Κοντέψαμε να ξεχάσουμε τον κορονοϊό και λίγο έλειψε να χάσουμε και τις μυρωδιές της άνοιξης.
Και αυτό γιατί μία φρενοβλαβής 35άρα, κάπου μεταξύ τράπουλας και χειρομαντείας αποφάσισε να μετατρέψει τον εαυτό της σε δράστιδα ενός προμελετημένου εγκλήματος σε βάρος μιας άλλης γυναίκας που ζει εδώ και εβδομάδες το δικό της δράμα.
Η κοινωνία άρχισε να παρακολουθεί την υπόθεση εκδηλώνοντας πρωτοφανές ενδιαφέρον. Τα μηχανάκια της google «έσπαζαν» κάθε φορά που σημειωνόταν η παραμικρή εξέλιξη και αντίστοιχα οι τηλεθεάσεις εκτοξεύονταν σε επίπεδα πρωτοφανή.
Οι ειδικοί είναι πια αρμόδιοι να απαντήσουν για τα αίτια αυτής της κοινωνικής φρενίτιδας που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.
Όμως εμείς, οι απλοί άνθρωποι, μπορούμε να ιχνηλατήσουμε (για να θυμηθούμε και λίγο από κορονοϊό) επιδερμικά και ουσιαστικά τις τάσεις μίας κοινωνίας που «έπεσε με τα μούτρα» για να μάθει τα πάντα για την ζωή δύο γυναικών που πρωταγωνίστησαν σε αυτή την ιστορία.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο: γύρω μας έχει στηθεί μία ολόκληρη βιομηχανία που παράγει εικόνα. Ένα σύστημα που υπόσχεται ομορφιά, «αεράτη εμφάνιση» και εξασφαλισμένη επιτυχία στην απόκτηση ή στην ανάκτηση της ανθρώπινης αυτοεκτίμησης.
Μίας αυτοεκτίμησης που δεν κερδίζεται πια με τη γνώση, τις αξίες και την αλληλέγγυα στάση του ανθρώπου, αλλά με ψεύτικες προσδοκίες που «αλαλάζουν» μεταξύ καφετέριας, κομμωτηρίου, ινστιτούτου αισθητικής και γυμναστηρίου.
Χάσαμε πολλές ευκαιρίες ως άνθρωποι να γίνουμε πιο ουσιαστικοί. Να σκεφτούμε και να συζητήσουμε σοβαρά για τις ζωές μας. Περάσαμε δύο δεκαετίες «καρφωμένοι» σε τηλεοπτικούς δέκτες για να μάθουμε το «ποια πήγε με ποιόν, ποιος με ποια» τι φόρεσαν πριν και μετά και πώς τα είδωλά μας (ο Θεός να τα κάνει) φτιάχνουν σώμα, γλουτούς και φέτες κοιλιακούς.
Και η «άρρωστη» φιλοσοφία μετατράπηκε σε μονόλογο, χωρίς έστω μικρά διαλείμματα και υγιείς αναλαμπές. Και το… ερώτημα ποιος επώνυμος πήγε με ποια, «έσφιξε» στον μικρόκοσμό μας, με κύριο πιάτο το κουτσομπολιό, και επιδόρπιο την ποθούμενη αυτοεκτίμηση που θα μας προσφέρει αυτή η βιομηχανία.
Με λίγα λόγια, η κοινωνία συνεχίζει συστηματικά και αδιάκριτα να εκτοξεύει «οξύ», παραμορφώνοντας την ίδια τη σκέψη και μετατρέποντας την υγιή κοινωνική ζύμωση σε ένα πηγάδι άσκοπης, άγονης και άρρωστης παραφιλολογίας.
Πήραμε λοιπόν όλοι την απάντηση για το μεγάλο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Ποια ήταν η μία, ποια ήταν η άλλη και ποιος ήταν η αιτία. Και αφού ικανοποιήθηκαν όλες οι πλευρές και οι γωνίες της περιέργειάς μας, παίρνει σειρά η ανάλυση των γεγονότων στο τραπέζι του καφέ, ή ακόμη και στο κινητό, που «αρπάζει φωτιά» για το προφίλ της δράστιδας, του θύματος και του «μήλου της έριδος».
Κι έτσι, έφυγε η άνοιξη, χάθηκαν οι μυρωδιές, εξαφανίστηκαν οι μικρές και οι μεγάλες μας ευκαιρίες!
Αυτά και εις ανώτερα…