«Δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε παρά τον ίδιο τον φόβο» δήλωνε ο πρόεδρος Ρούσβελτ την μέρα της ορκωμοσίας του ως προέδρου των ΗΠΑ, τον Μάρτιο του 1933. Μια κουβέντα, που σήμερα εν μέσω της κυριαρχίας της πανδημίας μοιάζει τόσο επίκαιρη μα και τόσο απόμακρη. Κι αυτό γιατί ο κορωνοϊός ενδεχομένως να αφύπνισε τις ευρωπαϊκές ηγεσίες σχετικά με τα πρότερα αποτελέσματα των υφεσιακών τους πολιτικών, σε εγχώριο επίπεδο όμως, το πολιτικό παιχνίδι, μοιάζει σε τέλμα.
Από την μια η κυβερνώσα ΝΔ, ερχόμενη στην εξουσία με φόρα και με ένα ποσοστό σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις που δεν περίμενε κανείς, μοιάζει πλέον να έχει παραδοθεί στην δίνη των εξελίξεων. Κανείς δεν θυμάται πια τις υπερφίαλες υποσχέσεις της για «άμεσο επενδυτικό σοκ» 100 εκατ. ευρώ που δήθεν θα την έκανε να ανακτήσει την οικονομική αξιοπιστία της. Αντί αυτού, ακόμα δεν έχει εξηγήσει τους αρνητικούς ρυθμούς με τους οποίους έκλεισε το τελευταίο τρίμηνο του 2019(«θάνατος» του κοινωνικού μερίσματος)και το μόνο που έμεινε είναι τα τραγελαφικά επεισόδια της τηλεκατάρτισης και η αποψίλωση αρμοδιοτήτων του Άδωνι Γεωργιάδη. Η «αντιμετώπιση της πανδημίας» επέτρεψε στον υπουργό προστασίας του Πολίτη, να φέρει προς ψήφιση ένα αντισυνταγματικό νομοσχέδιο περιστολής των διαδηλώσεων, την στιγμή που τα ΜΜΕ καθήλωναν το κοινό(με τις κυβερνητικές ευλογίες) με δραματοποιημένα σποτ των κινήσεων Ερντογάν στον Έβρο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η πανδημία βέβαια λειτούργησε παραλυτικά και στους τομείς υγείας και παιδείας καθώς και εκεί παρατηρούνται αστοχίες, ελλείψεις και έλλειψη πολιτικής βούλησης. Επιπλέον αναπληρωτές σε δημοτικά γυμνάσια και λύκεια δεν προβλέπεται να προσλαμβάνονται με αποτέλεσμα των συνωστισμό των μαθητών σε μεγάλες τάξεις, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τα πεπραγμένα άλλων χωρών σε αντίστοιχους τομείς. Εν αντιθέσει το κοινό ακόμα δεν έχει συλλάβει εάν ο υπουργός υγείας έχει αρμοδιότητες…
Από την άλλη, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να έχει βρει βηματισμό. Η πανδημία, επιφέροντας το μέτρο των κοινωνικών αποστάσεων έχει καθηλώσει την προσπάθεια του να ανασυγκροτηθεί και να διευρυνθεί , ίσως ακόμα και να κάνει και μια γενναία αποτίμηση της ήττας του 14 μήνες πριν. Και κακά τα ψέματα, τέτοιες διαδικασίες προϋποθέτουν έντονη δια ζώσης αντιπαράθεση και όχι τηλεδιασκέψεις… Ο Τσίπρας ίσως έχει μπροστά του έναν προκλητικό αλλά και καθοριστικό για εκείνον χειμώνα, όπου καλείται να δείξει κατά πόσο μπορεί να βάλει στις ράγες την επιστροφή του στην εξουσία. Έναν χειμώνα που δείχνει πως η τύχη και οι συγκυρίες δεν θα ευνοούν πια τον Μητσοτάκη. Το ναρκοθετημένο μιντιακό πλαίσιο δεν μπορεί να αποτελεί πια δικαιολογία.
Αναμφίβολα η πανδημία έχει στρέψει το ενδιαφέρον της δημόσιας συζήτησης στα επίπεδα της επιβίωσης. Οι καταστάσεις δεν ευνοούν μακρόπνοους σχεδιασμούς και μεγαλεπήβολα σχέδια. Είναι ανάγκη όμως τώρα οι πολιτικές ηγεσίες να σχεδιάσουν το μέλλον. Η ακινησία είναι το πρώτο βήμα προς την οπισθοδρόμηση.
*Ο Διονύσης Γ. Γράψας είναι Ιστορικός και εργάζεται στην ιδιωτική δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
