Η πατρίδα μας δοκιμάζεται σκληρά από την πανδημία του κορωνοϊού και εξαιτίας αυτής όλες και όλοι είμαστε σε μια διαρκή και αδυσώπητη αναμέτρηση με τα όρια μας, με τους ίδιους τους εαυτούς μας.
Ζούμε μια πρωτόγνωρη και εξαιρετικά δυσμενή κατάσταση, με την αίσθηση ότι έχουμε βυθιστεί σε ένα βαθύ σκοτάδι.
Είναι επόμενο να συμβαίνει αυτό, καθώς στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, εκτός από τον κορωνοϊό, η καθεμιά και ο καθένας από εμάς κουβαλάει κι έναν προσωπικό «σταυρό», μεγαλύτερο ή μικρότερο δεν έχει σημασία. Κουβαλάει, πάντως, έναν «σταυρό».
Κι έρχονται αυτές οι Άγιες Ημέρες να αποτελέσουν για τον κάθε άνθρωπο την ευκαιρία να αντλήσει πλήθος διδαγμάτων για τον τρόπο που πρέπει να ζει και να συμπεριφέρεται. Να προβληματιστεί για τη ζωή που κάνει και για το εάν αυτή και σε ποιο βαθμό συμβαδίζει με την πίστη του.
Δυστυχώς, στο μάταιο κόσμο που ζούμε, πολλές φορές η προσπάθειά μας να ανταποδώσουμε τα πυρά που δεχόμαστε καθημερινά συνήθως οδηγεί σε έναν συνεχή και αδιέξοδο πόλεμο. Σε έναν πόλεμο με οδυνηρές πολλές φορές συνέπειες, που συντελούν εν τέλει στην απώλεια της ψυχής μας. Αξίζει; Και βέβαια όχι!
Είναι η αληθινή αγάπη, η ταπεινότητα, η υπομονή, η αλληλεγγύη που θα μας απαλλάξουν από τα πάθη μας και θα μας βοηθήσουν να ανεβούμε τον Γολγοθά μας, προσδοκώντας δικαίως στη λύτρωση μας.
Διότι στην κορύφωση της ανηφορικής πορείας μας διαφαίνεται ήδη ένα φως, που γίνεται όλο και πιο μεγάλο, πιο λαμπερό. Είναι η επερχόμενη Ανάσταση του Κυρίου μας, σύμβολο ελπίδας και αισιοδοξίας, σύμβολο και της δικής μας Ανάστασης.
Ας σημάνει, λοιπόν, το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης του Θεανθρώπου και την αφετηρία για τη συλλογική και προσωπική Ανάσταση μας, την αναζωογόνηση της προσδοκίας μας ότι θα έλθουν καλύτερες μέρες, αρκεί να το πιστέψουμε και να το επιδιώξουμε!