Βλέποντας την εξέλιξη του ιού COVID19 στην Ελλάδα, μπορούμε για πολλά να κάνουμε απολογισμό. Ένα από αυτά είναι η υπεύθυνη στάση που έχει κρατήσει ο λαός μας σε σχέση με την εξάπλωση του ιού. Η φυσική αποστασιοποίηση, το λεγόμενο «Μένουμε Σπίτι» που έγινε και η μοναδική κυβερνητική τακτική και καμπάνια, δεν είναι ατομική υπόθεση όπως θέλουν να το παρουσιάσουν. Είναι πράξη βαθιάς αλληλεγγύης προς τους δίπλα μας. Στις ευπαθείς ομάδες, στους ανθρώπους που ενδέχεται να νοσήσουν πιο βαριά από τον ιό. Είναι πράξη αλληλοβοήθειας, σεβασμός προς τους γιατρούς που κάνουν τιτάνιες προσπάθειες σε ένα υποστελεχωμένο και ρημαγμένο ΕΣΥ που υπολειτουργεί. Αυτή η στάση μας, έχει συμβάλει σημαντικά στο να κρατήσουμε χαμηλά τον αριθμό των κρουσμάτων. Η γενική εικόνα είναι ότι ο αυτοπεριορισμός λειτουργεί, τα μέτρα ατομικής προστασίας λαμβάνονται, ο λαός μας μεριμνά για την προστασία του.
Αν ο περιορισμός της κυκλοφορίας ήταν μέτρο ιατρικό και επιτακτικό στην αρχική φάση της εισαγωγής του ιού και της εξάπλωσης του στη χώρα μας, σίγουρα αναμέναμε να ακολουθήσουν ενέργειες όπως οι προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, η περαιτέρω ενίσχυση του ΕΣΥ, η διάθεση μασκών – γαντιών – υλικών σε όλα τα νοσοκομεία, η παροχή μέτρων προστασίας για τους εργαζόμενους, τα μαζικά διαγνωστικά τεστ σε όλους τους συμπτωματικούς, κ.α. Η κυβέρνηση μας λέει καθημερινά τι πρέπει να κάνουμε εμείς για την αντιμετώπιση του ιού, η ίδια όμως κάνει πολύ λιγότερα ως τίποτα. Η δημόσια υγεία δεν είναι ατομική ευθύνη αλλά ευθύνη του οργανωμένου κράτους. Τίποτα όμως από αυτά δεν έγινε. Αντιθέτως βρεθήκαμε απέναντι σε ανακοινώσεις περεταίρω περιορισμών της κυκλοφορίας, απέναντι σε κλείσιμο δημόσιων χώρων μετά από fake news και στημένα ρεπορτάζ, σε ολόκληρη τη χώρα.
Στην Πάτρα, πριν 10 ημέρες ενημερωθήκαμε ότι «κλείνουν» το Νότιο Πάρκο και η Πλαζ, έπειτα από παρέμβαση της Περιφέρειας. Θεωρήσαμε τις αποφάσεις αυτές παράλογες και υπερβολικές. Αφενός γιατί υπάρχει πολύ μεγαλύτερος κίνδυνος για άλλες περιπτώσεις συνωστισμού εντός της καθημερινότητάς μας, αφετέρου γιατί δε μπορεί όλα σε αυτή τη χώρα να αντιμετωπίζονται με απαγορεύσεις. Άλλο πράγμα η ενημέρωση, οι συστάσεις και η επιτήρηση και άλλο η περίφραξη και τα κάγκελα. Ιδιαίτερα δε όταν τα κάγκελα είναι η μοναδική τακτική αντιμετώπισης. Ως προς την αποτελεσματικότητα αυτής της απαγόρευσης, μια σκέψη αντανακλαστική ήρθε: Πως είναι δυνατόν να είναι αποτελεσματικός ο περεταίρω περιορισμός του κόσμου σε ακόμα μικρότερο δημόσιο χώρο.
Χτες η Δημοτική Αρχή εισηγήθηκε το κλείσιμο και της Μαρίνας, από το θεατράκι ως την Πλαζ και μετά από σχετική απόφαση σήμερα έκλεισε και αυτή η περιοχή. Δεν συμφωνούμε ούτε με αυτή την απόφαση! Μείναμε έκπληκτοι γιατί ο Δήμος διαφώνησε στην προηγούμενη απόφαση για κλείσιμο Νοτίου Πάρκου και Πλαζ. Ο περιορισμός των δημόσιων ευρύχωρων χώρων περιπάτου, θα δημιουργήσει μεγαλύτερο συνωστισμό, άρα περισσότερους κινδύνους. Θεωρούμε δε ότι το θέμα έπρεπε να είχε τεθεί στην τηλεδιάσκεψη που πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα.
Επιμένουμε: Ο Δήμος να βελτιώσει την καθαριότητα και τις απολυμάνσεις. Αυτό που κάνει, να το κάνει με μεγαλύτερη συχνότητα. Είμαστε βέβαιοι ότι η τακτική των περαιτέρω απαγορεύσεων δεν προσθέτει όφελος. Θα πρέπει να ανοίξουν άμεσα όλοι οι δημόσιοι χώροι και παράλληλα να συνεχίσει την εκστρατεία ενημέρωσης για μέτρα προστασίας και υγιεινής.
ΥΓ : Σκεφτόμαστε και πρέπει όλοι να το σκεφτούν, αν το μοντέλο παραγωγής και το οικονομικό σύστημα ολόκληρο στο οποίο ζούμε, ευθύνεται σημαντικά για τον βαθμό που εξαπλώνονται ένας τέτοιος ιός. Συνωστιζόμαστε στις δουλειές μας γιατί λίγα τετραγωνικά είναι αρκετά, στην πολυκατοικία μας, στα μεγάλα σουπερμάρκετ γιατί τα συνοικιακά δεν αντέξανε και κλείσανε, στα νοσοκομεία γιατί δεν υπάρχουν επαρκείς δομές για όλους, στις πλατείες γιατί μόνο εκεί μπορούν να παίξουν τα παιδιά, στα πάρκα γιατί οι δημόσιοι και κοινόχρηστοι χώροι είναι λίγοι, όπου γενικά υπάρχει πράσινο γιατί και αυτό έχει εκλείψει.