Σε ανακοίνωσή του ο Σύλλογος Δασκάλων Νηπιαγωγών Πάτρας αναφέρει:
Η κυβέρνηση της ΝΔ φέρνει για ψήφιση - μέσα στο κατακαλόκαιρο νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, βάζοντας μπροστά τις μηχανές για να κάνει πράξη έναν ακόμα μύχιο πόθο της εργοδοσίας. Με αυτό επιδιώκεται η καθιέρωση νέων περιοριστικών μέτρων στην άσκηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, καθώς και καταστολή του βασικού δημοκρατικού δικαιώματος, της απεργίας και της ειρηνικής διαμαρτυρίας ή διαδήλωσης, που ο λαός μας και οι εργαζόμενοι κατέκτησαν με σειρά μακροχρόνιων και αιματηρών αγώνων. Το «νομοσχέδιο», αντιγραφή του χουντικού νόμου του 1971(!!!), ορίζει την αστυνομία ως ανώτατη αρχή καθώς της αναθέτει διευρυμένο και επιτελικό ρόλο. Πέρα από το ρόλο της στην επιβολή του νόμου, αναλαμβάνει καθήκοντα «ερμηνείας του νόμου». Θα μπορεί να καθορίζει τους περιορισμούς, που πρέπει να επιβληθούν σε μια διαδήλωση, να επινοεί δικούς της, να έχει τη διακριτική ευχέρεια να αποφασίζει εκ των προτέρων αν θα επιτραπεί μια δημόσια συνάθροιση, αν αυτή είναι αυθόρμητη, ποιοι περιορισμοί θα επιβάλλονται κ.λπ. Επανέρχεται ξανά η αστυνόμευση μέσα στα σωματεία, στους φοιτητικούς συλλόγους, στις διαδηλώσεις, στις συνελεύσεις.
Mε βάση το «νέο» νομοσχέδιο:
«Ο οργανωτής της διαδήλωσης οφείλει να γνωστοποιήσει στην κατά τόπο αστυνομία ή λιμενική αρχή την πρόθεσή του να καλέσει το ευρύ κοινό σε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση. Η γνωστοποίηση περιλαμβάνει τα στοιχεία ταυτότητας και επικοινωνίας του οργανωτή (φυσικό πρόσωπο), τον ακριβή τόπο, το χρόνο έναρξης, λήξης, το σκοπό και το δρομολόγιο της διαδήλωσης» (άρθρο 3).
Ο οργανωτής της συγκέντρωσης «συνεργάζεται άμεσα με την αρμόδια αστυνομική αρχή και ιδίως με τον Αστυνομικό Διαμεσολαβητή (σύνδεσμος μεταξύ διαδηλωτών και κράτους) και συμμορφώνεται στις υποδείξεις του παρέχοντας συνδρομή στην τήρηση της τάξης» (άρθρο 4).
Αν η κινητοποίηση (πορεία, συγκέντρωση, διαδήλωση) δε γνωστοποιηθεί «η αστυνομική αρχή δύναται να προβεί στη διάλυση της ανωτέρω συνάθροισης..” (άρθρα 3 και 9). Επιπλέον, «επικείμενη δημόσια συνάθροιση μπορεί να απαγορεύεται (κι αν ακόμα έχει γνωστοποιηθεί), αν επαπειλείται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια ή απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής» (άρθρο 8).
Ανάγεται σε ιδιώνυμο η συμμετοχή σε διαδήλωση, αφού:
«Ο οργανωτής δημόσιας συνάθροισης ευθύνεται για την αποζημίωση όσων υπέστησαν βλάβη της ζωής και της ιδιοκτησίας τους...» Με τη διάταξη αυτή ενορχηστρώνεται κι ανοίγει ο δρόμος για εκτεταμένες προβοκάτσιες (άρθρο 14).
Για την απαγόρευση λαμβάνεται υπόψη ο αριθμός των διαδηλωτών και η δυνατότητα της αστυνομίας για αλλαγή δρομολογίου ή τόπου συγκέντρωσης (άρθρο 7, παρ. 4).
«Εξουσιοδοτείται ο υπουργός δημόσιας τάξης να ρυθμίζει τα περί διάλυσης των συγκεντρώσεων» κατά το δοκούν και με συνοπτικές διαδικασίες (άρθρο 15).
Αυτό το νομοσχέδιο θα μείνει στα χαρτιά!
Δε θα περάσει η σιγή νεκροταφείου!
Να είναι σίγουροι, ότι, οι εργαζόμενοι θα ματαιώσουν στην πράξη κάθε προσπάθεια που έχει στόχο να τους βάλει φίμωτρο, να μετατρέψουν τους εργασιακούς χώρους σε γκέτο και την αντίσταση σε ποινικό αδίκημα.
Συλλαλητήριο στις 9 Ιουλίου 2020 στις 8 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας
