Μετά την τεράστια επιτυχία του βιβλίου της, η Μισέλ Ομπάμα και το "Becoming" έγιναν ντοκιμαντέρ στο Netflix. Η πρώην Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ σε ρόλο αφηγήτριας μιλά για διάφορες στιγμές της ζωής της, όπως για τα παιδικά της χρόνια, τη γνωριμία με τον Μπαράκ, τη ζωή τους στον Λευκό Οίκο αλλά και για τα μελλοντικά της σχέδια. Συγκινεί με την εξομολόγησή της ότι η απόφαση να αποκτήσει παιδιά, ήταν μια "παραχώρηση" που της κόστισε σε φιλοδοξίες και όνειρα, αφού είχε ήδη την ίδια επαγγελματική καταξίωση και ήταν ίση του Μπαράκ.
Όπως τόνισε, όταν συνάντησε τον σύζυγό της, αισθάνθηκε ότι έπρεπε να ανέβει για να γίνει "ισότιμή" του. "Η σχέση μου με τον Μπαράκ αφορούσε την ισότιμη συνεργασία μας. Αν έπρεπε να έχω μοναδική φωνή μ' αυτόν τον ισχυρογνώμονα άνδρα, έπρεπε να σηκωθώ και να τοποθετήσω τον εαυτό μου σε τέτοιο σημείο ώστε να είμαι ίση του" σημείωσε και αναφορικά με τη γέννηση της 21χρονης Μαλία και της 18χρονης Σάσα είπε ότι αυτή άλλαξε τη δυναμική τους.
"Το γεγονός που άλλαξε τη σχέση μας ήταν η γέννηση των παιδιών μας. Δεν ήμουν πραγματικά έτοιμη γι' αυτό. Μου το έκανε δυσκολότερο. Έπρεπε να δώσω κάτι και αυτό ήταν οι φιλοδοξίες και τα όνειρά μου. Έκανα αυτήν την παραχώρηση όχι γιατί μου είπε "πρέπει να παραιτηθείς από τη δουλειά" αλλά επειδή αισθανόμουν ότι δεν μπορώ να τα κάνω όλα και έτσι πρέπει να μετριάσω τις φιλοδοξίες μου, πρέπει να κάνω πίσω" πρόσθεσε η πρώην Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ.
Σε άλλα σημεία του ντοκιμαντέρ ο Μπαράκ εμφανίζεται να τη στηρίζει από τα παρασκήνια των σόου όπου εμφανίστηκε για να προωθήσει τη βιογραφία της "Becoming". Η Μισέλ επίσης είπε ότι το ζευγάρι "δεν θέλει να παραμείνει στην πρώτη γραμμή για πάντα" και φάνηκε να υπαινίσσεται ότι σύντομα θα αποχωρήσουν από τα φώτα της δημοσιότητας. "Ο Μπαράκ και εγώ δεν θέλουμε να είμαστε στην πρώτη γραμμή για πάντα. Ούτε για πολύ περισσότερο" είπε χαρακτηριστικά.
Όμως η Μισέλ έχει τη στήριξη και από τις δύο κόρες της. Στο ντοκιμαντέρ "Becoming" εμφανίζεται η Μαλία, να συμπαραστέκεται από τα παρασκήνια στη μητέρα της σε ένα από τα σόου για την προώθηση του βιβλίου της. Η Μαλία, που σπουδάζει στο Χάρβαρντ, πλησιάζει τη μητέρα της ενώ υπογράφει ένα βιβλίο: "Γεια σου μικρή πατάτα" την αποκαλεί η Μισέλ και οι δυο τους αγκαλιάζονται. Τότε η Μαλία περηφανεύεται για την επιτυχία της μαμάς της στο σόου και είπε ότι την έκανε να νιώσει ότι άξιζε ο χρόνος τους στον Λευκό Οίκο.
"Είναι σαν να λέμε, να πάρει, αυτά τα οκτώ χρόνια δεν πήγαν χαμένα. Οι άνθρωποι είναι εδώ επειδή πραγματικά πιστεύουν στην ελπίδα και την αγάπη και στους άλλους ανθρώπους" είπε η τότε 20χρονη Μαλία που πρόσθεσε ότι κλαίει κάθε φορά που παίζει ένα τραγούδι του Στίβι Γουόντερ στα σόου της μαμάς της. Τόσο η Μαλία όσο και η Σάσα μιλούν στο ντοκιμαντέρ με περηφάνια για τη μητέρα τους και λένε ότι η Μισέλ θα έπρεπε να είναι περήφανη για τον εαυτό της "γιατί αυτό είναι το σημαντικότερο πράγμα".
Η Μισέλ μιλά και το τραύμα της ζωής της που είναι η χαμηλή προσέλευση στις κάλπες, ιδίως ανάμεσα στους Αφροαμερικανούς ψηφοφόρους. "Καταλαβαίνω τους ανθρώπους που ψήφισαν τον Τραμπ. Αλλά οι άνθρωποι που δεν ψήφισαν καθόλου; Οι νέοι, οι γυναίκες... φίλε, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι ένα παιχνίδι. Όχι μόνο γι' αυτές τις εκλογές αλλά κάθε φορά στις ενδιάμεσες εκλογές. Κάθε φορά που ο Μπαράκ δεν λάμβανε τους συνέδρους που χρειαζόταν, ήταν επειδή οι υποστηρικτές μας δεν εμφανίζονταν. Έπειτα από τόση δουλειά, απλώς δεν μπορούσαν να ασχοληθούν να ψηφίσουν. Αυτό είναι το τραύμα μου" εξομολογήθηκε. Θυμάται επίσης και τη στιγμή που έφυγαν από τον Λευκό Οίκο μετά την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ, λέγοντας ότι όταν μπήκαν στο Air Force One άρχισε να κλαίει. Σε συνέντευξή της στην Όπρα το 2018 είχε πει ότι έκλαιγε για μισή ώρα "όταν μπήκαμε στο αεροπλάνο έκλαιγα για 30 λεπτά. Νομίζω ότι ήταν η ανακούφιση έπειτα από οκτώ χρόνια που προσπαθούσα να τα κάνω όλα τέλεια". Η Μισέλ μίλησε και για την αλλαγή του ενδυματολογικού κώδικα στους μπάτλερ του Λευκού Οίκου καθώς δεν ήθελε οι κόρες της να μεγαλώνουν βλέποντας Αφροαμερικανούς ενήλικες να σερβίρουν φορώντας σμόκιν. Μάλιστα, είπε ότι παρακάλεσε τις οικιακές βοηθούς να αφήνουν τις κόρες της να καθαρίζουν μόνες τους τα δωμάτιά τους γιατί δεν θα είχαν όλη τους τη ζωή προσωπικό να τις βοηθάει. Αποκαλύπτει κιόλας ότι το τελευταίο βράδυ στον Λευκό Οίκο οι κόρες της φώναξαν τους φίλους τους για ένα τελευταίο πιτζάμα πάρτι και το επόμενο πρωινό προσπαθούσε να βγάλει έξω τα παιδιά πριν από την τελετή ορκωμοσίας αλλά εκείνα ήθελαν ένα εξαιρετικό πρωινό. Τέλος,αναφέρθηκε και στον θάνατο του πατέρα της το 1991 για τον οποίο είπε ότι δεν το έχει ξεπεράσει ακόμη. "Ο πόνος της απώλειας είναι ένα κενό που ακόμη δεν έχω ξεπεράσει. Σκέφτομαι διαρκώς όσα μας έδωσε και όσα δεν πρόλαβε να δει".
