Ανοίγει ξανά η υπόθεση της τραγωδίας της Marfin δέκα χρόνια μετά τον θάνατο τριών ανθρώπων από εμπρησμό.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Open, στο τμήμα Κρατικής Ασφάλειας έχει δημιουργηθεί μία μικρή ομάδα αστυνομικών που έχει ανοίξει και πάλι το φάκελο της υπόθεσης. Μάλιστα πριν από λίγο διάστημα ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είχε ζητήσει από τους επιτελείς της ΕΛ.ΑΣ. να ανοίξουν και πάλι το φάκελο. Όπως τους είπε πρέπει να εξεταστούν βίντεο, φωτογραφίες καθώς και πιθανά κενά που μπορεί να υπήρξαν στην υπόθεση.
Σε ερώτηση του Open TV προς τους αξιωματικούς της ασφάλειας αναφορικά με το εάν δέκα χρόνια μετά θα μπορέσουν να βρουν κάτι η απάντηση ήταν ότι «αυτό το έγκλημα είχε τρεις νεκρούς και ότι είναι ένα έγκλημα το οποίο δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητο». Σε ερώτηση για το εάν υπάρχουν κενά που μπορούν να εκμεταλλευτούν η απάντηση ήταν θετική: «Σε αυτή την έρευνα υπάρχουν κενά γι αυτό και ανοίγει ξανά ο φάκελος».
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΜΕ ΤΡΕΙΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΓΓΕΝΗΤΟ ΠΑΙΔΙ
Το ημερολόγιο έδειχνε 5 Μαϊου 2010 όταν γραφόταν μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Η Ελλάδα ζούσε τις πρώτες μέρες του μνημονίου. Οι Έλληνες ήταν στους δρόμους. Χιλιάδες πολίτες συμμετείχαν στο μεγαλειώδες συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας. Ίσως το πιο μεγάλο που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια.
Ξαφνικά και ενώ όλα κυλούσαν ειρηνικά η ατμόσφαιρα άρχισε να μυρίζει μπαρούτι. Ξεσπούν επεισόδια. Ο διαδηλωτές προσπάθησαν να απομονώσουν τους ταραξίες που είχουν παρεισφρύσει στο συλλαλήτηριο αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Έγινε η πρώτη επίθεση στο βιβλιοπωλείο Ιανός και λίγο αργότερα ακολουθεί ο εμπρησμός στην τράπεζα Marfin στην οδό Σταδίου. Επικρατεί πανικός και σκηνές αλλοφροσύνης καθώς οι υπάλληλοι τρέχουν να σωθούν από το φλεγόμενο κτίριο και τους καπνούς που τους κόβουν την ανάσα.
Δυστυχώς 3 νέοι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να βγούν από το κτίριο και βρίσκουν τραγικό θάνατο. Η Αγγελική Παπαθανασοπούλου και το αγέννητο μωρό της, η Παρασκευή Ζούλια και ο Επαμεινώνδας Τσάκαλης. Η τραγωδία της Marfin συγκλονίζει το πανελλήνιο και δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο.
Όσοι καταφέρνουν να βγουν ζωντανοί περιγράφουν τις εφιαλτικές στιγμές που έζησαν. Βγαίνουν μπαρουτοκαπνισμένοι από το κτίριο και δεν μπορούν να καταλάβουν τι συνέβη. Γιατί δολοφονήθηκαν κάποιοι συνάδελφοί τους. Γιατί περι δολοφονιών πρόκειται. Και γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη.
Ο τόπος της τραγωδίας μετατρέπεται σε τόπο προσκυνήματος. Χιλιάδες πολίτες συρρέουν για να αφήσουν ένα λουλούδι και να αποτίσουν φόρο τιμής. Όμως τα λουλούδια δεν θα φέρουν τους ανθρώπους πίσω. Και οι δικοί τους άνθρωποι θα αναρωτιούνται για όλη τους την ζωή τι έφταιξε και χάθηκαν έτσι τα παιδιά τους. Και γιατί τα χέρια που τους πήραν την ζωή δεν θα τιμωρηθούν όπως φαίνεται ποτέ.
