μου να πληρώσουν όλα τα λεφτά μαζί.
Καταλαβαίνετε τι άγχος είχα. Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα και κατάλαβα ότι είχα κερδίσει πήρα τηλέφωνο το μπαμπά μου. Το διάστημα 2002 με 2006 ήταν γεμάτο με πολλές δυσκολίες. Αναγκάστηκα να δουλέψω κρυφά από τους γονείς μου. Ήταν δύσκολα αλλά ωραία χρόνια.
Δούλευα σε ένα καφέ, εκεί πήγαινα πάντα και έπινα καφέ μόνη μου όπως πάντα. Ήταν ένας μήνας πολύ δύσκολος ήταν λίγο πριν δώσω τα τελευταία μου μαθήματα για το πτυχίο μου, πέρασα τα μαθήματα όλα, είχα φτιάξει την πτυχιακή μου, η δύναμή μου εκτινάχθηκε. Πήρα τον μπαμπά μου και του το ανακοίνωσα. Από τη χαρά του τράκαρε. Το 2006 μέχρι το 2008 ήμουν στη Ρώμη όπου πήγα για το μεταπτυχιακό μου. Εκεί μου δόθηκε και πάλι υποτροφία.
Το 2009 γύρισα στην Ελλάδα. Τα προβλήματα υγείας αυτή τη φορά χτύπησαν τον πατέρα μου. Παραλίγο να πεθάνει από καρδιά. Τα κατάφερε. Ο αδερφός μου είχε και πάλι προβλήματα υγείας, με κοίταξε μια μέρα σαν να με αποχαιρετά, έπαθε ανακοπή αλλά τα κατάφερε και επανήλθε. Το 2010 άνοιξα το δικό μου γραφείο ως δικηγόρος. Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά αλλά σταδιακά ο κόσμος δεν είχε χρήματα κι αναγκάστηκα να φύγω από εκεί που νοίκιαζα και να επιστρέψω στους γονείς μου. Έπεσα σε κατάθλιψη. Έπειτα ήρθα στην Αθήνα κι ασχολήθηκα με την δημοσιογραφία γιατί θέλω να ασχοληθώ με τα κοινά» είπε η Άννα Μαρία Ψυχαράκη.
