Είναι δεδομένο πως η πανδημία του κορωνοϊούCovid-19 θα επηρεάσει καθοριστικά το ΑΕΠ της χώρας, καθώς αυτό εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τον τουρισμό, ο οποίος πλήττεται άμεσα. Είναι επίσης δεδομένο πως η πόλη μας δεν απολαμβάνει σημαντικά οφέλη από τον συνολικό εισερχόμενο τουρισμό. Η μαρίνα της Πάτρας, η οποία αποτέλεσε στο παρελθόν σημαντικό πόλο έλξης διερχόμενων σκαφών αναψυχής, κυρίως ιστιοφόρων, ενισχύοντας σε ένα βαθμό τη δοκιμαζόμενη τοπική μας οικονομία, απαξιώνεται συστηματικά από το Δήμο Πατρέων.
Με αφορμή ένα θέμα που αφορούσε τη μαρίνα κατά την τηλεδιάσκεψη της 30ής Απριλίου 2020 της Επιτροπής Ποιότητας ζωής, το σπιράλ έθεσε στη Δημοτική Αρχή μια σειρά από πολύ σημαντικά ερωτήματα:
-Γιατί τόσα χρόνια ο Δήμος δεν προβαίνει στα απαιτούμενα έργα συντήρησης της μαρίνας;
-Γιατί τα τέλη που πληρώνουν οι δημότες της πόλης και επισκέπτες που ελλιμενίζουν τα σκάφη τους δεν ανταποδίδουν ποιοτικές υπηρεσίες;
-Γιατί ο Δήμος απαξιώνει την όποια άφιξη τουριστών;
-Γιατί με την πολιτική του αδιαφορεί για την απώλεια δεκάδων θέσεων εργασίας συμπολιτών μας, που την καλοκαιρινή σεζόν ζουν από τη μαρίνα (προμηθευτές καυσίμων, ψυκτικοί, μηχανικοί, ενοικιαστές αυτοκινήτων, πράκτορες σκαφών κλπ);
Οι απαντήσεις που δόθηκαν δεν ήταν καθόλου πειστικές!
Σε μία σύντομη ιστορική αναδρομή η μαρίνα της Πάτρας, από την στιγμή που παραχωρήθηκε στον Δήμο Πατρέων το 2012 από τον ΟΛΠΑ, μέσω μιας σειράς παρεμβάσεων και προώθησης σημείωσε αξιοσημείωτη αύξηση επισκεψιμότητας. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, η εν λόγω υποδομή υποφέρει από την παντελή έλλειψη συντήρησης σε συνδυασμό με τη φυσική φθορά του χρόνου και τα έντονα φυσικά φαινόμενα. Χαρακτηριστικά δε είναι τα δημοσιεύματα που αναφέρονται σε «πλήρη διάλυση» και τη «μαρίνα της ντροπής». Αυτονόητα, αυτό έχει στοιχίσει στην πόλη σε έσοδα, θέσεις εργασίας ενώ έχει συμβάλλει στην δυσφήμιση της.
Συμπληρωματικά δε και σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις για τις τουριστικές συνήθειες εν μέσω πανδημίας, η συγκεκριμένη μορφή τουρισμού αναμένεται να μην πληγεί ιδιαίτερα συγκριτικά με τις άλλες μορφές, δεδομένου ότι αποτελεί μια σχετικά απομονωμένη μορφή ταξιδιού με αποτέλεσμα ο ταξιδιώτης να μην εκτίθεται σε μεγάλο κίνδυνο, αφού δεν έρχεται σε επαφή με άλλες ομάδες ανθρώπων.
Άλλες πόλεις της χώρας επενδύουν στις μαρίνες τους και ετοιμάζονται να υποδεχτούν τον σχετικό τουρισμό. Κοντινότερο (γεωγραφικά και χρονικά) παράδειγμα αποτελεί η επένδυση της Πρέβεζας σε μία μαρίνα με 300 θέσεις ελλιμενισμού.
Δυστυχώς, φαίνεται πως και αυτή η ευκαιρία πάει χαμένη για την πόλη της Πάτρας.
