Δεν είναι όλοι είναι λίγοι. Δεν είναι λίγοι είναι όλοι.
Η διαφορά ανάμεσα στις δυό προτάσεις είναι ίδια με εκείνη της μέρας με τη νύχτα.
Για να το δούμε αυτό στην πράξη:
ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ από την ιδιόμορφη και απαράδεκτη ανυπακοή (εκούσια ή ακούσια) πολιτών να συμμορφωθούν στα μέτρα προφύλαξης από τον κορονοϊό, αντιστοιχούν στην πρώτη πρόταση. Η συντριπτική πλειοψηφία συναισθάνεται την κρισιμότητα της κατάστασης και προσπαθεί με αίσθημα ατομικής ευθύνης να εφαρμόσει τα πάντα. Οι υπόλοιποι, οι λίγοι, κάνουν ακόμη «του κεφαλιού τους» δηλώνοντας με αυτό τον τρόπο ότι θα υπακούσουν «μόνο με χωροφύλακα πάνω από το κεφάλι τους».
Είναι αυτοί που ξαμολύθηκαν στα πάρκα, που άδειασαν τα ράφια των καταστημάτων τροφίμων, που αγνοούν σαν σύγχρονοι επαναστάτες τις οδηγίες των επιστημόνων, που τα ξέρουν όλα τέλος πάντων και που γι αυτούς δεν χρειάζεται η επιστήμη, αφού ο γιατρός υποκαθιστά την δική τους παντογνωσία (και) σε θέματα πανδημίας.
ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ από τους χιλιάδες πολίτες που βγήκαν στα μπαλκόνια και τις αυλές των σπιτιών τους για να χειροκροτήσουν τους γιατρούς και τλους νοσηλευτές. Αντιστοιχούν στην δεύτερη πρόταση. Είν αι πολλοί, μένουν στα σπίτια τους, εφαρμόζουν πιστά τις οδηγίες και θέλησαν το βράδυ της Κυριακής να εκδηλώσουν το συναίσθημά τους χτυπώντας παλαμάκια, για να πάρει το μήνυμα της ευγνωμοσύνης το σύνολο του προσωπικού των Νοσηλευτικών ιδρυμάτων της χώρας που δίνει την άνιση μάχη με τον ιό.
Αρκετοί από αυτούς, έχουν τσακωθεί με γιατρούς και νοσηλευτές στη διάρκεια μίας εφημερίας. Πολλοί από αυτούς έχουν απαξιώσει το Δημόσιο Σύστημα Υγείας.
Όμως το χειροκρότημά τους το βράδυ της Κυριακής ήταν αληθινό, ήταν αυθόρμητο, ήταν συγκινητικό.
ΚΑΙ ΟΜΩΣ, υπήρχαν και εκείνοι που τους απαξίωσαν. Αυτοί που τους κατέταξαν στην κατηγορία των λούμπεν-περιθωριακών, είτε γιατί χάλασε η αισθητική τους, είτε γιατί ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Μαρέβας, είτε γιατί το χειροκρότημα τάραξε τις ιδεοληπτικές τους εμμονές. Όπως και να το πάρεις, αυτοί ανήκουν στην κατηγορία της πρώτης πρότασης. Κάνουν όμως και αυτοί τον δικό τους σαματά, όπως και εκείνοι που ανήκουν στην κατηγορία των ανυπάκουων που εκφράζουν γνώμη και άποψη ανάλογα με τα πολιτικά, κοινωνικά και ιδεολογικά τους προσωπικά αφηγήματα.
Και όμως. Τούτες τις δύσκολες ώρες οι λίγοι και οι πολλοί πρέπει να συνυπάρξουν. Γι αυτό και ο δημόσιος διάλογος πρέπει να περιοριστεί στα πραγματικά γεγονότα, χωρίς πασπαλίσματα μισαλλοδοξίας και κοινωνικού-πολιτικού και ιδεολογικού αυτοματισμού.
Η ΧΩΡΑ ΠΕΡΝΑ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΩΡΕΣ. Το Εθνικό Σύστημα Υγείας τραυματισμένο από τις επιζήμιες πολιτικές δεκαετιών, καλείται να ανταποκριθεί στα ζόρια. Η κοινωνία οφείλει να ακολουθήσει τους κανόνες και να επανέλθει στα επίπεδα της ψυχραιμίας μετά το πρώτο και αναμενόμενο σοκ. Όσοι χρησιμοποιούν τα κοινωνικά δίκτυα, θα πρέπει να προσέχουν τι και πώς το σχολιάζουν, όσοι έχουν την δυνατότητα δημόσιου λόγου με μαζικό ακροατήριο να είναι υπεύθυνοι και προσεκτικοί και όσοι έχουν την ευθύνη για την λήψη των αποφάσεων να είναι γρήγοροι, αυστηροί και μετρημένοι.
Ας μην ανησυχούμε. Αν περάσουμε τον «κάβο», θα έχουμε καιρό για να ξεδιπλώσουμε όλες τις άλλες «αρετές» της φυλής μας. Αρκεί να είμαστε υγιείς και όρθιοι…
