Στην έκθεση με τίτλο David Hockney: Drawing from Life στη National Portrait Gallery της Μεγάλης Βρετανίας, παρουσιάζεται για πρώτη φορά ένα έργο που για 45 χρόνια είχε εγκαταλειφθεί στο σπίτι του στο Λος Άντζελες και απεικονίζει τους γονείς του Κένεθ και Λάουρα Χόκνεϊ, με τους οποίους για μεγάλο διάστημα είχαν μια δύσκολη σχέση.
Σε αυτό το έργο απεικονίζονται οι γονείς του, ενώ στον καθρέφτη που υπάρχει στο έπιπλο ανάμεσά τους αντανακλάται το πρόσωπο του γιου τους Ντέιβιντ. Μια μεταγενέστερη εκδοχή του έργου, που ολοκληρώθηκε το 1977 με τίτλο «Οι Γονείς Μου», έγινε ένα από τα πιο διάσημα έργα του.
Σύμφωνα με το ελculture.gr , ο Χόκνεϊ μιλώντας για το έργο είπε ότι οι γονείς του πόζαραν όταν εκείνος ήταν στο Παρίσι. Το έργο δεν του άρεσε αλλά δεν το κατέστρεψε τα επόμενα χρόνια, κάτι που σημαίνει ότι το έργο «ήταν για να ζήσει» ακόμα και σήμερα που οι γονείς του δεν είναι στη ζωή. Ωστόσο, ο Χόκνεϊ εγκατέλειψε το έργο με αποτέλεσμα η μητέρα του να απογοητευθεί και ο πατέρας του να θυμώσει πολύ.
Μετά την παραμονή του στο Παρίσι ο Χόκνεϊ επέστρεψε στο σπίτι του στο Νότινγκ Χιλ και εκεί δημιούργησε μια άλλη έκδοση του έργου, το 1977, που ανήκει εδώ και χρόνια στην Tate Britain, στην οποία η αναδρομική έκθεση των έργων του το 2017 έφερε τον υψηλότερο αριθμό επισκεπτών του μουσείου μέχρι σήμερα.
Στο πορτραίτο της Tate Britain ο Χόκνεϊ ζωγράφισε τον πατέρα του να σκύβει για να διαβάσει ένα βιβλίο και όχι στην άκαμπτη στάση του προηγούμενου έργου. Ανάμεσα στον πατέρα και τη μητέρα του, υπάρχει ένα έπιπλο και εκεί βρίσκονται οι έξι τόμοι του έργου του Μαρσέλ Προυστ «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο». Ο δεύτερος πίνακας με τους γονείς του παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1977 και οι γονείς του ήταν εξαιρετικά ευχαριστημένοι και χαρούμενοι. Ο Χόκνεϊ είπε ότι έκοβαν τα αποκόμματα από τις εφημερίδες που παρουσίαζαν την έκθεση.
Ο πατέρας του Χόκνεϊ, Κέννεθ, πέθανε το 1978 και η μητέρα του Λάουρα, που υπήρξε θέμα πολλών σχεδίων και έργων του Χόκνεϊ το 1999, σε ηλικία 98 ετών.