Το σχέδιο ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής των 750 δις ευρώ, δείχνει ότι οι αγώνες που έδωσαν οι προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη και την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια απέδωσαν καρπούς. Ένα όλο και μεγαλύτερο τμήμα των Ευρωπαίων πολιτικών και πολιτών, αντιλαμβάνονται ότι η ΕΕ δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις παγκόσμιες προκλήσεις και να προχωρήσει μπροστά χωρίς πνεύμα αλληλεγγύης και ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης.
Με το Πράσινο Ευρωπαϊκό Σχέδιο ως ατμομηχανή μιας νέας στρατηγικής ανάπτυξης και απασχόλησης, η ανάκαμψη οφείλει να υπηρετήσει τη δημοκρατική λογοδοσία, το κράτος δικαίου, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την ποιοτική εκπαίδευση και περίθαλψη, ισχυρές και αποτελεσματικές δημόσιες υπηρεσίες, καινοτόμες επιχειρήσεις και παραγωγή δημιουργικών πολιτιστικών προϊόντων.
Όπως τόνισε και το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, η ανάκαμψη πρέπει να έχει κοντοπροθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους για την επίτευξη της βιώσιμης ανάπτυξης, της ψηφιακής μετάβασης, της ισότητας των φύλων, των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Κατά συνέπεια, απαιτούνται από την πλευρά της ΕΕ,
Επιτάχυνση των διαδικασιών, ώστε να καλυφθεί ο χαμένος χρόνος μέχρι να φτάσουμε στην προχθεσινή πρότασή της, την ώρα που οι περισσότεροι “ανταγωνιστές” μας έχουν ήδη μπει στην υλοποίηση τέτοιων προγραμμάτων εδώ και μήνες, χωρίς την πολυπλοκότητα της ΕΕ και μάλιστα, σε σχετικά ενιαίες οικονομίες.
Κοινοί, δεσμευτικές για όλες τις χώρες, ευρωπαϊκοί κανόνες διαφάνειας, με συνεχή αναβάθμιση του ρόλου των αρμοδίων φορέων και διαμόρφωση νέων εργαλείων καταγραφής και δημοσιοποίησης κάθε δαπάνης, εν είδη ΔΙΑΥΓΕΙΑΣ, ώστε να υπάρχει λογοδοσία και να εμπεδώνεται αίσθημα δικαίου, επομένως και εμπιστοσύνης μεταξύ ΕΕ και πολιτών.
Και τέλος,
Ένα νέο πρόσημο, δημοκρατικό, συμμετοχικό, με στόχο την εκκίνηση μιας συνολικότερης προσπάθειας, που θα οδηγεί το συλλογικό μας οικοδόμημα σε μια βιώσιμη, πράσινη ανάπτυξη, που θα παράγει έναν νέο, υγιή πλούτο, με πολυεπίπεδη στόχευση και περιφερειακό σχεδιασμό, που θα αμβλύνει τις κοινωνικές ανισότητες μεταξύ χωρών, περιφερειών αλλά και στις τοπικές κοινωνίες.
Είναι ευκαιρία, να ολοκληρωθεί επιτέλους με τόλμη και αποφασιστικότητα για αλλαγή αυτό το πρώτο αισιόδοξο βήμα, ώστε να ξαναβρεί η ΕΕ τις ρίζες της, να αφουγκραστεί τις προοπτικές της νέας οικονομίας, να οδηγήσει την Ευρώπη σε νέες κατακτήσεις που θα υπηρετούν τον άνθρωπο και θα την καταστήσουν και πάλι φάρο αξιών και δημοκρατίας.
Τώρα, σε ότι αφορά την πορεία της χώρας και τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου:
Η πανδημία καθώς και τα μαθήματα της τελευταίας δεκαετίας, επιβάλλουν αλλαγή πορείας για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε σε όσα έρχονται.
Η κυβέρνηση οφείλει να αφήσει στην άκρη τα επικοινωνιακά τερτίπια με μηνύματα του τύπου αλλάξαμε την εικόνα της Ελλάδας – μέχρι την επόμενη κρίση; -, γιατί δυστυχώς ακόμα είναι ζωντανές οι πολιτικές αντιλήψεις που θα έπρεπε να έχουν λάβει τέλος το 2009, αλλά παραμένουν ακόμη ισχυρές, με αποτέλεσμα την παραγωγή πολιτικών συμπεριφορών οι οποίες μόνον ως ασυλλόγιστες μπορούν να χαρακτηριστούν.
Κεντρικό ζήτημα για εμάς, τους Έλληνες, είναι η ορθή αξιοποίηση των πόρων που μας αναλογούν. Και αυτό γιατί πρέπει να έχουμε διδαχθεί από την προηγούμενη οικονομική κρίση που χτύπησε την χώρα μας, ότι η σπατάλη και η κακοδιαχείριση μας έφεραν στο χείλος του γκρεμού.
Άρα, ο τρόπος διαχείρισης των κονδυλίων που θα διατεθούν από την ΕΕ για την ανάκαμψη έχει εξαιρετική σημασία. Θα αποτελέσουν ευκαιρία για τον εκσυγχρονισμό της χώρας στο πλαίσιο ενός νέου μοντέλου ανάκαμψης; Ή για άλλη μια φορά θα καταστούν εργαλείο πελατειακών και αδιαφανών πρακτικών;
Τόσο σε ό,τι αφορά την κυβέρνηση όσο και την αξιωματική αντιπολίτευση, δεν μπορεί να υπάρξει συνταγή για το μέλλον, με παλιά υλικά.
Γιατί και οι προτάσεις που ανακοίνωσε στο Ζάππειο ο ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από τις παροχές, δεν έδειξαν να αποτελούν τμήμα ενός γενικότερου σχεδίου ούτε ήταν πειστικές σε ό,τι αφορά το δημοσιονομικό πλαίσιο.
Το επικοινωνιακό και μόνο αμπαλάρισμα οικονομικών, εργασιακών και ασφαλιστικών εξαγγελιών και από την κυβέρνηση και από την αξιωματική αντιπολίτευση, δείχνει αδυναμία σχεδιασμού ενός καλύτερου, αλλά κυρίως διαφορετικού μέλλοντος.
Παραμένει ζητούμενο,
Η διαμόρφωση ενός εθνικού σχεδίου, σε συνεννόηση με όλες τις πολιτικές δυνάμεις, για να μην επαναληφθούν τα λάθη της κομματικής ιδιοτέλειας που είδαμε την περασμένη δεκαετία.
Και,
Η οικοδόμηση μιας πολιτείας δημοκρατικά και συμμετοχικά λειτουργούσας, με θεσμούς που να το επιβεβαιώνουν εμπράκτως, με κανόνες ίδιους για όλους, χωρίς εξαιρέσεις, που να καθιστούν κενό γράμμα την ισονομία, την αξιοκρατία, τη διαφάνεια, τη λογοδοσία, την κοινωνική δικαιοσύνη και το κράτος δικαίου.
Η ευθύνη των προοδευτικών δυνάμεων για τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων που θα συμβάλουν προς αυτήν την κατεύθυνση, είναι και μεγάλες και ιστορικές.
Αν δεν πράξουν το αυτονόητο, θα καταστούν αχρείαστες για την πατρίδα και την Ελληνική κοινωνία.
Είναι ώρα πια, για μια διαφορετική αρχή.
